Σκηνοθεσία: Tim Burton
Ηθοποιοί: Amy Adams, Krysten Ritter, Christoph Waltz, Jason Schwartzman, Terence Stamp
Δραματική βιογραφία που εξερευνά τη ζωή της Margaret Keane, επιτυχημένης ζωγράφου στη δεκαετία του 1950, η οποία ωστόσο αργότερα βρέθηκε σε δικαστική μάχη ενάντια του συζύγου της, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τα έργα της ήταν δικά του.
Οι ανόητες ιδεολογίες μιας κυρίως ανδροκρατούμενης κοινωνίας: "Ποιος θα πάρει στα σοβαρά γυναίκα ζωγράφο?", η αισχρή εμπορευματοποίηση της τέχνης, η χαζομάρα πολλών μπροστά σε αυτό που θεωρούν έργο τέχνης, όλα αυτά αποτυπώνονται ξεκάθαρα εδώ. Η Margaret η "γυναίκα ζωγράφος" πέφτει θύμα εκμετάλλευσης και ψυχαναγκασμού από τον μελλοντικό της σύζυγό της λόγω αδυναμίας αφού ανησυχεί για το πως θα καταφέρει όντας χωρισμένη να μεγαλώσει μόνη της το παιδί της -ακόμη μια "λογικών βάσεων" ιδεολογία. Ο σύζυγός της έχει ιδιαίτερο ταλέντο στις δημόσιες σχέσεις και στις πωλήσεις, έτσι δεν διστάζει να πλασάρει τους πίνακες της με το δικό του όνομα, για τον απλούστατο λόγο "Ποιος θα πάρει στα σοβαρά μια γυναίκα ζωγράφο?".
Ο αγαπημένος για πολλούς Tim Burton, κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη και παραδίδει μια ταινία που δεν θυμίζει σε τίποτα αυτές που μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα. Και εδώ ακριβώς βρίσκουμε τη μαγεία του "Big Eyes". Ένας διαφορετικός Burton δεν είναι απαραίτητα και κάτι άσχημο. Γνωρίζοντας πως δεν κινηματογραφεί ένα ακόμη σκοτεινό παραμύθι, δίνει μια προσεγμένη και πιο ρεαλιστική σκηνοθεσία. Τα "μαγικά κόλπα" του είναι ελάχιστα. Δίνει εύλογα περισσότερη βάση στις αντιδράσεις των χαρακτήρων του με αρκετά κοντινά στα πρόσωπά τους (η εκφραστικότητα της Adams σε μαγνητίζει), και ενώ ήδη γνωρίζουμε την κατάληξη της ιστορίας, καταφέρνει να μας κρατά το ενδιαφέρον καθ’ όλη τη διάρκεια του φιλμ.
Τα θαυμάσια φωτογραφημένα πλάνα αντικατοπτρίζουν με πληρότητα την εποχή που διαδραματίζεται η υπόθεση και συμβάλουν στο γεγονός ότι η ταινία καταφέρνει πλήρως να μας μεταφέρει στην εποχή του '50 και '60. Εδώ να πούμε πως μια τέτοια ασυνήθιστη πολυχρωμία για ταινία δια χειρός Burton μας ξαφνιάζει ευχάριστα!
Δυνατό κομμάτι της ταινίας είναι και οι ερμηνείες των 2 πρωταγωνιστών. Τον κεντρικό ρόλο ανεβάζει στα ύψη η ξεχασμένη και αδικημένη από τα Oscar Amy Adams, που ενσαρκώνει με ευαισθησία την Margaret Keane. Η επιλογή της για αυτό τον ρόλο μοιάζει αψεγάδιαστη αφού εκτός από το ότι διαθέτει αξεπέραστο υποκριτικό ταλέντο, διαθέτει και ένα ζευγάρι εκφραστικότατα, "γουρλωτά" μάτια που φέρνουν αμέσως στο νου τον τίτλο "Big Eyes". O Christoph Waltz από την πλευρά του, είναι πειστικός ως ο φαφλατάς και γλοιώδης τύπος που δεν διστάζει να σου κάνει κακό και με αυτό το εκνευριστικό-κουτοπόνηρο χαμόγελο που βρίσκεται στο πρόσωπό του όλη την ώρα, μας κάνει να αηδιάσουμε ακόμη περισσότερο με τον Keane.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Ηθοποιοί: Amy Adams, Krysten Ritter, Christoph Waltz, Jason Schwartzman, Terence Stamp
Οι ανόητες ιδεολογίες μιας κυρίως ανδροκρατούμενης κοινωνίας: "Ποιος θα πάρει στα σοβαρά γυναίκα ζωγράφο?", η αισχρή εμπορευματοποίηση της τέχνης, η χαζομάρα πολλών μπροστά σε αυτό που θεωρούν έργο τέχνης, όλα αυτά αποτυπώνονται ξεκάθαρα εδώ. Η Margaret η "γυναίκα ζωγράφος" πέφτει θύμα εκμετάλλευσης και ψυχαναγκασμού από τον μελλοντικό της σύζυγό της λόγω αδυναμίας αφού ανησυχεί για το πως θα καταφέρει όντας χωρισμένη να μεγαλώσει μόνη της το παιδί της -ακόμη μια "λογικών βάσεων" ιδεολογία. Ο σύζυγός της έχει ιδιαίτερο ταλέντο στις δημόσιες σχέσεις και στις πωλήσεις, έτσι δεν διστάζει να πλασάρει τους πίνακες της με το δικό του όνομα, για τον απλούστατο λόγο "Ποιος θα πάρει στα σοβαρά μια γυναίκα ζωγράφο?".
Ο αγαπημένος για πολλούς Tim Burton, κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη και παραδίδει μια ταινία που δεν θυμίζει σε τίποτα αυτές που μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα. Και εδώ ακριβώς βρίσκουμε τη μαγεία του "Big Eyes". Ένας διαφορετικός Burton δεν είναι απαραίτητα και κάτι άσχημο. Γνωρίζοντας πως δεν κινηματογραφεί ένα ακόμη σκοτεινό παραμύθι, δίνει μια προσεγμένη και πιο ρεαλιστική σκηνοθεσία. Τα "μαγικά κόλπα" του είναι ελάχιστα. Δίνει εύλογα περισσότερη βάση στις αντιδράσεις των χαρακτήρων του με αρκετά κοντινά στα πρόσωπά τους (η εκφραστικότητα της Adams σε μαγνητίζει), και ενώ ήδη γνωρίζουμε την κατάληξη της ιστορίας, καταφέρνει να μας κρατά το ενδιαφέρον καθ’ όλη τη διάρκεια του φιλμ.
Τα θαυμάσια φωτογραφημένα πλάνα αντικατοπτρίζουν με πληρότητα την εποχή που διαδραματίζεται η υπόθεση και συμβάλουν στο γεγονός ότι η ταινία καταφέρνει πλήρως να μας μεταφέρει στην εποχή του '50 και '60. Εδώ να πούμε πως μια τέτοια ασυνήθιστη πολυχρωμία για ταινία δια χειρός Burton μας ξαφνιάζει ευχάριστα!Δυνατό κομμάτι της ταινίας είναι και οι ερμηνείες των 2 πρωταγωνιστών. Τον κεντρικό ρόλο ανεβάζει στα ύψη η ξεχασμένη και αδικημένη από τα Oscar Amy Adams, που ενσαρκώνει με ευαισθησία την Margaret Keane. Η επιλογή της για αυτό τον ρόλο μοιάζει αψεγάδιαστη αφού εκτός από το ότι διαθέτει αξεπέραστο υποκριτικό ταλέντο, διαθέτει και ένα ζευγάρι εκφραστικότατα, "γουρλωτά" μάτια που φέρνουν αμέσως στο νου τον τίτλο "Big Eyes". O Christoph Waltz από την πλευρά του, είναι πειστικός ως ο φαφλατάς και γλοιώδης τύπος που δεν διστάζει να σου κάνει κακό και με αυτό το εκνευριστικό-κουτοπόνηρο χαμόγελο που βρίσκεται στο πρόσωπό του όλη την ώρα, μας κάνει να αηδιάσουμε ακόμη περισσότερο με τον Keane.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου