Σκηνοθεσία: Ivano De Matteo
Hθοποιοί: Alessandro Gassman, Giovanna Mezzogiorno, Luigi Lo Cascio, Barbora Bobulova, Rosabell Laurenti Sellers
Ιταλικό, κοινωνικό δράμα βασισμένο στο μπεστ σέλερ του Herman Koch «Tο Δείπνο». O Massimo και ο Paolo είναι δυο αδέρφια όχι ιδιαίτερα δεμένα. Ο πρώτος επιτυχημένος δικηγόρος και ο δεύτερος παιδίατρος. Κάθε μεταξύ τους συνάντηση εντείνει το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα τους. Οι επιλογές ζωής τους είναι εντελώς διαφορετικές και οι ίδιοι προτιμούν συχνά να τις υπερτονίζουν και να οδηγούνται σε πόλωση. Η σύγκρουση είναι συνήθως αναπόφευκτη. Η εμμονή του Massimo να διατηρηθεί η αδερφική επαφή με μια σειρά τυπικών δείπνων μαζί με τις συζύγους τους σε ακριβό και πολυτελές εστιατόριο, βρίσκει με απροθυμία ανταπόκριση στον Paolo. Είναι όντως αυτό όμως πραγματική αδερφική σχέση; Οι συζητήσεις τους είναι αδιάφορες ενώ ο Paolo σταθερά και ευθέως κατηγορεί τον αδερφό του για οπορτουνισμό και ανηθικότητα με αφορμή τις επαγγελματικές επιλογές του Massimo και το γεγονός ότι καλείται να υπερασπιστεί εγκληματίες. Πίσω απ’ όλα αυτά τα συγκρουσιακά ιδεολογήματα των αδερφών υποβόσκει μια βαθιά ανταγωνιστική σχέση που πιθανότητα υφίσταται από μικρότερη ηλικία. Μέχρι και η διαφορά ύψους μεταξύ αστείου και σοβαρού γίνεται αντικείμενο συζήτησης και ανταγωνισμού. Όλα αυτά συμβαίνουν στο επίπεδο των συζητήσεων μέχρι τη στιγμή που ένα περιστατικό που εμπλέκει τα έφηβα παιδιά τους, τους αναγκάζει να αναλάβουν δράση, πράγμα όμως που θα οξύνει περισσότερο τις διαφορές τους και θα τους οδηγήσει σε διαμετρικά αντίθετα μονοπάτια…
Δυο σπίτια, δυο διαφορετικές πραγματικότητες, ένα κοινό πρόβλημα. Πως η βία ξεπηδά από την καλή κοινωνία; Πως είναι ικανοποιημένοι κάποιοι σε μια ψευδαίσθηση ήρεμης οικογενειακής ζωής; Πως δημιουργείται το παγόβουνο και ξαφνικά όλοι προσκρούουν πάνω του, αντικρίζοντας απλά την κορυφή του; Η ταινία με αρκετή πρωτοτυπία θέτει κάποια κρίσιμα ηθικά διλήμματα. Κατά πόσο τελικά η ηθική είναι μια σχετική έννοια ή όχι και πόσο το συναίσθημα και η αγάπη μπορεί να παρακάμψει τους ηθικούς κανόνες και το νόμο; Οι χαρακτήρες που πλάθει αποτελούν έκπληξη καθώς ο θεατής αναμένει τελείως διαφορετικές αντιδράσεις από τον καθένα. Η τραγική φιγούρα του Paolo ενσαρκώνει το άγχος και τις εσωτερικές συγκρούσεις ενός γονιού που έρχεται κόντρα με την προσωπική του ηθική για να προστατεύσει το παιδί του μετά από έντονη εσωτερική πάλη.
Ρεαλιστικές απόλυτα και εξαιρετικές οι ερμηνείες, ιδιαίτερα προσεγμένη ταινία, που έχει να πει πράγματα. Βέβαια οι χαρακτήρες δεν αποτυπώνονται σε βάθος. Εντούτοις πολλά αφήνονται να εννοηθούν και έτσι ο θεατής έχει την ευχέρεια να κάνει περισσότερα σενάρια και υποθέσεις. Κάτι λείπει βέβαια για να γίνει πολύ καλή ταινία αλλά σίγουρα κινητοποιεί τη σκέψη. Θίγει κάποια σοβαρά κοινωνικά προβλήματα όπως την οικογενειακή αποξένωση και την μεσοαστική υποκρισία της συγκάλυψης και του «κουκουλώματος» αλλά θα προτιμούσαμε ίσως με ένα τρόπο πιο καυστικό και πιο αποκαλυπτικό.
Αλεξάνδρα Τσαγάνη
Βαθμολογία 2.5/5
Film Critiques
Hθοποιοί: Alessandro Gassman, Giovanna Mezzogiorno, Luigi Lo Cascio, Barbora Bobulova, Rosabell Laurenti Sellers
Δυο σπίτια, δυο διαφορετικές πραγματικότητες, ένα κοινό πρόβλημα. Πως η βία ξεπηδά από την καλή κοινωνία; Πως είναι ικανοποιημένοι κάποιοι σε μια ψευδαίσθηση ήρεμης οικογενειακής ζωής; Πως δημιουργείται το παγόβουνο και ξαφνικά όλοι προσκρούουν πάνω του, αντικρίζοντας απλά την κορυφή του; Η ταινία με αρκετή πρωτοτυπία θέτει κάποια κρίσιμα ηθικά διλήμματα. Κατά πόσο τελικά η ηθική είναι μια σχετική έννοια ή όχι και πόσο το συναίσθημα και η αγάπη μπορεί να παρακάμψει τους ηθικούς κανόνες και το νόμο; Οι χαρακτήρες που πλάθει αποτελούν έκπληξη καθώς ο θεατής αναμένει τελείως διαφορετικές αντιδράσεις από τον καθένα. Η τραγική φιγούρα του Paolo ενσαρκώνει το άγχος και τις εσωτερικές συγκρούσεις ενός γονιού που έρχεται κόντρα με την προσωπική του ηθική για να προστατεύσει το παιδί του μετά από έντονη εσωτερική πάλη.Ρεαλιστικές απόλυτα και εξαιρετικές οι ερμηνείες, ιδιαίτερα προσεγμένη ταινία, που έχει να πει πράγματα. Βέβαια οι χαρακτήρες δεν αποτυπώνονται σε βάθος. Εντούτοις πολλά αφήνονται να εννοηθούν και έτσι ο θεατής έχει την ευχέρεια να κάνει περισσότερα σενάρια και υποθέσεις. Κάτι λείπει βέβαια για να γίνει πολύ καλή ταινία αλλά σίγουρα κινητοποιεί τη σκέψη. Θίγει κάποια σοβαρά κοινωνικά προβλήματα όπως την οικογενειακή αποξένωση και την μεσοαστική υποκρισία της συγκάλυψης και του «κουκουλώματος» αλλά θα προτιμούσαμε ίσως με ένα τρόπο πιο καυστικό και πιο αποκαλυπτικό.
Αλεξάνδρα Τσαγάνη
Βαθμολογία 2.5/5
Film Critiques
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου