ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: John Slattery
HΘΟΠΟΙΟΙ: Philip Seymour Hoffman, Christina Hendricks, Richard Jenkins, John Turturro, Eddie Marsan
Τον John Slattery,τον γνωρίζουμε από τη μεγάλη επιτυχία της μικρής οθόνης 'Mad Men", και έρχεται τώρα στην 1η του σκηνοθετική απόπειρα, να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη, το ομώνυμο μυθιστόρημα του Πιτ Μπάξτερ, που εκτυλίσσεται σε μια γειτονιά της Φιλαδέλφειας των Η.Π.Α. Κάτι από τους αδερφούς Κοέν, μας θυμίζει όμως η 1η αυτή σκηνοθετική απόπειρα...
H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής:"Όταν ο Leon Hubbard , θετός γιος του Mickey Scarpato σκοτώνεται σε ένα εργατικό «ατύχημα», κανείς από την εργατική τάξη της γειτονιάς του God’s Pocket δεν στενοχωριέται που λείπει. Ο Mickey προσπαθεί μαζί με τη σωρό να θάψει και τα άσχημα νέα, αλλά όταν η μητέρα του αγοριού ζητάει την αλήθεια και ένας τοπικός ρεπόρτερ αρχίζει να ψάχνει τριγύρω, ο Mickey βρίσκεται κολλημένος σε έναν σκοτεινά κωμικό αγώνα ζωής και θανάτου..."
Περνάει αρκετή ώρα μέχρι να καταλάβουμε ποιοι είναι αυτοί που εμφανίζονται μπροστά μας και για ποιο λόγο εμφανίζονται. Αυτό που καταλαβαίνουμε όμως στα σίγουρα, είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια κλειστή κοινωνία, μες στη διαφθορά αλλά και την παράνοια.Η μουντή και πνιγερή ατμόσφαιρα που επικρατεί ανάμεσα στα πλάνα και τις σκηνές, παίζει καθοριστικό ρόλο στη γέννηση των στοιχείων της διαφθοράς, της απαισιοδοξίας που νιώθουν οι χαρακτήρες της ιστορίας.
Το ενδιαφέρον, δείχνει να εμφανίζεται κάπου προς τη μέση, αλλά για λίγο, μετά το χάνουμε πάλι.
Χαρακτηριστικό του "God's Pocket"(σύμφωνα πάντα με τους συντελεστές του) είναι το μαύρο χιούμορ... (ναι, σε ορισμένα σημεία εκτός από τη φρίκη που τρώμε, "γελάμε" και κάτι ψιλά). Τα "χιουμοριστικά" αυτά στιγμιότυπα που προκαλούνε αμήχανο (το τονίζω!) γέλιο, είναι απίστευτα τραβηγμένες και ακραίες. Όχι όχι, το μαύρο χιούμορ του δεν είναι το δυνατό του σημείο...
Το μοναδικό καλό κομμάτι είναι οι ηθοποιοί. Εντάξει για τον Hoffman τι άλλο να πούμε?(Καλά ας μην ήταν ανάμεσα στους ηθοποιούς και πολύ σημασία θα δίναμε στην ταινία αυτή).. Το cinema έχασε μια μοναδική, ευφυέστατη παρουσία. Παράλληλα, απολαυστική είναι και η καρικατούρα που δημιουργεί ο Turturro, σαν κολλητός του Mickey(Hoffman). Δίπλα τους, οι Christina Hendricks και Richard Jenkins δίνουν εξίσου ενδιαφέρουσες ερμηνείες.
Όλο το ζουμί της ταινίας, και ο λόγος (ας τον πούμε έτσι) ύπαρξής της, βρίσκεται στην 3η και τελευταία πράξη. Όμως, κακά τα ψέματα, αξίζει να καθίσετε μπροστά σε μια οθόνη για μιαμιση ώρα περίπου, μόνο και μόνο για αυτό που' χουν να δείξουν τα τελευταία 5-6 λεπτά, και που μάλιστα δεν είναι κάτι που δεν έχετε δει ξανά...?
Βαθμολογία 1.5/5
Παρασκευή Γιουβανάκη
HΘΟΠΟΙΟΙ: Philip Seymour Hoffman, Christina Hendricks, Richard Jenkins, John Turturro, Eddie Marsan
H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής:"Όταν ο Leon Hubbard , θετός γιος του Mickey Scarpato σκοτώνεται σε ένα εργατικό «ατύχημα», κανείς από την εργατική τάξη της γειτονιάς του God’s Pocket δεν στενοχωριέται που λείπει. Ο Mickey προσπαθεί μαζί με τη σωρό να θάψει και τα άσχημα νέα, αλλά όταν η μητέρα του αγοριού ζητάει την αλήθεια και ένας τοπικός ρεπόρτερ αρχίζει να ψάχνει τριγύρω, ο Mickey βρίσκεται κολλημένος σε έναν σκοτεινά κωμικό αγώνα ζωής και θανάτου..."Περνάει αρκετή ώρα μέχρι να καταλάβουμε ποιοι είναι αυτοί που εμφανίζονται μπροστά μας και για ποιο λόγο εμφανίζονται. Αυτό που καταλαβαίνουμε όμως στα σίγουρα, είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια κλειστή κοινωνία, μες στη διαφθορά αλλά και την παράνοια.Η μουντή και πνιγερή ατμόσφαιρα που επικρατεί ανάμεσα στα πλάνα και τις σκηνές, παίζει καθοριστικό ρόλο στη γέννηση των στοιχείων της διαφθοράς, της απαισιοδοξίας που νιώθουν οι χαρακτήρες της ιστορίας.
Το ενδιαφέρον, δείχνει να εμφανίζεται κάπου προς τη μέση, αλλά για λίγο, μετά το χάνουμε πάλι.
Χαρακτηριστικό του "God's Pocket"(σύμφωνα πάντα με τους συντελεστές του) είναι το μαύρο χιούμορ... (ναι, σε ορισμένα σημεία εκτός από τη φρίκη που τρώμε, "γελάμε" και κάτι ψιλά). Τα "χιουμοριστικά" αυτά στιγμιότυπα που προκαλούνε αμήχανο (το τονίζω!) γέλιο, είναι απίστευτα τραβηγμένες και ακραίες. Όχι όχι, το μαύρο χιούμορ του δεν είναι το δυνατό του σημείο...
Το μοναδικό καλό κομμάτι είναι οι ηθοποιοί. Εντάξει για τον Hoffman τι άλλο να πούμε?(Καλά ας μην ήταν ανάμεσα στους ηθοποιούς και πολύ σημασία θα δίναμε στην ταινία αυτή).. Το cinema έχασε μια μοναδική, ευφυέστατη παρουσία. Παράλληλα, απολαυστική είναι και η καρικατούρα που δημιουργεί ο Turturro, σαν κολλητός του Mickey(Hoffman). Δίπλα τους, οι Christina Hendricks και Richard Jenkins δίνουν εξίσου ενδιαφέρουσες ερμηνείες.
Όλο το ζουμί της ταινίας, και ο λόγος (ας τον πούμε έτσι) ύπαρξής της, βρίσκεται στην 3η και τελευταία πράξη. Όμως, κακά τα ψέματα, αξίζει να καθίσετε μπροστά σε μια οθόνη για μιαμιση ώρα περίπου, μόνο και μόνο για αυτό που' χουν να δείξουν τα τελευταία 5-6 λεπτά, και που μάλιστα δεν είναι κάτι που δεν έχετε δει ξανά...?
Βαθμολογία 1.5/5
Παρασκευή Γιουβανάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου