Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Whiplash κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Damien Chazelle
Ηθοποιοί: Miles Teller, J.K. Simmons, Melissa Benoist

J.K. Simmons και Miles Teller πρωταγωνιστούν στην κινηματογραφική αδρεναλίνη της χρονιάς. Η ταινία του Damien Chazelle έκανε το φεστιβάλ του Sundance να παραμιλά και βάζει πλώρη για τα Όσκαρ.

Τι σημαίνει απόλυτη επιτυχία? Mέχρι που μπορείς να το τραβήξεις ώστε να αγγίξεις την απόλυτη επιτυχία? Τι ρόλο παίζουν ο αυτοσεβασμός και η αυτοεκτίμηση στην προκειμένη περίπτωση? Ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος ενός παιδαγωγού? Ποια είναι τα όρια της πειθαρχίας? Μέσα από ένα εκρηκτικό θρίλερ χαρακτήρων και συνάμα δραματικό success story, τα παραπάνω ερωτήματα παίρνουν σάρκα και οστά, γεμίζουν δάκρυα και αίμα και μας προβληματίζουν.

Ο Άντριου Νέιμαν (Miles Teller) είναι ένας φιλόδοξος ντράμερ της τζαζ, με μόνο πράγμα κατά νου να ξεχωρίσει στην ελίτ της ανατολικής ακτής. Ο Τέρενς Φλέτσερ (J.K. Simmons), εξίσου γνωστός για το ταλέντο του στη μουσική εκπαίδευση με τις τρομακτικές του μεθόδους, είναι επικεφαλής ενός τζαζ γκρουπ στο σχολείο. Θα ανακαλύψει τον Άντριου και θα τον πάρει στην μπάντα. Από αυτό το σημείο, το πάθος του νεαρού για την τελειότητα θα του γίνει εμμονή, ενώ ο αδίστακτος δάσκαλος θα τραβήξει τα όρια τόσο των ικανοτήτων του, όσο και της ψυχής του. Ο νεαρός Άντριου φαίνεται να βρίσκει στο πρόσωπο του αυστηρού Τέρενς  το πατρικό πρότυπο.

Δύο άψογες ερμηνευτικές αποδόσεις. J.K. Simmons και Miles Teller  φτύνουν αίμα για να αποδώσουν άριστα τους απαιτητικούς ρόλους. Και το καταφέρνουν. O J.K. Simmons δίνοντας την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του, μεταμορφώνεται σε έναν αλαζονικό και απάνθρωπο καθηγητή και βροντοφωνάζει  "Νοt quite my tempo!" O Miles Teller, παίζει με σώμα και ψυχή. Προσφέρει μια ισορροπία  στον χαρακτήρα του, και τον προσγειώνει κάπου ανάμεσα σε φιλόδοξο και τελειομανή ντράμερ, που ενώ γνωρίζει πως έχει μεγάλο ταλέντο, δεν είναι ψώνιο. 
Και οι δύο πρωταγωνιστές, εμπνέονται από την άρτια σκηνοθεσία και αυτή από εκείνους.

Ο 29χρονος μόλις Damien Chazelle, έχει κάνει το λιγότερο τρομερή δουλειά. Σκηνοθεσία και σενάριο πέρασαν από τα χέρια του. Ένα σενάριο, εξαιρετικό, με έντονο ρυθμό όπως η τζαζ μουσική που περικυκλώνει τις σκηνές και γεμάτο συνεχείς ανατροπές που δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Με αριστοτεχνικά κοντινά πλάνα, παρακολουθούμε την τελειωτική μάχη μεταξύ των δύο εγωκεντρικών και ψυχωτικών χαρακτήρων. Ερχόμαστε σε απόσταση αναπνοής από  τους χαρακτήρες, να αντικρίζουμε κάθε κηλίδα αίματος και ιδρώτα από την υπεράνθρωπη προσπάθεια του γεμάτου με πείσμα, Άντριου. Η ένταση χτυπάει κόκκινο με τη βιρτουόζικη σκηνοθεσία να συνοδεύεται από ένα εξίσου δεξιοτεχνικό μοντάζ, που κόβει το κάθε πλάνο την πιο κατάλληλη στιγμή ώστε να προκαλείται ολοένα και περισσότερη αγωνία και ένταση.

Σενάριο, σκηνοθεσία, μοντάζ, ερμηνείες, δεν είναι τα "μοναδικά" ατού της ταινίας. Και το κομμάτι της φωτογραφίας με τη σειρά του, είναι άψογο και δένει αρμονικά με τον τζαζ ήχο και το προκλητικό μοντάζ. Η διευθύντρια φωτογραφίας Σάρον Μίερ δίνει πολύ καλούς φωτισμούς στα εκρηκτικά πλάνα απογειώνοντας την τζαζ ατμόσφαιρα της ταινίας.

 Το "Whiplash" σε πωρώνει, σε ανατριχιάζει...Γιατί ο ανεξάρτητος κινηματογράφος, μπορεί και βγάζει διαμάντια.

Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 4/5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου