Σκηνοθεσία/Σενάριο: Jean-Luc Godard
Ηθοποιοί: Heloise Godet, Kamel Abdeli, Richard Chevallier, Zoe Bruneau, Christian Gregori, Daniel Ludwig, Jessica Erickson, Alexandre Paita,Isabelle Carbonneau, Anne-Marie Mieville, Florence Colombani, Jean-Luc Godard
"H ιδέα είναι απλή: Mια παντρεμένη γυναίκα κι ένας ανύπαντρος άνδρας συναντιούνται. Αγαπούν, τσακώνονται, τα αίματα ανάβουν. Ένας αδέσποτος σκύλος περιδιαβαίνει από την πόλη στην εξοχή. Οι εποχές περνούν. Ο άνδρας και η γυναίκα συναντιούνται ξανά. Ο σκύλος βρίσκεται ανάμεσά τους. O ένας είναι ο άλλος, και ο άλλος ο ένας και είναι τρεις. Ο πρώην σύζυγος διαλύει τα πάντα. Μία δεύτερη ταινία ξεκινά: ίδια με την πρώτη, κι όμως όχι. Από την ανθρώπινη φυλή περνάμε στη μεταφορά. Αυτό τελειώνει με γαβγίσματα και με τα κλάματα ενός μωρού. Στο μεταξύ, θα έχουμε δει ανθρώπους να μιλούν για την πτώση του δολαρίου, για την αλήθεια που κρύβεται στα μαθηματικά και για τον θάνατο ενός κοκκινολαίμη."..τάδε έφη Jean-Luc Godard.
Aν ξεκινήσεις να γράφεις για αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη, δέκα σελίδες μπρος-πίσω δεν σου φτάνουν.
Eδώ, στην 43η μεγάλου μήκους ταινία του και μάλλον οριστικά τελευταία, δίχως συνοχή, μια πληθώρα από έντονα χρωματισμένα πλάνα κάνουν την εμφάνιση τους και ο κορυφαίος αυτός σκηνοθέτης, ο πατέρας της "Nouvelle Vague" ή και αλλιώς "New Wave" της δεκαετίας του '60, μας αποχαιρετά μέσα από μια γλώσσα που ο ίδιος ξέρει πολύ καλά πως να διαχειριστεί και να μας κάνει να χαθούμε στο χαοτικό της σύμπαν.
Θέλει να μας τραβήξει την προσοχή και να επικοινωνήσει μαζί μας αλλά όχι να ωραιοποιηθεί στα μάτια μας. Για το λόγο αυτό, ήχος και εικόνες, φαντάζουν σαν δουλειά...ερασιτέχνη!
Eικόνες μεταφορικές και αλληγορικές. Δύο άνισα κεφάλαια,η Φύση και η Παρομοίωση τα βάζουν με τη λογική και την ευαισθησία. Μέσα σε αυτά τα κεφάλαια, αποπνικτικά θα λέγαμε, συνυπάρχουν αμέτρητες λογοτεχνικές και φιλοσοφικές αναφορές μαζί με ποικίλες κοινωνικές καταστάσεις όπως η σχέση άντρα-γυναίκας, οι εποχές του χρόνου, η αιώνια ψευδαίσθηση του έρωτα. Οπαδός του Φορμαλισμού όπως ανέκαθεν υπήρξε, υποστήριξε μέσα από τα έργα ότι η καλλιτεχνική αξία ενός έργου καθορίζεται απόλυτα από την τεχνοτροπία του. Έτσι ακριβώς και στο "Αποχαιρετώντας τη γλώσσα" δίνει προτεραιότητα στην αισθητική αντίδραση, αγνοώντας το περιεχόμενο και τη σύνδεσή του με κάποιο γεγονός.
Mια απερίγραπτη κινηματογραφική εμπειρία.
Τον ευχαριστούμε για τα έργα που δώρισε στην 7η Τέχνη. "Με Κομμένη την Ανάσα","Δυο ή Τρία Πράγματα Που Ξέρω γι’ Αυτήν", "Ζούσε τη Ζωή της", " Η Περιφρόνηση", "Τρελός Πιερό", "Αρσενικό Θηλυκό", είναι μερικά από τα έργα του που οφείλουμε να θυμόμαστε.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Ηθοποιοί: Heloise Godet, Kamel Abdeli, Richard Chevallier, Zoe Bruneau, Christian Gregori, Daniel Ludwig, Jessica Erickson, Alexandre Paita,Isabelle Carbonneau, Anne-Marie Mieville, Florence Colombani, Jean-Luc Godard
Aν ξεκινήσεις να γράφεις για αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη, δέκα σελίδες μπρος-πίσω δεν σου φτάνουν.
Eδώ, στην 43η μεγάλου μήκους ταινία του και μάλλον οριστικά τελευταία, δίχως συνοχή, μια πληθώρα από έντονα χρωματισμένα πλάνα κάνουν την εμφάνιση τους και ο κορυφαίος αυτός σκηνοθέτης, ο πατέρας της "Nouvelle Vague" ή και αλλιώς "New Wave" της δεκαετίας του '60, μας αποχαιρετά μέσα από μια γλώσσα που ο ίδιος ξέρει πολύ καλά πως να διαχειριστεί και να μας κάνει να χαθούμε στο χαοτικό της σύμπαν.
Θέλει να μας τραβήξει την προσοχή και να επικοινωνήσει μαζί μας αλλά όχι να ωραιοποιηθεί στα μάτια μας. Για το λόγο αυτό, ήχος και εικόνες, φαντάζουν σαν δουλειά...ερασιτέχνη!
Eικόνες μεταφορικές και αλληγορικές. Δύο άνισα κεφάλαια,η Φύση και η Παρομοίωση τα βάζουν με τη λογική και την ευαισθησία. Μέσα σε αυτά τα κεφάλαια, αποπνικτικά θα λέγαμε, συνυπάρχουν αμέτρητες λογοτεχνικές και φιλοσοφικές αναφορές μαζί με ποικίλες κοινωνικές καταστάσεις όπως η σχέση άντρα-γυναίκας, οι εποχές του χρόνου, η αιώνια ψευδαίσθηση του έρωτα. Οπαδός του Φορμαλισμού όπως ανέκαθεν υπήρξε, υποστήριξε μέσα από τα έργα ότι η καλλιτεχνική αξία ενός έργου καθορίζεται απόλυτα από την τεχνοτροπία του. Έτσι ακριβώς και στο "Αποχαιρετώντας τη γλώσσα" δίνει προτεραιότητα στην αισθητική αντίδραση, αγνοώντας το περιεχόμενο και τη σύνδεσή του με κάποιο γεγονός.Mια απερίγραπτη κινηματογραφική εμπειρία.
Τον ευχαριστούμε για τα έργα που δώρισε στην 7η Τέχνη. "Με Κομμένη την Ανάσα","Δυο ή Τρία Πράγματα Που Ξέρω γι’ Αυτήν", "Ζούσε τη Ζωή της", " Η Περιφρόνηση", "Τρελός Πιερό", "Αρσενικό Θηλυκό", είναι μερικά από τα έργα του που οφείλουμε να θυμόμαστε.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου