Top Ten: The Worst of 2014

1. Βefore I go to sleep  
Επαναλαμβανόμενες σκηνές και ένα τελικό αποτέλεσμα που κουράζει .

2. Dumb and Dumber Too 
Με είκοσι χρόνια καθυστέρηση έρχεται το sequel για την μεγάλη τότε εμπορική επιτυχία του "Ηλίθιου και του Πανηλίθιου". Το 1994 μια ταινία με ιδιόρρυθμο χιούμορ είχε κάνει εντύπωση, δυστυχώς όμως το sequel όχι απλώς ήρθε πολύ αργά αλλά φαίνεται και τελείως αχρείαστο, μοιάζει να 'ναι εκτός τόπου και χρόνου.

3.  Dracula Untold 
Aπό κάποιο σημείο και μετά η ταινία ταλαντεύεται πάνω σε μια αόρατη κλωστή αναποφασιστικότητας ως προς το ύφος που ακολουθεί. Η ταινία του Gary Shore είναι λιγότερο μια ταινία τρόμου και περισσότερο μια Χολιγουντιανή ταινία εντυπωσιασμού βασισμένη στα CGI με ασαφή αφηγηματική προσέγγιση

4.  Drive hard
 "Drive Hard" o τίτλος της νέας κωμικής ταινίας δράσης του cult Αυστραλού σκηνοθέτη Brian Trenchard-Smith , η οποία ως ένα low budget b-movie είναι όσο πρωτότυπη όσο κι ο τίτλος της! Όλα φαίνονται να κινούνται προβλέψιμα και σταδιακά προς το μελό happy ending. 

5.  Horns 
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Joe Hill, "η μεταμόρφωση" είναι μια υβριδική ταινία που αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση. Αν και αρκετά υποσχόμενη η υπόθεση της ταινίας, κάπου στην ανάπτυξη της πλοκής χάνει την μπάλα

6.  Grace of Monaco 
Πολύ φασαρία για το τίποτα. 

7.  Palo Alto 
 Θυμίζει κάτι σε καλοφτιαγμένη φοιτητική ταινία με μια όμως πολύ ανιαρή σεναριακή ιδέα που σταδιακά καταντάει προβλέψιμη.

8. The Giver 
Η ταινία είναι τεχνικά άρτια και έχει καλές εικαστικές πινελιές. Η σκηνοθεσία καλή αλλά της λείπει η δράση και η ζωντάνια. Το σενάριο ενώ ξεκινάει με πολύ καλό ρυθμό, κάπου το χάνουμε γιατί κινείται με αρκετά αργούς ρυθμούς χωρίς σημαντικές εντάσεις, ως αποτέλεσμα κάνει κοιλιά και κουράζει.

9.  Good People 
 Η πλοκή στο ξεκίνημα της ενθουσιάζει καθώς μας συστήνει τους εγκληματίες. Στη συνέχεια έρχεται το πρωταγωνιστικό δίδυμο James Franco & Kate Hudson και καθώς το ενδιαφέρον στρέφεται περισσότερο στο ζευγάρι παρά στην δράση και το έγκλημα, η πλοκή κυλάει αργά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συγκινήσεις. Βέβαια προς το τέλος της δεύτερης πράξης υπάρχουν ορισμένες σκηνές οπλισμένες με γερή δόση αγωνίας. Εκεί που λοιπόν λες πως πρέπει να αναθεωρήσεις και πως το πράγμα έφτιαξε, έρχεται ένα μελό ,προβλέψιμο happy ending να στο χαλάσει.

10.  Serena 
Η σκηνοθεσία είναι ωραία αισθητικά αλλά φαντάζει να βασίζεται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα στην καλή φωτογραφία και τους εξαίρετους ηθοποιούς σκιαγραφώντας επιφανειακά μόνο την εποχή και μη δίνοντας την ευκαιρία στους χαρακτήρες να ωριμάσουν. Οι χαρακτήρες είναι ρηχοί, αδυσώπητα εγωιστικοί και κοντόφθαλμοι. Δεν μας δίνεται η ευκαιρία να τους καταλάβουμε και να τους νιώσουμε.


Iλόνα Αγγελίδου