ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Eskil Vogt
HΘΟΠΟΙΟΙ: Ellen Dorrit Petersen, Henrik Rafaelsen, Vera Vitali
O Νορβηγός Eskil Vogt περνά για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα, καθώς μέχρι τώρα ήταν γνωστός για τις σεναριακές του κινήσεις («Reprise» και «Όσλο, 31 Αυγούστου», και οι δύο σε συνεργασία με τον Γιόακιμ Τρίερ), προσφέροντας ένα επιτυχημένο ψυχολογικό δράμα με έντονο το στοιχείο του θρίλερ. Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως το “Blind” έχει βραβευτεί για το σενάριο του (δια χειρός Eskil Vogt) στο Sundance Film Festival, αλλά και στις δικές μας, «Νύχτες Πρεμιέρας».
H υπόθεση είναι η εξής: “Έχοντας χάσει την όρασή της, η Ίνγκριντ απομονώνεται σπίτι της και αποξενώνεται όλο και περισσότερο από τον άντρα της, ο οποίος μοιάζει αδύναμος να τη βοηθήσει. Παραδομένη στις σκέψεις της, αρχίζει να αναρωτιέται για πράγματα τα οποία βρίσκονται στο όριο πραγματικότητας και φαντασίας."
Ατμόσφαιρα αποπνικτική, υπνωτιστική, ψυχοπλακωτική. Η φωτογραφία της ταινίας-την οποία έχει αναλάβει ο Θύμιος Μπακατάκης(«Κυνόδοντας») σε μια από τις καλύτερες στιγμές της διεθνούς καριέρας του, παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό. Η παγωνιά που πηγάζει από το σκανδιναβικό τοπίο, απεικονίζεται τέλεια σε κάθε πλάνο.
Στο επίκεντρο της ιστορίας, η Ινκγριντ, μια γυναίκα όμορφη, κοντά στα 35 της χρόνια, που έχει χάσει την όραση της, και περνά την καθημερινότητα της στο σπίτι της, κλεισμένη, δίχως την επιθυμία να συναντήσει ξανά τον «έξω» κόσμο. Και εδώ είναι που χτίζει έναν άλλον κόσμο, τον δικό της κόσμο. Σιγά σιγά ξεκινά να πλάθει μια δική της ιστορία, που αγγίζει τα όρια της πραγματικότητας αλλά και αυτά της ψευδαίσθησης-κάπου εδώ το χάνουμε και εμείς, οι απλοί θεατές.
Το “Blind” δεν ασχολείται μόνο με το πώς αντιμετωπίζει ένα άτομο με τη συγκεκριμένη πάθηση το πρόβλημά του-βασικά δεν ασχολείται καθόλου με αυτό. Μέσα από αυτήν την ιστορία του σεναρίου, αλλά και της Ίνγκιντ, ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτό που αρκετοί φοβόμαστε, τη μοναξιά. Μοναξιά εδώ δεν νιώθει μόνο η Ίνγκιντ λόγω της τύφλωσής της, αλλά και ο άντρας της που δεν ξέρει ή δεν θέλει να της συμπαρασταθεί, μια μάνα που μοιράζεται τη μικρή κορούλα της με τον πρώην άντρα της, ένας 30άρης που βρίσκει «διέξοδο» στο πορνό. Όλοι αυτοί κάπως συνδέονται.
Το ερμηνευτικό κομμάτι, άψογο. Η Ellen Dorrit Petersen(Ινγκρίντ) είναι απλά καθηλωτική με την ανησυχητική ίσως και απειλητική, ηρεμία που βγάζουν οι κινήσεις της. Και το υπόλοιπο καστ είναι εξαιρετικό.
Ανέφερα πριν σε ένα σημείο, πως κάπου το χάνουμε εμείς οι απλοί θεατές. Και είναι αλήθεια. Κάπου χάνουμε τη συνέχεια της πραγματικότητας, και των χαρακτήρων και της ιστορίας. Τι υπάρχει και τι όχι? Αυτό θέλει και ο Vogt. Γιατί καμιά φορά, η μοναξιά που νιώθουμε, μπορεί να’ναι εκτός από πραγματικότητα, και ψευδαίσθηση.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
HΘΟΠΟΙΟΙ: Ellen Dorrit Petersen, Henrik Rafaelsen, Vera Vitali
O Νορβηγός Eskil Vogt περνά για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα, καθώς μέχρι τώρα ήταν γνωστός για τις σεναριακές του κινήσεις («Reprise» και «Όσλο, 31 Αυγούστου», και οι δύο σε συνεργασία με τον Γιόακιμ Τρίερ), προσφέροντας ένα επιτυχημένο ψυχολογικό δράμα με έντονο το στοιχείο του θρίλερ. Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως το “Blind” έχει βραβευτεί για το σενάριο του (δια χειρός Eskil Vogt) στο Sundance Film Festival, αλλά και στις δικές μας, «Νύχτες Πρεμιέρας».H υπόθεση είναι η εξής: “Έχοντας χάσει την όρασή της, η Ίνγκριντ απομονώνεται σπίτι της και αποξενώνεται όλο και περισσότερο από τον άντρα της, ο οποίος μοιάζει αδύναμος να τη βοηθήσει. Παραδομένη στις σκέψεις της, αρχίζει να αναρωτιέται για πράγματα τα οποία βρίσκονται στο όριο πραγματικότητας και φαντασίας."
Ατμόσφαιρα αποπνικτική, υπνωτιστική, ψυχοπλακωτική. Η φωτογραφία της ταινίας-την οποία έχει αναλάβει ο Θύμιος Μπακατάκης(«Κυνόδοντας») σε μια από τις καλύτερες στιγμές της διεθνούς καριέρας του, παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό. Η παγωνιά που πηγάζει από το σκανδιναβικό τοπίο, απεικονίζεται τέλεια σε κάθε πλάνο.
Στο επίκεντρο της ιστορίας, η Ινκγριντ, μια γυναίκα όμορφη, κοντά στα 35 της χρόνια, που έχει χάσει την όραση της, και περνά την καθημερινότητα της στο σπίτι της, κλεισμένη, δίχως την επιθυμία να συναντήσει ξανά τον «έξω» κόσμο. Και εδώ είναι που χτίζει έναν άλλον κόσμο, τον δικό της κόσμο. Σιγά σιγά ξεκινά να πλάθει μια δική της ιστορία, που αγγίζει τα όρια της πραγματικότητας αλλά και αυτά της ψευδαίσθησης-κάπου εδώ το χάνουμε και εμείς, οι απλοί θεατές.Το “Blind” δεν ασχολείται μόνο με το πώς αντιμετωπίζει ένα άτομο με τη συγκεκριμένη πάθηση το πρόβλημά του-βασικά δεν ασχολείται καθόλου με αυτό. Μέσα από αυτήν την ιστορία του σεναρίου, αλλά και της Ίνγκιντ, ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτό που αρκετοί φοβόμαστε, τη μοναξιά. Μοναξιά εδώ δεν νιώθει μόνο η Ίνγκιντ λόγω της τύφλωσής της, αλλά και ο άντρας της που δεν ξέρει ή δεν θέλει να της συμπαρασταθεί, μια μάνα που μοιράζεται τη μικρή κορούλα της με τον πρώην άντρα της, ένας 30άρης που βρίσκει «διέξοδο» στο πορνό. Όλοι αυτοί κάπως συνδέονται.
Ανέφερα πριν σε ένα σημείο, πως κάπου το χάνουμε εμείς οι απλοί θεατές. Και είναι αλήθεια. Κάπου χάνουμε τη συνέχεια της πραγματικότητας, και των χαρακτήρων και της ιστορίας. Τι υπάρχει και τι όχι? Αυτό θέλει και ο Vogt. Γιατί καμιά φορά, η μοναξιά που νιώθουμε, μπορεί να’ναι εκτός από πραγματικότητα, και ψευδαίσθηση.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου