Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Pasolini κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Abel Ferrara
Hθοποιοί: Willem Dafoe, Maria de Medeiros, Riccardo Scamarcio

Μια ματιά στις τελευταίες μέρες του μεγάλου σκηνοθέτη Pier Paolo Pasolini, τον Νοέμβριο του 1975. Ο Abel Ferrara («Bad Lieutenant», «Welcome to New York» ) σκηνοθετεί τον συχνό του συνεργάτη, Willem Dafoe και μας υπόσχεται μία ασυνήθιστη βιογραφία που αγγίζει τα όρια ενός ονείρου, που συνδυάζει ευφάνταστα την πραγματικότητα με την φαντασία μέσα στην τελευταία μέρα ζωής του σπουδαίου ποιητή, κινηματογραφιστή, συγγραφέα. Ο ξαφνικός του θάνατος, σε ηλικία μόλις 53 χρόνων, προκάλεσε αμήν τι άλλο σύγχυση. Ο Pasolini είναι το σύμβολο μιας τέχνης, η οποία μάχεται εναντίον της εξουσίας. Τα γραπτά του είναι σκανδαλώδη, οι ταινίες του λογοκρίνονται, πολλοί άνθρωποι τον αγαπούν και πολλοί τον μισούν. 

Ένας καλλιτέχνης που προκάλεσε τον κόσμο γύρω του με την πολιτική του δράση και με την ερωτική του ζωή. Δυστυχώς, το σενάριο επικεντρώνεται  και ξετυλίγεται γύρω από το ερωτικό κομμάτι της ζωής του αμφιλεγόμενου κινηματογραφιστή, τη στιγμή που ο Dafoe-Pazolini δηλώνει σε συνέντευξή του πως "τώρα, περισσότερο από ποτέ, η δράση και η τέχνη του είναι πολιτική". Κάτι που στην ουσία φαίνεται να παραγκωνίζεται ενώ συνεχίζει να κυλά η ταινία  και η πολυτάραχη ζωή του. Απορίας άξιο το να παραγκωνίζεται μια τόσο σημαντική πλευρά τη στιγμή που έχει σημαδέψει τη ζωή του. Επίσης αξιοπερίεργη είναι η συνεχής εναλλαγή από την Αγγλική γλώσσα στην Ιταλική γλώσσα. Εκτός από το ότι δεν έχει λογική βάση, χάνει και σε πειστικότητα καθώς υποτίθεται πως αναπαριστά πραγματικές καταστάσεις.

Ο Willem Dafoe, είναι αναμφισβήτητα ο Pier Paolo Pasolini. Ντυμένος με τα ρούχα του και  κυκλοφορώντας σε ένα τέλεια σκηνογραφημένο περιβάλλον, σε ανατριχιάζει με την ήρεμη και αριστοτεχνική παρουσία του.

Αν και θα θέλαμε να δούμε και να μάθουμε πολλά περισσότερα μέσα από αυτό το φιλμικό κείμενο, έστω και για 86 λεπτά, μεταφερόμαστε στο τότε του Ιταλού καλλιτέχνη και νιώθουμε να τον έχουμε δίπλα μας χάρις τα αμέτρητα κοντινά πλάνα του Abel Ferrara.


Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2.5/5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου