Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

The Dancer, κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Stephanie Di Giusto
Hθοποιοί: Soko, Gaspard Ulliel, Melanie Thierry, Lily-Rose Melody Depp, Francois Damiens, Louis-Do de Lencquesaing, Amanda Plummer, Denis Menochet





Σκηνοθεσία: Stephanie Di Giusto
Hθοποιοί: Soko, Gaspard Ulliel, Melanie Thierry, Lily-Rose Melody Depp, Francois Damiens, Louis-Do de Lencquesaing, Amanda Plummer, Denis Menochet

Tην είδαμε πριν από ένα περίπου μήνα στην τελετή Λήξης του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την παρουσία των συντελεστών (ανάμεσα τους και η Soko!) και τώρα ήρθε η ώρα για το ταξίδι της στις κινηματογραφικές αίθουσες.

"Η Χορεύτρια" βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζιοβάνι Λίστα, και είναι ένα γαλλικό βιογραφικό μουσικό δράμα σε σενάριο και σκηνοθεσία της πρωτοεμφανιζόμενης κινηματογραφίστριας, Stephanie Di Giusto. 

Τίποτα από το παρελθόν και την ιστορία της Λόι Φούλερ δεν
προμήνυε ότι θα γινόταν σύμβολο της Μπελ Επόκ, πόσο μάλλον χορεύτρια στην Όπερα του Παρισιού. Ακόμη και μπροστά στο φόβο του μόνιμου τραυματισμού ή της τύφλωσης, η φλογερή Λόι δε σταματούσε σε τίποτα, προκειμένου να τελειοποιήσει το χορό της. Η συνάντηση της με την Ισαντόρα Ντάνκαν, μιας νεαρής γεμάτη ταλέντο και φιλοδοξία, θα σημάνει την αρχή της πτώσης της.

Αυτή είναι η ιστορία της Λόι Φούλερ, μιας ταπεινής χωρικής που γεννήθηκε στις Μεσοδυτικές πολιτείες της Αμερικής, προσγειώθηκε στα ευρωπαϊκά σαλόνια της Μπελ Επόκ και κατέκτησε την Παρισινή Όπερα. 
Ήταν η μούσα του Ροντέν, του Τουλούζ Λωτρέκ και των αδελφών Λυμιέρ, της πρώτης χορεύτριας που θεώρησε εαυτόν καλλιτέχνιδα κι όχι διασκεδάστρια. Αυτή είναι η ιστορία ενός σώματος που υπέφερε κάτω από 350 μέτρα υφάσματος, αλλά και μιας βασανισμένης ψυχής που μαράθηκε μετά από τη συνάντησή της με την Ισιδώρα Ντάνκαν – μιας προβολής του εαυτού της που δεν θα μπορούσε ποτέ να φτάσει. Αυτή είναι η απίστευτη ιστορία ενός ειδώλου του μοντερνισμού, μα –πάνω απ’ όλα– μιας αποφασισμένης γυναίκας.
Στο ρόλο της Λόι Φούλερ, βλέπουμε τη Soko, τη γνωστή αλλά και ταλαντούχα τραγουδοποιό που τώρα τελευταία σημειώνει και ορισμένες επιτυχημένες κινηματογραφικές εμφανίσεις. Μία από αυτές είναι σίγουρα και η "Χορεύτρια". 
Σηκώνει στους ώμους της το βάρος όχι μόνο των δύο ξύλων που χρησιμοποιεί ώστε να ολοκληρώσει το χορευτικό της θαύμα αλλά και ολόκληρης της ταινίας. Όντας άτονη σε σημεία, άτολμη και βαρετή η σκηνοθεσία της Di Giusto, η καλλιτέχνιδα Soko καταφέρνει να κλέψει την παράσταση και να σώσει την ταινία. Δυνατά σημεία του φιλμ είναι και οι σκηνές όπου εκτυλίσσονται οι χορευτικές παραστάσεις της Φούλερ, οι οποίες έχουν κινηματογραφηθεί με έντονο ψυχρό φωτισμό με αποτέλεσμα το θέαμα να είναι εκθαμβωτικό. 


Παρασκευή Γιουβανάκη
Bαθμολογία 2.5/5

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

Lion κριτική ταινίας



Σκηνοθεσία: Garth Davis
Hθοποιοί: Rooney Mara, Nicole Kidman, David Wenham, Nawazuddin Siddiqui, Dev Patel


Στη βόρεια Ινδία, ο πεντάχρονος Σαρού μπαίνει στο λάθος τρένο και ταξιδεύει τρομοκρατημένος και μόνος χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, στην χαοτική Καλκούτα. Εκεί γίνεται ένα από τα ημι-άγρια παιδιά του δρόμου και σαν από θαύμα καταφέρνει να επιβιώσει από πολλούς κινδύνους, καταλήγοντας σε ένα ορφανοτροφείο. Τελικά ο Σαρού υιοθετείται από ένα ζευγάρι Αυστραλών, οι οποίοι τον μεγαλώνουν με αγάπη. Ο Σαρού, όμως, δεν μπορεί να αφήσει πίσω του το παρελθόν, και αποφασίζει να εντοπίσει το παλιό του σπίτι και μαζί του την οικογένειά του.

Σκηνοθεσία και σενάριο καταπιάνονται με μία, το λιγότερο σοβαρή, πραγματική ιστορία.
Ενώ όμως καταφέρνουν να εξιστορήσουν ολόκληρη την τραγική ιστορία του μικρού παιδιού και να φέρουν στα μάτια των θεατών την κατάληξη αυτής, υπάρχουν στιγμές που την αγγίζουν εντελώς επιφανειακά, παραλείποντας στοιχειώδη πράγματα.
Για παράδειγμα, "βουτάμε" ξαφνικά στα 20+ χρόνια του χαρακτήρα, δίχως να μας αποκαλυφθεί κάποιο κομμάτι της εφηβείας του-μιας αρκετά σημαντικής περιόδου για έναν άνθρωπο.

Το πολύ δυνατό κομμάτι του φιλμ είναι αναμφισβήτητα το καστ.
Ανάμεσα στους ηθοποιούς βλέπουμε και μεγάλα ονόματα όπως αυτό της Nicole Kidman και της Rooney Mara. Η πρώτη, είναι ένα χάρμα οφθαλμών. Η ερμηνεία της είναι απλά εξαιρετική. Ανυπομονείς να έρθει η επόμενη σκηνή στην οποία θα εμφανιστεί ο χαρακτήρας που υποδύεται. Ένας χαρακτήρας δραματικός, τραυματικός. Είναι η γυναίκα-μητέρα που υιοθετεί μαζί με τον άντρα της, δύο αγοράκια από έναν εντελώς διαφορετικό και συνάμα ξένο κόσμο. Αποδεικνύει περίτρανα πως ακόμη είναι μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της.
Εμφανίζεται δυνατή και ανατριχιαστική σε κάθε της σκηνή.

Η δεύτερη, η Rooney Mara παραμένει δυστυχώς, ανεκμετάλλευτη.
Τα σημεία όπου εμφανίζεται αρκούν μεν για να αποδείξουν το υποκριτικό της ταλέντο και να προδώσουν το γεγονός πως η Mara δεν είναι μια τυχαία ηθοποιός, αλλά δεν επικεντρώνονται σε αυτήν όσο της αρμόζει.
Το ότι δεν είναι μια τυχαία ηθοποιός όλοι και όλες το γνωρίζουμε πλέον-ειδικά μετά το αξέχαστο "Carol". Έχει πολλά να προσφέρει από ερμηνευτικής απόψεως, ενώ καταφέρνει με το εκφραστικότατο της βλέμμα να τραβήξει την προσοχή των θεατών σε κάθε σκηνή. Αυτό ακριβώς όφειλαν να σκεφτούν και οι συντελεστές. Οι λίγες σκηνές, δεν αρκούν ούτε για να αναπτυχθεί καταλλήλως ο σεναριακός της χαρακτήρας. Παραμένει απλά ως η κοπέλα που ερωτεύτηκε ο πρωταγωνιστής...
O (σχεδόν) πρωταγωνιστής τώρα, Dev Patel, γνωστός μας από το επιτυχημένο "Slumdog Millionaire", υποδύεται τον Σαρού που πλέον έχει ενηλικιωθεί και ετοιμάζεται να φύγει από το σπίτι για σπουδές. Είναι συγκρατημένος και σοβαρός σαν χαρακτήρας. Το βλέμμα του προδίδει την ανασφάλεια, τη μοναξιά, στοιχεία που εκφράζουν τον ενήλικα πλέον Σαρού.

Κάπου στις 2 ώρες, έρχεται η πολυπόθητη και πολυαναμενόμενη στιγμή σε μια σκηνή που (επιτέλους) καταφέρνει να συγκεντρώσει όλο τον συναισθηματισμό και τη συγκίνηση που πλημμυρίζουν τους χαρακτήρες. Είναι αδύνατο να παραμείνεις ασυγκίνητος-η.

Όσον αφορά το σύνολο, το "Λιοντάρι" καλό θα ήταν να φανέρωνε όλη την επιθετικότητα και δύναμη που κρύβει.

Βαθμολογία 2.5/5
Παρασκευή Γιουβανάκη

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

Shakespeare in Love: μικρά trivia μιας μεγάλης ταινίας


Από τις ελάχιστες ταινίες που ανήκουν στο είδος της κωμωδίας που οδηγήθηκαν στον δρόμο των Όσκαρ και μάλιστα τιμήθηκαν με αυτό της Καλύτερης ταινίας. Απολαυστική, έξυπνη και με υπέροχες ερμηνείες.


- H Τζ. Ντεντς κέρδισε το Όσκαρ Β' Γυναικείου, ως Βασίλισσα Ελισάβετ, αν και η παρουσία της στην οθόνη δεν ξεπερνούσε τα 6 λεπτά σε τέσσερις συνολικά σκηνές. Αυτή είναι η δεύτερη πιο μικρή σε διάρκεια ερμηνεία που κέρδισε το συγκεκριμένο βραβείο με μικρότερη όλων την ερμηνεία της Μπεατρίς Στρέιτ στο «Δίκτυο» (1976), που διαρκούσε μόλις πέντε λεπτά.

- Στην πρώτη σκηνή βλέπουμε τον Σαίξπηρ να σκίζει χειρόγραφες σελίδες, να τις κάνει μπάλες και να τις πετά προς διάφορες κατευθύνσεις στο δωμάτιό του. Τα σημεία όπου πέφτουν οι χάρτινες μπάλες δεν είναι τυχαία επιλεγμένα, αλλά αυτοαναφορικά στα έργα του συγγραφέα. Η πρώτη μπάλα πέφτει δίπλα από ένα κρανίο (αναφορά στον «Άμλετ»), ενώ η δεύτερη προσγειώνεται σε ένα σεντούκι (αναφορά στον «Έμπορο της Βενετίας»).
- Η ταινία κέρδισε συνολικά 7 Όσκαρ, ανάμεσα τους και αυτό της Καλύτερης ταινίας, κερδίζοντας το ρεκόρ για ταινία που τιμήθηκε με τα περισσότερα αγαλματάκια, αλλά όχι το βραβείο σκηνοθεσίας. Εκείνη τη χρονιά είχε κερδίσει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ για τη «Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν». 

- Η Paltrow είχε βρει τυχαία το σενάριο του «Ερωτευμένου Σαίξπηρ» στο γραφείο της Γουινόνα Ράιντερ και τη ρώτησε αν μπορούσε να το διαβάσει. Τελικά, κέρδισε το ρόλο χωρίς καν να ομολογήσει το ενδιαφέρον της στη φίλη της. Φυσικά η φιλία τους έληξε εκεί. Ο εγωισμός της Paltrow την οδήγησε στο Όσκαρ Α' Γυναικείου ρόλου.

- Η Kare Winslet απέρριψε το ρόλο της Βαιόλα μετά την τεράστια επιτυχία του «Τιτανικού» (1997). Αντί αυτού προτίμησε την ταινία της Τζ. Κάμπιον «Ιερός Καπνός» (1999).
 - Ο Ben Afflect δέχτηκε τον ρόλο του μόνο και μόνο για να βρίσκεται κοντά στην Πάλτροου, την τότε σχέση του.

- H Τζούντι Ντεντς είχε ενθουσιαστεί τόσο πολύ με το πανομοιότυπο σκηνικό για το Θέατρο του Ρόδου που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες του φιλμ, που η Miramax της το χάρισε μετά το τέλος των γυρισμάτων. Το Variety αναφέρει πως στις αρχές του 1999, η ηθοποιός έψαχνε χρηματοδότηση ώστε να μετατρέψει το αντίγραφο σε κανονική θεατρική σκηνή.

- To 1998 έμεινε στην κινηματογραφική ιστορία ως η μοναδική χρονιά όπου δύο ηθοποιοί υπήρξαν υποψήφιοι για τον ίδιο χαρακτήρα σε δύο διαφορετικές ταινίες: η Τζούντι Ντεντς και η Κέιτ Μπλάνσετ για το ρόλο της Βασίλισσας Ελισάβετ Α' στον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ» και το «Elizabeth» (1998) του Σεχάρ Καπούρ, αντίστοιχα. 
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως ο Τζόζεφ Φάινς υποδύθηκε τον εραστή και στις δυο ταινίες, ενώ ο Τζέφρεϊ Ρας υποδύθηκε τον θεατράνθρωπο στον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ», τον μυστηριώδη συμβουλάτορα στο «Elizabeth» και υπήρξε υποψήφιος για BAFTA και για τις δυο ερμηνείες του, κερδίζοντας τελικά για το «Elizabeth».
- Οι Τζόντι Φόστερ, Έλεν Χαντ, Νικόλ Κίντμαν, Νταϊάν Λέιν, Μισέλ Φάιφερ, Ρόμπιν Ράιτ, Μέγκ Ράιαν και Ντέμπρα Γουίνγκερ ήταν επίσης υποψήφιες για το ρόλο της Βαιόλα, Όπως και η Κιμ Μπέισινγκερ, που απορρίφθηκε λόγω... ηλικίας, πράγμα περίεργο αν αναλογιστεί κανείς πως άλλη προτεινόμενη ήταν 5 χρόνια μεγαλύτερη της. 

- Περίπου έξι χρόνια πριν τη δημιουργία της ταινίας, η Julia Roberts πέρασε από καστ για το ρόλο της Βαιόλα και ταξίδεψε μέχρι τη Μ. Βρετανία με σκοπό να πείσει τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Λιουίς τελικά αρνήθηκε καθώς προτίμησε τον ρόλο στο «Εις το Όνομα του Πατρός» (1993). Τα στούντιο της Universal παράτησαν το πρότζεκτ λόγω μη εναλλακτικής πρότασης. Χρόνια μετά ο Τζόζεφ Φάινς ήταν ο μόνος ηθοποιός που πέρασε από καστ για τον ρόλο του Σαίξπηρ.



Παρασκευή Γιουβανάκη