Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

PLANES:FIRE AND RESCUE κριτική ταινίας

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  Roberts Gannaway
HΘΟΠΟΙΟΙ:  Dane Cook, Ed Harris, Julie Bowen, Curtis Armstrong,  John Michael Higgins,

Έχοντας κερδίσει τον μεγάλο διαγωνισμό παρά τις πιθανότητες που δεν ήταν με το μέρος του, αυτό το spin off (sequel του “Cars” της Pixar, με άλλους χαρακτήρες), ξεκινά με τον συμπαθητικό χαρακτήρα Ντάστι, τον ήρωα του αεροδρομίου.
 
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής:  «Η μηχανή του Ντάστι έχει καταστραφεί ολοσχερώς και όλα δείχνουν ότι μπορεί να μην αγωνιστεί ξανά. Η λύση είναι μία: πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει και να μετατραπεί σε πυροσβεστικό αεροσκάφος Αναγκάζεται να ξεκινήσει μια δεύτερη καριέρα, ανακαλύπτοντας έτσι την άγνωστη για αυτόν, ηρωική πλευρά του.»

...Να περιμένω να ακούσω και Νightwish σε μελλοντική animation ταινία της Disney??(όχι ότι θα το ‘θελα, αλλά έτσι από περιέργεια ρωτώ). Μετά το άκουσμα του κλασικού “Thunderstruck” (αυτούσιο)  των ΑC/DC στα «Αεροπλάνα 2», όλα είναι πιθανά! Ομολογώ πως με΄βαλε σε σκέψεις η επιλογή τέτοιου κομματιού σε ταινία-παραμυθάκι. Δεν ξέρω αν μου άρεσε. Οκ, το θετικό είναι πως η σκηνή στην οποία ακούστηκε το κομμάτι, ήταν αρκετά θεαματική (ίσως και η θεαματικότερη  των «Αεροπλάνων»).

Η Disney επιστρέφει λοιπόν, μετά το οσκαρικό “Frozen”, με τη συνέχεια του “Planes”, το “Planes: Fire And Rescue” κάτι που δεν πολυγεμίζει το μάτι. Είναι μια ιστορία ναι μεν ευχάριστη και ελκυστική για τα παιδάκια(μόνο), αλλά ως εκεί. Δηλαδή όχι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Το καλό είναι ότι πετάει και μερικά κοινωνικά μηνύματα. Καλοσύνη, ηρωισμός, αυτοθυσία, ομαδικό πνεύμα και συνεργασία, τα επικρατέστερα χαρακτηριστικά ταινίας. Και ο Ντάστι τα έχει αυτά. Μάλλον κάθε παιδάκι θα θέλει να του μοιάζει.

Όσον αφορά την αφηγηματική ροή, έχει τον κλασικό έως αναμενόμενο παραδοσιακό χαρακτήρα (δεν μας κάνει εντύπωση). Αυτό που ευελπιστούσε να πετύχει η Disney, το πέτυχε. Τον εντυπωσιασμό.  Τα ειδικά εφέ της ταινίας, είναι άψογα. Εικόνα και ήχος, δουλεμένα σε άψογο επίπεδο, κάτι που χαρίζει διασκέδαση και γουρλωμένα μάτια στον θεατή -κυρίως στον μικρό θεατή…


Υ.Γ .Γονείς, αν δεν σας βγαίνει (ειδικά για 3D), κάντε το κορόιδο. Αναμένονται και άλλες φαντασμαγορικές ταινίες!



Παρασκευή Γιουβανάκη
BAΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2/5

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

ENEMY κριτική ταινίας

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  Denis Villeneuve
HΘΟΠΟΙΟΙ: Jake Gyllenhaal, Mélanie Laurent, Sarah Gadon, Isabella Rossellini

«Ο Άνθρωπος Αντίγραφο» είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ζοζέ Σαραμάγκο με τίτλο “The Double” (Εκδόσεις Καστανιώτη), είναι ένα μυστηριώδες και στοιχιωτικό θρίλερ με φόντο το υποσυνείδητο ενός άντρα σε συναισθηματική κρίση.

  Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: «Ο Άνταμ είναι λέκτορας σε ένα πανεπιστήμιο, και πολύ κοντά στο τέλος της σχέσης του με τη Μαίρυ. Ένα βράδυ ο Άνταμ βλέπει έναν ηθοποιό σε μια ταινία και συνειδητοποιεί πως του μοιάζει σε απειλητικό βαθμό. Η επιθυμία να γνωρίσει τον κλώνο του τον κυριεύει, και πολύ σύντομα θα καταφέρει να γνωρίσει εκείνον και τη σύζυγο του.»

 H δεύτερη κινηματογραφική συνάντηση του Denis Villeneuve με τον Jake Gyllenhaal  μετά το “Prisoners”(αν και το «Enemy» γυρίστηκε πριν από το “Prisoners”) έχει τιμηθεί με το μέγα βραβείο Καλύτερης Ταινίας Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου, Σιτγκες 2013.

  Ο κύριος Villaneuve, δεν αργεί να μας βάλει στον περίεργο και ταυτόχρονα γοητευτικό κόσμο της ταινίας(ή μήπως στον δικό του?). Με την εναρκτήρια σκηνή  να θυμίζει έντονα την ανατριχιαστική παρόμοια σκηνή του αριστουργήματος  “Eyes Wide Shut”, μας συστήνει έναν από τους 2 χαρακτήρες. Μία άκρως αινιγματική και περίεργη σκηνή, που δίχως αμφιβολία κεντρίζει την περιέργειά μας. Παράλληλα, της σκηνής προηγείται ,το χωρίο «Το χάος είναι μια τάξη που δεν αποκρυπτογραφήθηκε ακόμα». Κάτι που μας συμβουλεύει και προειδοποιεί, ο σκηνοθέτης.

  Το “Enemy” έχει τον ίδιο αφηγηματικό ρυθμό με αυτό του διαδόχου του,  ”Prisoners”, όπου μέχρι να παρουσιαστεί σεναριακά και να βγει στην επιφάνεια της οθόνης, η κατάληξη, ο σκηνοθέτης παίζει με την αγωνία και την υπομονή μας. Και αυτό δεν είναι πάντα κακό. Χάρης τη σκηνοθετική μαεστρία (και την επιλογή της κίτρινης σέπια) η αινιγματική ατμόσφαιρα, κυλά σε όλο το σώμα της ταινίας.

   Θετικά σχόλια πηγαίνουν επίσης και στον πρωταγωνιστή. Ο  Jake Gyllenhaal, ,με λίγα κιλά παραπάνω, μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου, δίνει μια ερμηνεία σε βάθος (έχει αλλάξει και τον τρόπο που περπατά όταν υποδύεται έναν από τους 2 «εχθρούς»).
 
  Και έρχεται το τέλος. Το mind f@ck τέλος. Μένεις άναυδος. O καθένας μας μπορεί να βγάλει ότι συμπέρασμα και νόημα  νομίζει ο ίδιος, πως έχει αυτό το καταπληκτικό τελευταίο πλάνο. Η οποιαδήποτε παραπάνω περιγραφή, μάλλον περισσεύει.

  Εν τέλει μια ταινία που σηκώνει πολύ συζήτηση(ειδικά μετά από κάποιες δηλώσεις του Γαλλοκαναδού σκηνοθέτη σύμφωνα με τις οποίες οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα στην ταινία )και αξίζει την προσοχή μας.

Υ.Γ "Το χάος είναι μια τάξη που δεν αποκρυπτογραφήθηκε ακόμα"
(Ζοζέ Σαραμάγκο) είναι η φράση που καλούμαστε να κρατήσουμε στην άκρη του μυαλού μας από την αρχή ως το τέλος.


Παρασκευή Γιουβανάκη

Βαθμολογία:     4/5

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

LOCKE κριτική ταινίας

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Steven Knight
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Tom Hardy, Ruth Wilson, Olivia Colman, Andrew Scott, Ben Daniels, Tom Holland, Bill Milner, Danny Webb, Alice Lowe


  Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Ο μηχανικός Ivan Locke (Tom Hardy) φεύγει αργά το βράδυ από το εργοτάξιο προς άγνωστη κατεύθυνση. Μία ημέρα πριν από την κρίσιμη για την πορεία του έργου γιγαντιαία χύτευση σκυροδέματος, για την οποία είναι υπεύθυνος, ο Άιβαν θα ταξιδέψει από το Birmingham στο Λονδίνο, διακινδυνεύοντας να χάσει οικογένεια και καριέρα, έχοντας ως μοναδική του προτεραιότητα το να πράξει το σωστό.”

Ο σεναριογράφος Steven Knight υπογράφει τη δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του, ένα ασυνήθιστο road movie που εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο μέσα σε ένα αμάξι. Mιάμιση ώρα σχεδόν μόνο, Tom Hardy. Καθηλωμένος πίσω από το τιμόνι του, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, υποδύεται τον Ivan Locke (εξού και ο τίτλος). Ταινίες τύπου one man show έχουμε ξαναδεί, όπως π.χ. το καθηλωτικό θρίλερ “Buried” με τον Ryan Reynolds. Μπορεί να φαίνεται βαρετό μια ταινία να έχει ένα και μοναδικό κεντρικό χαρακτήρα και επί 1-2 ώρες να βλέπουμε μόνο αυτόν, όμως, πιστέψτε με, δεν είναι. Το “Locke”, πλαισιωμένο με υπέροχη φωτογραφία από τον Χάρη Ζαμπαλούκο, είναι εξίσου συναρπαστικό και καθηλωτικό, χάρη στο σενάριό του, που ακολουθεί μια αγωνιώδη και δραματική σειρά.

  Ο Tom Hardy (“Inception”, «Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή»), έχοντας το στυλ του αποφασιστικού και φαινομενικά ήρεμου τύπου, κάθεται για 85 λεπτά στη θέση του οδηγού, μιλώντας ασταμάτητα στο τηλέφωνο προσπαθώντας να βρει λύση για τα πάντα, και όταν το επιτρέπει η κατάσταση παραμελεί την ηρεμία, και ελευθερώνει την οργή του να ξεσπάσει. Η ερμηνεία του πάρα πολύ καλή. Είναι ταυτόχρονα σύζυγος, τρυφερός πατέρας, καλός επαγγελματίας και συνεργάτης, και έτοιμος να αντιμετωπίσει τα λάθη του, αρνούμενος να τα παρατήσει.

Η ταινία σε βάζει σε σκέψεις. Αξίζει να είσαι ειλικρινής, σωστός σε όλα? Να ενδιαφέρεσαι για όλα και όλους? Κερδίζεις κάτι από αυτό στο τέλος? Αυτό, αφήνεται στην κρίση του καθενός…

Υ.Γ.  Είναι σίγουρα η καλύτερη ταινία της βδομάδας αυτής. Καλή προβολή!


Παρασκευή Γιουβανάκη
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4/5