Σκηνοθεσία: Nuri Bilge Ceylan
Hθοποιοί: Haluk Bilginer, Melisa Sozen, Demet Akbag
.jpg)
Ο τούρκικης καταγωγής σκηνοθέτης Nuri Bilge Ceylan έχει αφήσει το δικό του στίγμα στην 7η Τέχνη γενικότερα, αλλά και στο Φεστιβάλ Καννών ειδικότερα. Όσες φορές έχει συμμετάσχει, πάντα αποχωρεί με κάποιο σημαντικό βραβείο. Στο φετινό Φεστιβάλ Καννών, έφυγε με τον Χρυσό Φοίνικα για το έργο του "Winter Sleep"-κάτι που πολλοί το είχαν ήδη προβλέψει.
Μέσα σε 196 λεπτά, στήνει ένα λυρικό δράμα δωματίου πάνω στην σταδιακή υπαρξιακή κρίση που έρχεται να πλήξει τους τρεις εύπορους πρωταγωνιστές. Ο Αϊντίν, ένας δημοφιλής άνθρωπος της περιοχής της Καπαδοκίας, και πρώην ηθοποιός , διευθύνει ένα μικρό ξενοδοχείο μαζί με τη νεαρή του σύζυγο Νιχάλ, με την οποία είναι συναισθηματικά απόμακρος, και την αδελφή του, Νεκλά, η οποία υποφέρει λόγω πρόσφατου διαζυγίου. Ο Χειμώνας μπαίνει και το χιόνι σκεπάζει το τοπίο, με την ψυχολογία του Αϊντίν να πέφτει τόσο χαμηλά, που αισθάνεται ότι είναι καιρός να φύγει μακριά, ενώ έρχεται σταδιακά αντιμέτωπος, πρόσωπο με πρόσωπο, με αυτό που πραγματικά είναι.
Το τιτάνιο σενάριο περιλαμβάνει τρεις ιστορίες. Η πρώτη αφορά στο σπάσιμο του τζαμιού του αυτοκινήτου του Αϊντίν από το μικρό γιο του νοικάρη του Αιντίν, έτσι εμβαθύνει στις συμπεριφορές των ανθρώπων που ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Η δεύτερη αφορά τη σχέση συγγραφέα και αναγνώστη, όπως προκύπτει από μια συζήτηση μεταξύ του Αϊντίν και της αυστηρής αναγνώστριας και αδερφής του Νετζλά. Η τρίτη ιστορία αφορά στη σχέση του Αϊντίν με την, κατά πολλά χρόνια μικρότερη γυναίκα του, Νιχάλ, η οποία τον είχε παντρευτεί ενώ είχε παρασυρθεί από τη γοητεία του ως ηθοποιό, και τώρα είναι αναγκασμένη να ζει μαζί του στην ερημιά που περιβάλλει το ξενοδοχείο τους.
Την ταινία περικυκλώνουν ασφυκτικά σχεδόν, βαθυστόχαστες και μεγάλης διάρκειας, συζητήσεις. Όλοι οι χαρακτήρες, τοποθετημένοι σε κλειστούς χώρους, οι οποίοι δίνουν την εντύπωση καταφύγιων για την κακοκαιρία και το κρύο, "ξεγυμνώνονται" μπροστά στην κάμερα. Οι συζητήσεις τους επικεντρώνονται σε θέματα πολιτικών και ταξικών αντιθέσεων, θέματα ψυχολογίας και φιλοσοφίας. Ο κεντρικός χαρακτήρας Αϊντίν, επιλέγει να εκφράζεται με λόγια που μοιάζουν με χωρία από λογοτεχνικά βιβλία αλλά και αποφθέγματα συγγραφέων της κλασσικής λογοτεχνίας και ποίησης. Με αυτό τον τρόπο τονίζεται η κοινωνική θέση στην οποία ανήκει και η οικονομική άνεσή του, κάτι που εύλογα ακολουθεί την αποστομωτική πολλές φορές, συμπεριφορά του. Με την ομιλία του να προκαλεί θαυμασμό, αφήνει το θεατή να αφεθεί σε αυτήν. Κρίνοντας άμεσα και έμμεσα τα κοινωνικά δρώμενα, δεν ξεφεύγει ούτε ο ίδιος από την έντονη κριτική, που έρχεται από την πλευρά της αδεφής του αλλά και της γυναίκας του. Οι έντονες και πικρόχολες συζητήσεις με την αδερφή του, φέρνει στην επιφάνεια τους αληθινούς τους χαρακτήρες, και στη μεταξύ τους σχέση σαν αδέρφια και σε αυτήν με τους γύρω τους.
Ο λόγος του Αιντίν, δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας που μαγεύει το θεατή. Η σκηνοθεσία των πλάνων, η οριακή επιλογή του κάδρου σε συνεργασία με τη φωτογραφία που προσφέρει συνθετική δύναμη, και αυτές οι λίγες φορές που τα πλάνα αποτυπώνουν εξωτερικούς χώρους με background το χιονισμένο άπειρο, προκαλούν ηδονοβλεπτικά βλέμματα.
Μέσα από το σκηνοθετικό επίτευγμα του ο Nuri Bilge Ceylan, νιώθουμε πως προσπαθεί να μας αφυπνίσει για σοβαρά θέματα που αφορούν τον κόσμο μας. Το κατά πόσο το καταφέρνει και αυτό ή όχι, είναι κάτι που διχάζει, λόγω των μακροπερίοδων και συχνά περιττών, διαλόγων. Αξίζει όμως την προσοχή μας για εκείνο το όμορφο συναίσθημα με το οποίο μας αφήνει...
Καλή προβολή!
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Hθοποιοί: Haluk Bilginer, Melisa Sozen, Demet Akbag
Μέσα σε 196 λεπτά, στήνει ένα λυρικό δράμα δωματίου πάνω στην σταδιακή υπαρξιακή κρίση που έρχεται να πλήξει τους τρεις εύπορους πρωταγωνιστές. Ο Αϊντίν, ένας δημοφιλής άνθρωπος της περιοχής της Καπαδοκίας, και πρώην ηθοποιός , διευθύνει ένα μικρό ξενοδοχείο μαζί με τη νεαρή του σύζυγο Νιχάλ, με την οποία είναι συναισθηματικά απόμακρος, και την αδελφή του, Νεκλά, η οποία υποφέρει λόγω πρόσφατου διαζυγίου. Ο Χειμώνας μπαίνει και το χιόνι σκεπάζει το τοπίο, με την ψυχολογία του Αϊντίν να πέφτει τόσο χαμηλά, που αισθάνεται ότι είναι καιρός να φύγει μακριά, ενώ έρχεται σταδιακά αντιμέτωπος, πρόσωπο με πρόσωπο, με αυτό που πραγματικά είναι.
Το τιτάνιο σενάριο περιλαμβάνει τρεις ιστορίες. Η πρώτη αφορά στο σπάσιμο του τζαμιού του αυτοκινήτου του Αϊντίν από το μικρό γιο του νοικάρη του Αιντίν, έτσι εμβαθύνει στις συμπεριφορές των ανθρώπων που ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Η δεύτερη αφορά τη σχέση συγγραφέα και αναγνώστη, όπως προκύπτει από μια συζήτηση μεταξύ του Αϊντίν και της αυστηρής αναγνώστριας και αδερφής του Νετζλά. Η τρίτη ιστορία αφορά στη σχέση του Αϊντίν με την, κατά πολλά χρόνια μικρότερη γυναίκα του, Νιχάλ, η οποία τον είχε παντρευτεί ενώ είχε παρασυρθεί από τη γοητεία του ως ηθοποιό, και τώρα είναι αναγκασμένη να ζει μαζί του στην ερημιά που περιβάλλει το ξενοδοχείο τους.
Την ταινία περικυκλώνουν ασφυκτικά σχεδόν, βαθυστόχαστες και μεγάλης διάρκειας, συζητήσεις. Όλοι οι χαρακτήρες, τοποθετημένοι σε κλειστούς χώρους, οι οποίοι δίνουν την εντύπωση καταφύγιων για την κακοκαιρία και το κρύο, "ξεγυμνώνονται" μπροστά στην κάμερα. Οι συζητήσεις τους επικεντρώνονται σε θέματα πολιτικών και ταξικών αντιθέσεων, θέματα ψυχολογίας και φιλοσοφίας. Ο κεντρικός χαρακτήρας Αϊντίν, επιλέγει να εκφράζεται με λόγια που μοιάζουν με χωρία από λογοτεχνικά βιβλία αλλά και αποφθέγματα συγγραφέων της κλασσικής λογοτεχνίας και ποίησης. Με αυτό τον τρόπο τονίζεται η κοινωνική θέση στην οποία ανήκει και η οικονομική άνεσή του, κάτι που εύλογα ακολουθεί την αποστομωτική πολλές φορές, συμπεριφορά του. Με την ομιλία του να προκαλεί θαυμασμό, αφήνει το θεατή να αφεθεί σε αυτήν. Κρίνοντας άμεσα και έμμεσα τα κοινωνικά δρώμενα, δεν ξεφεύγει ούτε ο ίδιος από την έντονη κριτική, που έρχεται από την πλευρά της αδεφής του αλλά και της γυναίκας του. Οι έντονες και πικρόχολες συζητήσεις με την αδερφή του, φέρνει στην επιφάνεια τους αληθινούς τους χαρακτήρες, και στη μεταξύ τους σχέση σαν αδέρφια και σε αυτήν με τους γύρω τους.
Ο λόγος του Αιντίν, δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας που μαγεύει το θεατή. Η σκηνοθεσία των πλάνων, η οριακή επιλογή του κάδρου σε συνεργασία με τη φωτογραφία που προσφέρει συνθετική δύναμη, και αυτές οι λίγες φορές που τα πλάνα αποτυπώνουν εξωτερικούς χώρους με background το χιονισμένο άπειρο, προκαλούν ηδονοβλεπτικά βλέμματα.
Μέσα από το σκηνοθετικό επίτευγμα του ο Nuri Bilge Ceylan, νιώθουμε πως προσπαθεί να μας αφυπνίσει για σοβαρά θέματα που αφορούν τον κόσμο μας. Το κατά πόσο το καταφέρνει και αυτό ή όχι, είναι κάτι που διχάζει, λόγω των μακροπερίοδων και συχνά περιττών, διαλόγων. Αξίζει όμως την προσοχή μας για εκείνο το όμορφο συναίσθημα με το οποίο μας αφήνει...
Καλή προβολή!
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου