Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

5 to 7 κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Victor Levin
Ηθοποιοί: Anton Yelchin, Berenice Marlohe, Olivia Thirlby, Glenn Close, Frank Langella, Eric Stoltz


O άνθρωπος, όπως έχει αποδειχτεί πολλάκις, είναι ένα αδύναμο πλάσμα μπροστά στο μεγαλείο αυτού που ονομάζουμε και περιγράφουμε ως "Έρωτα". Ο σεναριογράφος και παραγωγός της πολυβραβευμένης και αγαπημένης για πολλούς, τηλεοπτικής σειράς «Mad Men», σκηνοθετεί την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, στην οποία σκιαγραφείται η ζάλη, η λαχτάρα και ο πόνος του να είσαι ερωτευμένος με μερικές δόσεις επιτυχημένου χιούμορ.

Μια τυχαία συνάντηση στους δρόμους του Μανχάταν θα φέρει τον εικοσάρη επίδοξο συγγραφέα Μπράιαν σε μια παθιασμένη ερωτική σχέση με μια εντυπωσιακή Γαλλίδα. Το πρόβλημα; Είναι παντρεμένη και μπορεί να τον συναντά για σύντομα ερωτικά ραντεβού, σε ξενοδοχεία, μόνο μεταξύ 5 και 7...Στο νεοϋρκέζικο αυτό ρομάντζο, ο νεαρός Μπράιαν υποκύπτει στη γοητεία της εξωτικής Ευρωπαίας και ξεκινά μαζί της ερωτική σχέση. Μια σχέση καταδικασμένη εξ αρχής, αλλά ποιοι είμαστε εμείς να τους κρίνουμε. Εντύπωση προκαλεί πάντως ο "yolo" έγγαμος βίος της Γαλλίδας πρωταγωνίστριας.

Κεντρικός πυρήνας μια ερωτικής ιστορίας είναι αναμφισβήτητα το ζευγάρι της. Το υποτιθέμενο ζευγάρι λοιπόν, για να πείσει αλλά και να καταφέρει να κάνει το κοινό να ταυτιστεί μαζί του, είναι απαραίτητο τουλάχιστον όσον αφορά τη μεγάλη οθόνη, να έχει χημεία αλλά και να δίνει καλές ερμηνείες (θυμηθείτε τo ερωτικό δίδυμο στη "Ζωή της Αντέλ" ή στο "Blue Valentine").  Στη σχέση "5 με 7" τo πρωταγωνιστικό δίδυμο δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε πως πείθει αρκετά με την υποκριτική του εμφάνιση. Ο Anton Yelchin ("Star Trek", "Alpha Dog") ναι μεν αποτελεί από τις καταλληλότερες επιλογές αλλά φαίνεται να επαναπαύεται στην άκρως ρομαντικόφατσα του και να μην δίνει άλλα εκφραστικά στοιχεία. Η εκθαμβωτική Berenice Marlohe ("Skyfall") είναι μονίμως με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη, που κάποιες φορές δεν κολλάει με το υπόλοιπο οπτικό περιεχόμενο! Η ταύτιση κοινού με έναν από τους δύο χαρακτήρες, μάλλον είναι δύσκολη. Δίπλα τους, σαν γονείς του Μπράιαν, οι Glenn Close και Frank Langella, φτιάχνουν ένα επιτυχημένο δίδυμο-ίσως είναι και το καλύτερο κομμάτι της ταινίας. Η σκηνή της πρώτης συνάντησης με την αγαπημένη του γιου τους είναι πραγματικά απολαυστική. 

Ταύτιση όμως μπορεί να προκληθεί με τα όσα εκφράζονται από την πλευρά του πονεμένου πρωταγωνιστή που είναι άκρως αληθινά και σου δίνουν το γνωστό σφίξιμο στο στομάχι που συνοδεύει τη θύμηση κάποιου παλιού, χαμένου έρωτα σου.

Όσο καλογραμμένο όμως και αν φαίνεται, σε ελάχιστα σημεία καθώς είναι γεμάτο στα κλισέ του είδους, το σενάριο, η σκηνοθεσία (πάλι) από τον Victor Levin, φαντάζει απλόχερα δοσμένη, με μονοπλάνα όπου η κάμερα ή θα κουνιέται σαν βάρκα σε θάλασσα ή απλά θα είναι στημένη κάπου για αρκετή ώρα και ανέκφραστα θα παρακολουθεί...

Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2/5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου