Σκηνοθεσία/Σενάριο: Daniel Ribeiro
Hθοποιοί: Ghilherme Lobo, Fabio Audi, Tess Amorim
H πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Daniel Ribeiro μας συγκινεί και μας αγγίζει. Απευθύνεται σε όλους και σε όλες, παρουσιάζει το "διαφορετικό" που πολλοί θέλουν να λένε, "μετατρέποντας" το σε κανονικό (δηλαδή αυτό ακριβώς που είναι).
Το τρυφερό αυτό δράμα ενηλικίωσης, τιμήθηκε εκτός των άλλων και με το βραβείο κοινού στο 20ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, τις "Νύχτες Πρεμιέρας".
Ο Λεονάρντο είναι ένας τυφλός έφηβος που έχει απηυδήσει με την υπερπροστατευτική μητέρα του και τους νταήδες του σχολείου. Αναζητώντας την ανεξαρτησία του, αποφασίζει να σπουδάσει στο εξωτερικό, προς απογοήτευση της καλύτερής του φίλης, Τζιοβάνα. Όταν για τις ανάγκες μιας σχολικής εργασίας γνωρίζεται καλύτερα με τον Γκάμπριελ, το καινούργιο παιδί της πόλης, νέα συναισθήματα ανθίζουν και τον κάνουν να αναθεωρήσει τα σχέδιά του. Εντωμεταξύ, η Τζιοβάνα αρχίζει να ζηλεύει αυτή τη νέα φιλία και σύντομα εντάσεις ξεσπούν μεταξύ εκείνης και του Λεονάρντο.
O σκηνοθέτης-σεναριογράφος της "Πρώτης ματιάς" Daniel Ribeiro, χρησιμοποιεί το εύρημα της τύφλωσης όχι για να μας κάνει να λυπηθούμε τον Λεονάρντο, αλλά για να μας αφυπνίσει.
Στη θέση των χαρακτήρων θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας από εμάς γιατί όλοι έχουμε περάσει ή θα περάσουμε από το ηλικιακό στάδιο της εφηβείας. Τρεις απλοί, καθημερινοί έφηβοι λοιπόν, οι κεντρικοί χαρακτήρες του σεναρίου. Η απλή-ρεαλιστική καθημερινότητα που δίνεται στους χαρακτήρες (σχολείο, σπίτι-καβγάδες με υπερπροστατευτικούς γονείς, βόλτες, σχολική εκδρομή), τους φέρνει παράλληλα πιο κοντά με τους θεατές με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης. Δύσκολο να σκεφτούμε για την πλοκή "Καλά, μας κοροιδεύει?", όπως τυχαίνει π.χ σε ορισμένες ρομαντικές ταινίες που ότι και να συμβεί, όλα θα οδηγηθούν απλά και ωραία στο happy end.
Η κινηματογράφηση ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα της ταινίας. Ειδικά το κομμάτι της φωτογραφίας δεν ξεφεύγει από την γλυκιά, μελαγχολική και ρομαντική ατμόσφαιρα της ιστορίας αλλά την ενισχύει. Πρωταγωνιστούν απαλοί ήχοι στο soundtrack με επιλεγμένα κομμάτια από Belle and Sebastian και The National (εντάξει όταν βλέπεις τέτοια μουσικά ονόματα ξέρεις ακριβώς με τι έχεις να κάνεις).
Κλείνοντας, είναι από τις ταινίες που σε γεμίζουν με αισιοδοξία και σε αφήνουν με μια γλυκύτατη γεύση.
Υ.Γ. Ίσως και η καλύτερη LGBT ταινία για την κινηματογραφική χρονιά του 2015.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Hθοποιοί: Ghilherme Lobo, Fabio Audi, Tess Amorim
H πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Daniel Ribeiro μας συγκινεί και μας αγγίζει. Απευθύνεται σε όλους και σε όλες, παρουσιάζει το "διαφορετικό" που πολλοί θέλουν να λένε, "μετατρέποντας" το σε κανονικό (δηλαδή αυτό ακριβώς που είναι).Το τρυφερό αυτό δράμα ενηλικίωσης, τιμήθηκε εκτός των άλλων και με το βραβείο κοινού στο 20ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, τις "Νύχτες Πρεμιέρας".
Ο Λεονάρντο είναι ένας τυφλός έφηβος που έχει απηυδήσει με την υπερπροστατευτική μητέρα του και τους νταήδες του σχολείου. Αναζητώντας την ανεξαρτησία του, αποφασίζει να σπουδάσει στο εξωτερικό, προς απογοήτευση της καλύτερής του φίλης, Τζιοβάνα. Όταν για τις ανάγκες μιας σχολικής εργασίας γνωρίζεται καλύτερα με τον Γκάμπριελ, το καινούργιο παιδί της πόλης, νέα συναισθήματα ανθίζουν και τον κάνουν να αναθεωρήσει τα σχέδιά του. Εντωμεταξύ, η Τζιοβάνα αρχίζει να ζηλεύει αυτή τη νέα φιλία και σύντομα εντάσεις ξεσπούν μεταξύ εκείνης και του Λεονάρντο.
O σκηνοθέτης-σεναριογράφος της "Πρώτης ματιάς" Daniel Ribeiro, χρησιμοποιεί το εύρημα της τύφλωσης όχι για να μας κάνει να λυπηθούμε τον Λεονάρντο, αλλά για να μας αφυπνίσει.
Στη θέση των χαρακτήρων θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας από εμάς γιατί όλοι έχουμε περάσει ή θα περάσουμε από το ηλικιακό στάδιο της εφηβείας. Τρεις απλοί, καθημερινοί έφηβοι λοιπόν, οι κεντρικοί χαρακτήρες του σεναρίου. Η απλή-ρεαλιστική καθημερινότητα που δίνεται στους χαρακτήρες (σχολείο, σπίτι-καβγάδες με υπερπροστατευτικούς γονείς, βόλτες, σχολική εκδρομή), τους φέρνει παράλληλα πιο κοντά με τους θεατές με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης. Δύσκολο να σκεφτούμε για την πλοκή "Καλά, μας κοροιδεύει?", όπως τυχαίνει π.χ σε ορισμένες ρομαντικές ταινίες που ότι και να συμβεί, όλα θα οδηγηθούν απλά και ωραία στο happy end.
Η κινηματογράφηση ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα της ταινίας. Ειδικά το κομμάτι της φωτογραφίας δεν ξεφεύγει από την γλυκιά, μελαγχολική και ρομαντική ατμόσφαιρα της ιστορίας αλλά την ενισχύει. Πρωταγωνιστούν απαλοί ήχοι στο soundtrack με επιλεγμένα κομμάτια από Belle and Sebastian και The National (εντάξει όταν βλέπεις τέτοια μουσικά ονόματα ξέρεις ακριβώς με τι έχεις να κάνεις).
Κλείνοντας, είναι από τις ταινίες που σε γεμίζουν με αισιοδοξία και σε αφήνουν με μια γλυκύτατη γεύση.
Υ.Γ. Ίσως και η καλύτερη LGBT ταινία για την κινηματογραφική χρονιά του 2015.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου