Σκηνοθεσία: Alain Resnais
Hθοποιοί: Sabine Azema, Hippolyte Girardot, Caroline Siho
Βραβευμένη στο Φεστιβάλ του Βερολίνου με την Αργυρή Άρκτο, η τελευταία ταινία του Alain Resnais- την οποία ολοκλήρωσε λίγο πριν πεθάνει στα 92 του χρόνια, καταπιάνεται με την καθημερινότητα τριών μεσοαστικών ζευγαριών, που ζουν στο Γιορκσάιρ. Το "Αγαπώντας, Πίνοντας και Τραγουδώντας" είναι μια ίσως ειρωνική κωμωδία και βασίζεται στο θεατρικό έργο «Η ζωή του Ράιλι» του Άλαν Έικμπορν.
"Στην εξοχή του Γιορκσάιρ η ζωή τριών ζευγαριών αναστατώνεται για λίγους μήνες, λόγω της αινιγματικής συμπεριφοράς του κοινού τους φίλου Τζωρτζ Ράιλι. Όταν ο Δρ. Κόλιν αναφέρει κατά λάθος στη γυναίκα του Κάθριν, ότι ο ασθενής του Τζορτζ Ράιλι έχει μονάχα λίγους μήνες ζωής, δεν γνωρίζει ότι ο Τζορτζ ήταν η πρώτη της αγάπη. Το ζευγάρι θεωρούν καλή ιδέα να πείσουν τον Τζορτζ να συμμετάσχει στο έργο που ανεβάζουν με την ερασιτεχνική τοπική θεατρική τους ομάδα."
Όλοι οι χαρακτήρες ασχολούνται κυρίως με τον Τζωρτζ. Το αξιοπερίεργο στο όλο θέμα είναι πως τον Τζωρτζ δεν τον βλέπουμε πότε, δεν εμφανίζεται σε καμιά σκηνή, σε κανένα πλάνο. Και όμως αυτός είναι που κινεί τα νήματα της πλοκής. Ο Alain Resnais μάλλον παίζει μαζί μας...
Η κινηματογράφηση του "Αγαπώντας..." είναι ιδιαίτερη. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός από γκρο πλαν των ηθοποιών με φόντο μόνο έναν άσπρο (κάτι σαν) τοίχο που έχει άπειρες μαύρες γραμμές. Εκεί τους ακούμε να εξωτερικεύουν τους προβληματισμούς τους. Παράλληλα, η ταινία μοιάζει με θεατρική παράσταση. Ο σκηνοθέτης τοποθετεί τους ηθοποιούς του σε χώρους που είναι ανάλογα σκηνογραφημένοι ώστε να θυμίζουν θεατρικό σκηνικό. Οι ηθοποιοί μεταφέρονται από τη μια σκηνή στην άλλη έτσι ακριβώς όπως κάνουν στις θεατρικές παραστάσεις (ειρωνικό αφού οι χαρακτήρες είναι παράλληλα και ερασιτέχνες ηθοποιοί που ετοιμάζουν παράσταση). Τις σεναριακές τοποθεσίες όπως πχ τις κατοικίες των ηρώων, μαρτυρούν πλάνα-κόμικ σχέδια δια χειρός του κομίστα Blutch. Με αυτές τις "τεχνικές" η ταινία διαμορφώνει έναν παιχνιδιάρικο και ανάλαφρο χαρακτήρα. Η παιχνιδιάρικη διάθεση προδίδεται και μέσω ενός τυφλοπόντικα(!), που συχνά πυκνά κάνει την εμφάνισή του μέσα από το χώμα και παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν. Ώσπου στο τέλος, αφού τα έχει δει όλα ξαναχώνει το κεφάλι του στη γη γελώντας, μάλλον με τα παθήματα των εκπροσώπων της μεσοαστικής τάξης.
Αν τυχόν μπούμε στη διαδικασία να το συγκρίνουμε με τα προηγούμενα έργα του, τότε θα οδηγηθούμε στο συμπέρασμα πως το ανάλαφρο "Αγαπώντας..." είναι λιγάκι πιο αδύναμο, καθώς δεν διακρίνεται ιδιαίτερο βάθος ως προς την παρουσία των χαρακτήρων- ο θεατής αποστασιοποιείται από τη δράση και απλά τους παρακολουθεί, δεν συγκινείται, δεν ταυτίζεται. Υστερεί επίσης, από το βασικότερο στοιχείο μιας κωμωδίας, το χιούμορ. Οφείλουμε όμως να αποχαιρετήσουμε τον Alain Resnais, παρακολουθώντας το έργο που σημάδεψε το τέλος της καριέρας του.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2.5/5
Hθοποιοί: Sabine Azema, Hippolyte Girardot, Caroline Siho
Βραβευμένη στο Φεστιβάλ του Βερολίνου με την Αργυρή Άρκτο, η τελευταία ταινία του Alain Resnais- την οποία ολοκλήρωσε λίγο πριν πεθάνει στα 92 του χρόνια, καταπιάνεται με την καθημερινότητα τριών μεσοαστικών ζευγαριών, που ζουν στο Γιορκσάιρ. Το "Αγαπώντας, Πίνοντας και Τραγουδώντας" είναι μια ίσως ειρωνική κωμωδία και βασίζεται στο θεατρικό έργο «Η ζωή του Ράιλι» του Άλαν Έικμπορν.
"Στην εξοχή του Γιορκσάιρ η ζωή τριών ζευγαριών αναστατώνεται για λίγους μήνες, λόγω της αινιγματικής συμπεριφοράς του κοινού τους φίλου Τζωρτζ Ράιλι. Όταν ο Δρ. Κόλιν αναφέρει κατά λάθος στη γυναίκα του Κάθριν, ότι ο ασθενής του Τζορτζ Ράιλι έχει μονάχα λίγους μήνες ζωής, δεν γνωρίζει ότι ο Τζορτζ ήταν η πρώτη της αγάπη. Το ζευγάρι θεωρούν καλή ιδέα να πείσουν τον Τζορτζ να συμμετάσχει στο έργο που ανεβάζουν με την ερασιτεχνική τοπική θεατρική τους ομάδα."
Όλοι οι χαρακτήρες ασχολούνται κυρίως με τον Τζωρτζ. Το αξιοπερίεργο στο όλο θέμα είναι πως τον Τζωρτζ δεν τον βλέπουμε πότε, δεν εμφανίζεται σε καμιά σκηνή, σε κανένα πλάνο. Και όμως αυτός είναι που κινεί τα νήματα της πλοκής. Ο Alain Resnais μάλλον παίζει μαζί μας...
Αν τυχόν μπούμε στη διαδικασία να το συγκρίνουμε με τα προηγούμενα έργα του, τότε θα οδηγηθούμε στο συμπέρασμα πως το ανάλαφρο "Αγαπώντας..." είναι λιγάκι πιο αδύναμο, καθώς δεν διακρίνεται ιδιαίτερο βάθος ως προς την παρουσία των χαρακτήρων- ο θεατής αποστασιοποιείται από τη δράση και απλά τους παρακολουθεί, δεν συγκινείται, δεν ταυτίζεται. Υστερεί επίσης, από το βασικότερο στοιχείο μιας κωμωδίας, το χιούμορ. Οφείλουμε όμως να αποχαιρετήσουμε τον Alain Resnais, παρακολουθώντας το έργο που σημάδεψε το τέλος της καριέρας του.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου