Σκηνοθεσία: Alejandro Jodorowsky
Ηθοποιοί: Brontis Jodorowsky, Pamela Flores, Jeremias Herskovits, Alejandro Jodorowsky, Axel Jodorowsky
Πολλοί είναι οι θεατές που αδημονούσαν για αυτό το έργο. O θρυλικός δημιουργός cult αριστουργημάτων όπως το «Santa Sangre» ή το «El Topo» κάνει την πρώτη του ταινία μετά το «Rainbow Thief» του 1990, μετά από είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια δηλαδή, την προβάλει στο Φεστιβάλ Καννών και τη βαφτίζει αυτοβιογραφική, παρότι είναι γεννημένη μέσα από την πιο δημιουργική, φελινική φαντασία του. Ο "Χορός της Πραγματικότητας" σηματοδοτεί τη θριαμβευτική επιστροφή ενός σπουδαίου και αμήν τι άλλο, τολμηρού δημιουργού.
Ένα αγόρι γεννιέται το 1929 στην Τοπκαπίλα, μια μικρή παραλιακή πόλη στην άκρη της Χιλιανής ερήμου. Μεγαλώνοντας μέσα σε μια ξεριζωμένη οικογένεια, το αγόρι θα γνωρίσει από νωρίς τη γοητευτική γραμμή ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα και θα επιλέξει να ζήσει ακριβώς εκεί. Το αγόρι το λένε Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι και, προχωρώντας, θα γίνει σπουδαίος σκηνοθέτης. Ο Alejandro Jodorowsky λοιπόν παρουσιάζει την καθ' ομολογίαν πλέον αυτοβιογραφική ταινία του σε παραγωγή, σενάριο και σκηνοθεσία του ίδιου.
Δεν αποτελεί υπερβολή ο χαρακτηρισμός "ιδιοφυια" για το πρόσωπο του Χιλιανού δημιουργού. Η δημιουργική του ικανότητα, ή μάλλον καλύτερα "μαεστρία", βυθίζει τον κάθε θεατή, σε ένα μαγικό, ονειρικό σύμπαν. Στον "Χορό" μας τοποθετεί σε ένα κύκλο, σαν να θέλει να χορέψουμε όλοι μαζί με τον ίδιο, με το παρελθόν αλλά και το παρόν του. Δεν φαίνεται διατεθειμένος να κρύψει τις ιδιαιτερότητες του και τονίζει με κάθε ευκαιρία πως η πραγματικότητα δεν είναι αντικειμενική, αλλά περισσότερο ένας «χορός» που γεννιέται μέσα από την ίδια μας τη φαντασία. Μια θεωρία που βρίσκει πολλούς να συμφωνούμε μαζί της. Καθώς ξεδιπλώνεται η ετερόκλητη αυτοβιογραφία, μπορούμε να διακρίνουμε την ανάμειξη προσωπικής ιστορίας με τη μεταφορά, τη μυθολογία, ακόμη και την ποίηση και όλα αυτά μαζί να περικυκλώνονται από την αγκαλιά του σουρεαλισμού, σε σημείο να αναρωτιόμαστε τι από αυτά έχει όντως συμβεί. Με αυτό το τέχνασμα μας κάνει να πιστεύουμε πως έχουμε να κάνουμε με κάποιον ιδιοφυή..
Η ταινία διαδραματίζεται στην γενέτειρα του δημιουργού, την Χιλή και συγκεκριμένα στην Τοπκαπίλα, το χωριό όπου μεγάλωσε ο σκηνοθέτης.Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1930 όταν κυριαρχούσε ο τότε δικτάτορας Ιμπάνιες ντελ Κάμπο. Το πολιτικό στοιχείο, πρωταγωνιστεί και αυτό στη ζωή αλλά και στο δημιουργικό έργο του Jodorowsky. Στον "Χορό" συγκεκριμένα, σημειώνεται έντονη κριτική εναντίον του καπιταλισμού και της δικτατορίας.
Χωρισμένο σε δύο δραματικά μέρη, μας αφηγείται κομμάτια από τα νεανικά του χρόνια, πρόσωπα και καταστάσεις που στοίχειωσαν την παιδική του ηλικία και τους "δαίμονες" που τροφοδότησαν την άνθιση της σουρεαλιστικής του συνείδησης. Το πρώτο μέρος εστιάζει στην περίπλοκη σχέση με τον αυταρχικό πατέρα του (τον υποδύεται ένας από τους γιους του σκηνοθέτη ο Brontis Jodorowsky). Ο πατέρας σκιαγραφείται αυστηρός στα όρια της απανθρωπιάς και της βλακείας αλλά και ως εμμονικός με τον Στάλιν καθώς ντύνεται σαν και αυτόν. Σε αυτό το κομμάτι μας συστήνεται και η πληθωρική μητέρα του που μιλά με οπερετικές μελωδίες. Στο δεύτερο μισό παρουσιάζεται η απομάκρυνση του πολιτικά πωρωμένου πατέρα από το σπίτι και την οικογένειά του με αφορμή την μεταστροφή των πολιτικών πιστεύω του. Εδώ εντοπίζεται και το θρησκευτικό στοιχείο, ενώ παράλληλα, ένα ελεύθερο ύφος γυμνού, επεκτείνεται σε όλο το εύρος της ταινίας.
Κανένα πλάνο δεν κάνει την εμφάνιση του τυχαία. Με έντονο λυρισμό και δεξιοτεχνία, στήνονται όλες τις σκηνές και δημιουργείται ένα παραμύθι που αγγίζει απειλητικά ίσως, την πραγματικότητα.
Όποιος θεατής τον έχει γνωρίσει μέσα από τα ιδιαίτερα έργα του, και απορροφήθηκε από αυτά, θα ενθουσιαστεί μ’ αυτήν την ευκαιρία να γευτεί και πάλι το παραμυθένιο ταξίδι. Αλλά και όσοι δεν τον γνώριζαν ήδη, θα ενθουσιαστούν με αυτήν την καινούρια γνωριμία.
Y.Γ Καθώς την παρακολουθείτε, μπορείτε να έχετε κατά νου κάτι που υποστηρίζει και ο ίδιος: "Οι ταινίες είναι μια ψευδαίσθηση, αλλά πρέπει να είναι η πιο όμορφη ψευδαίσθηση" .
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Ηθοποιοί: Brontis Jodorowsky, Pamela Flores, Jeremias Herskovits, Alejandro Jodorowsky, Axel Jodorowsky
Ένα αγόρι γεννιέται το 1929 στην Τοπκαπίλα, μια μικρή παραλιακή πόλη στην άκρη της Χιλιανής ερήμου. Μεγαλώνοντας μέσα σε μια ξεριζωμένη οικογένεια, το αγόρι θα γνωρίσει από νωρίς τη γοητευτική γραμμή ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα και θα επιλέξει να ζήσει ακριβώς εκεί. Το αγόρι το λένε Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι και, προχωρώντας, θα γίνει σπουδαίος σκηνοθέτης. Ο Alejandro Jodorowsky λοιπόν παρουσιάζει την καθ' ομολογίαν πλέον αυτοβιογραφική ταινία του σε παραγωγή, σενάριο και σκηνοθεσία του ίδιου.
Δεν αποτελεί υπερβολή ο χαρακτηρισμός "ιδιοφυια" για το πρόσωπο του Χιλιανού δημιουργού. Η δημιουργική του ικανότητα, ή μάλλον καλύτερα "μαεστρία", βυθίζει τον κάθε θεατή, σε ένα μαγικό, ονειρικό σύμπαν. Στον "Χορό" μας τοποθετεί σε ένα κύκλο, σαν να θέλει να χορέψουμε όλοι μαζί με τον ίδιο, με το παρελθόν αλλά και το παρόν του. Δεν φαίνεται διατεθειμένος να κρύψει τις ιδιαιτερότητες του και τονίζει με κάθε ευκαιρία πως η πραγματικότητα δεν είναι αντικειμενική, αλλά περισσότερο ένας «χορός» που γεννιέται μέσα από την ίδια μας τη φαντασία. Μια θεωρία που βρίσκει πολλούς να συμφωνούμε μαζί της. Καθώς ξεδιπλώνεται η ετερόκλητη αυτοβιογραφία, μπορούμε να διακρίνουμε την ανάμειξη προσωπικής ιστορίας με τη μεταφορά, τη μυθολογία, ακόμη και την ποίηση και όλα αυτά μαζί να περικυκλώνονται από την αγκαλιά του σουρεαλισμού, σε σημείο να αναρωτιόμαστε τι από αυτά έχει όντως συμβεί. Με αυτό το τέχνασμα μας κάνει να πιστεύουμε πως έχουμε να κάνουμε με κάποιον ιδιοφυή..Η ταινία διαδραματίζεται στην γενέτειρα του δημιουργού, την Χιλή και συγκεκριμένα στην Τοπκαπίλα, το χωριό όπου μεγάλωσε ο σκηνοθέτης.Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1930 όταν κυριαρχούσε ο τότε δικτάτορας Ιμπάνιες ντελ Κάμπο. Το πολιτικό στοιχείο, πρωταγωνιστεί και αυτό στη ζωή αλλά και στο δημιουργικό έργο του Jodorowsky. Στον "Χορό" συγκεκριμένα, σημειώνεται έντονη κριτική εναντίον του καπιταλισμού και της δικτατορίας.
Χωρισμένο σε δύο δραματικά μέρη, μας αφηγείται κομμάτια από τα νεανικά του χρόνια, πρόσωπα και καταστάσεις που στοίχειωσαν την παιδική του ηλικία και τους "δαίμονες" που τροφοδότησαν την άνθιση της σουρεαλιστικής του συνείδησης. Το πρώτο μέρος εστιάζει στην περίπλοκη σχέση με τον αυταρχικό πατέρα του (τον υποδύεται ένας από τους γιους του σκηνοθέτη ο Brontis Jodorowsky). Ο πατέρας σκιαγραφείται αυστηρός στα όρια της απανθρωπιάς και της βλακείας αλλά και ως εμμονικός με τον Στάλιν καθώς ντύνεται σαν και αυτόν. Σε αυτό το κομμάτι μας συστήνεται και η πληθωρική μητέρα του που μιλά με οπερετικές μελωδίες. Στο δεύτερο μισό παρουσιάζεται η απομάκρυνση του πολιτικά πωρωμένου πατέρα από το σπίτι και την οικογένειά του με αφορμή την μεταστροφή των πολιτικών πιστεύω του. Εδώ εντοπίζεται και το θρησκευτικό στοιχείο, ενώ παράλληλα, ένα ελεύθερο ύφος γυμνού, επεκτείνεται σε όλο το εύρος της ταινίας. Κανένα πλάνο δεν κάνει την εμφάνιση του τυχαία. Με έντονο λυρισμό και δεξιοτεχνία, στήνονται όλες τις σκηνές και δημιουργείται ένα παραμύθι που αγγίζει απειλητικά ίσως, την πραγματικότητα.
Όποιος θεατής τον έχει γνωρίσει μέσα από τα ιδιαίτερα έργα του, και απορροφήθηκε από αυτά, θα ενθουσιαστεί μ’ αυτήν την ευκαιρία να γευτεί και πάλι το παραμυθένιο ταξίδι. Αλλά και όσοι δεν τον γνώριζαν ήδη, θα ενθουσιαστούν με αυτήν την καινούρια γνωριμία.
Y.Γ Καθώς την παρακολουθείτε, μπορείτε να έχετε κατά νου κάτι που υποστηρίζει και ο ίδιος: "Οι ταινίες είναι μια ψευδαίσθηση, αλλά πρέπει να είναι η πιο όμορφη ψευδαίσθηση" .
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου