Σκηνοθεσία: Patrice Leconte
Hθοποιοί: Christian Clavier, Carole Bouquet, Valerie Bonneton
Mε πρωταγωνιστή τον Christian Clavier που αγαπήθηκε μέσα από το "Θεέ μου, τι σου Κάναμε;", ο σκηνοθέτης Patrice Leconte, μεταφέρει στο πανί το θεατρικό έργο Une "heure de tranquillite" του συγγραφέα Φλοριάν Ζελέρ που μάλιστα βοήθησε στη διασκευή του κινημaτογραφικού σεναρίου.
Όταν ο φανατικός θαυμαστής της τζαζ, Μισέλ, βρίσκει ένα σπάνιο άλμπουμ σε μια υπαίθρια αγορά, το μόνο που ονειρεύεται είναι να πάει σπίτι του αμέσως να τον απολαύσει. Δυστυχώς όμως γι’ αυτόν φαίνεται ότι ολόκληρος ο κόσμος συνωμοτεί εναντίον του για να μη βρει... μία ώρα ησυχίας! Η σύζυγος του βρίσκει τη μέρα να του αποκαλύψει κάτι που θα τον ταράξει, ο εκκεντρικός γιος του, του φορτώνει ανεπιθύμητους επισκέπτες , ο κολλητός του ζητάει τη συμβουλή του για κάτι επείγον, ο γείτονας του κάνει συνεχώς ενοχλητικές ερωτήσεις, η καθαρίστρια θέλει να βάλει ηλεκτρική σκούπα, η μητέρα του δεν σταματά να τηλεφωνεί και το κερασάκι στην τούρτα ... η ερωμένη του θέλει να αποκαλύψει την μεγάλη της ενοχή. Αν σε αυτά προστεθούν οι επισκευές που πρέπει να γίνουν στα υδραυλικά του σπιτιού από εργάτες με τους οποίους δεν μπορεί να συνεννοηθεί και η απαίτηση των κατοίκων της πολυκατοικίας να γίνει στο διαμέρισμα του ένα επετειακό πάρτι, η επιθυμία του Μισέλ μετατρέπεται σε έναν αληθινό εφιάλτη.
Δεν είναι πάντα πετυχημένη η μεταφορά θεατρικού έργου στη μεγάλη οθόνη (καμιά φορά μάλιστα αναρωτιέσαι ποιο το νόημα για αντίστοιχες ενέργειες). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γαλλική φαρσοκωμωδία "Μην ενοχλείτε..."
Η πλοκή φαίνεται ανούσια και κουράζει αρκετά από το μισό της ταινίας, τόσο που χαίρεσαι για τη μικρή διάρκεια της. Με όπλο τις χιουμοριστικές αλλά τραβηγμένες από τα μαλλιά καταστάσεις, ο Patrice Leconte ελπίζει να μας κάνει να γελάσουμε. Το πετυχαίνει αλλά μετρημένες φορές. Oι ηθοποιοί ναι μεν φαίνονται να το ευχαριστιούνται και να έχουν καλή χημεία μεταξύ τους αλλά δεν αρκούν ώστε να μην δημιουργηθεί αδιαφορία αλλά και βαρεμάρα στο θεατή. Το θετικό στοιχείο ανήκει στο κομμάτι της κινηματογράφησης που δίνει ζωντανά και χαρούμενα χρώματα στα πλάνα ενώ παράλληλα έχει βρει τους κατάλληλους χώρους για να πρωταγωνιστήσει η "τραγική" ιστορία του εγωιστή Μισέλ.
Παρόλα αυτά είναι μια ευχάριστη επιλογή για θερινό κινηματογράφο.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2/5
Hθοποιοί: Christian Clavier, Carole Bouquet, Valerie Bonneton
Όταν ο φανατικός θαυμαστής της τζαζ, Μισέλ, βρίσκει ένα σπάνιο άλμπουμ σε μια υπαίθρια αγορά, το μόνο που ονειρεύεται είναι να πάει σπίτι του αμέσως να τον απολαύσει. Δυστυχώς όμως γι’ αυτόν φαίνεται ότι ολόκληρος ο κόσμος συνωμοτεί εναντίον του για να μη βρει... μία ώρα ησυχίας! Η σύζυγος του βρίσκει τη μέρα να του αποκαλύψει κάτι που θα τον ταράξει, ο εκκεντρικός γιος του, του φορτώνει ανεπιθύμητους επισκέπτες , ο κολλητός του ζητάει τη συμβουλή του για κάτι επείγον, ο γείτονας του κάνει συνεχώς ενοχλητικές ερωτήσεις, η καθαρίστρια θέλει να βάλει ηλεκτρική σκούπα, η μητέρα του δεν σταματά να τηλεφωνεί και το κερασάκι στην τούρτα ... η ερωμένη του θέλει να αποκαλύψει την μεγάλη της ενοχή. Αν σε αυτά προστεθούν οι επισκευές που πρέπει να γίνουν στα υδραυλικά του σπιτιού από εργάτες με τους οποίους δεν μπορεί να συνεννοηθεί και η απαίτηση των κατοίκων της πολυκατοικίας να γίνει στο διαμέρισμα του ένα επετειακό πάρτι, η επιθυμία του Μισέλ μετατρέπεται σε έναν αληθινό εφιάλτη.
Δεν είναι πάντα πετυχημένη η μεταφορά θεατρικού έργου στη μεγάλη οθόνη (καμιά φορά μάλιστα αναρωτιέσαι ποιο το νόημα για αντίστοιχες ενέργειες). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γαλλική φαρσοκωμωδία "Μην ενοχλείτε..." Η πλοκή φαίνεται ανούσια και κουράζει αρκετά από το μισό της ταινίας, τόσο που χαίρεσαι για τη μικρή διάρκεια της. Με όπλο τις χιουμοριστικές αλλά τραβηγμένες από τα μαλλιά καταστάσεις, ο Patrice Leconte ελπίζει να μας κάνει να γελάσουμε. Το πετυχαίνει αλλά μετρημένες φορές. Oι ηθοποιοί ναι μεν φαίνονται να το ευχαριστιούνται και να έχουν καλή χημεία μεταξύ τους αλλά δεν αρκούν ώστε να μην δημιουργηθεί αδιαφορία αλλά και βαρεμάρα στο θεατή. Το θετικό στοιχείο ανήκει στο κομμάτι της κινηματογράφησης που δίνει ζωντανά και χαρούμενα χρώματα στα πλάνα ενώ παράλληλα έχει βρει τους κατάλληλους χώρους για να πρωταγωνιστήσει η "τραγική" ιστορία του εγωιστή Μισέλ.
Παρόλα αυτά είναι μια ευχάριστη επιλογή για θερινό κινηματογράφο.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου