Σκηνοθεσία: Ava DuVernay
Hθοποιοί: David Oyelowo, Carmen Ejogo, Tim Roth, Oprah Winfrey, Tom Wilkinson, Giovanni Ribisi, Andre Holland
Το πρόσωπο μιας από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες, στην ιστορία της ανθρωπότητας, που είχε παραμεληθεί τόσο καιρό από την 7η Τέχνη, έρχεται επιτέλους στις μεγάλες οθόνες, από την σκηνοθέτη Ava DuVernay στην πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία.
Το "Selma" μας μεταφέρει σε μια ταραγμένη περίοδο της δεκαετίας του '60, και συγκεκριμένα την άνοιξη του 1965, όταν 25.000 διαδηλωτές, με μπροστάρη τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, κατάφεραν να διανύσουν μια απόσταση 60 μιλίων από την πόλη Σέλμα μέχρι το Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα διεκδικώντας το ανύπαρκτο έως τότε δικαίωμα ψήφου για τους Αφροαμερικανούς. Πρόκειται για ένα βιογραφικό χρονικό, που εστιάζει στην κορύφωση των διεκδικήσεων της αμερικανικής μαύρης κοινότητας στη δεκαετία του ’60, προσπαθώντας παράλληλα να σκιαγραφήσει το πορτρέτο του διασημότερου ηγέτη της.
Τον παθιασμένο και αποφασισμένο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, υποδύεται εξαιρετικά χωρίς μούτες και υπερβολές, ο David Oyelowo (που απουσιάζει από τη φετινή κατηγορία Α' ανδρικού, κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όντως η Ακαδημία στέκει με τα καλά της...). Στις σκηνές όπου καλείται σαν Κινγκ να δώσει λόγο μπροστά στο πλήθος των συμπατριωτών του, που στην κυριολεξία κρέμονται από τα χείλη του, είναι καθηλωτικός. Έχοντας εις γνώσιν του πως υποδύεται μια στιβαρή ιστορική προσωπικότητα, δίνει πάθος και ευκρίνεια στην ομιλία του, κερδίζοντας έτσι σε πειστικότητα και θάρρος-στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Κινγκ.
Ο ακαδημαïκός χαρακτήρας του "Selma" είναι εμφανής από τα πρώτα ακόμη πλάνα. Η Ava DuVernay παρουσιάζει τα γεγονότα διαδοχικά, και κυρίως μέσω δύο συγκεκριμένων ειδών πλάνων: τα μεσαία και τα κοντινά πλάνα, που πλησιάζουν τους χαρακτήρες με συμπόνια για την τόλμη και τον αγώνα τους. Με ζεστά χρώματα στη φωτογραφία, οι κεντρικοί χαρακτήρες και αγωνιστές, φαίνονται ακόμη πιο συμπαθητικοί. Παράλληλα η σκηνοθέτης δίνει εύλογα εκτός από τον επαναστατικό και έναν μελαγχολικό χαρακτήρα στο φιλμ. Ανάμεσα στις σκηνές με τις πορείες και τις συγκεντρώσεις στην εκκλησία, παρουσιάζονται μικρές σκηνές όπου σημειώνονται διαφωνίες και συγκρούσεις μεταξύ των αγωνιστών αλλά και του Κινγκ με τη σύζυγο του -μια ήρεμη δύναμη που απεικονίζεται εξαιρετικά από την Carmen Ejogo. Οι σκηνές αυτές είναι εξίσου δυνατές όσο και αυτές των συγκρούσεων στους δρόμους.
Θέλοντας να συγκινήσει ακόμη περισσότερο, η DuVernay παρουσιάζει προς το τέλος της ταινίας, ιστορικά ντοκουμέντα. Σε ορισμένα σημεία δυστυχώς, το φιλμικό κείμενο κυριαρχείται από μια μονοτονία που θυμίζει τηλεταινία.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όμως πως αξίζει το χρόνο μας, καθώς παρουσιάζεται ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός και μια από τις καλύτερες ανδρικές ερμηνείες της χρονιάς.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3/5
Hθοποιοί: David Oyelowo, Carmen Ejogo, Tim Roth, Oprah Winfrey, Tom Wilkinson, Giovanni Ribisi, Andre Holland
Το "Selma" μας μεταφέρει σε μια ταραγμένη περίοδο της δεκαετίας του '60, και συγκεκριμένα την άνοιξη του 1965, όταν 25.000 διαδηλωτές, με μπροστάρη τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, κατάφεραν να διανύσουν μια απόσταση 60 μιλίων από την πόλη Σέλμα μέχρι το Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα διεκδικώντας το ανύπαρκτο έως τότε δικαίωμα ψήφου για τους Αφροαμερικανούς. Πρόκειται για ένα βιογραφικό χρονικό, που εστιάζει στην κορύφωση των διεκδικήσεων της αμερικανικής μαύρης κοινότητας στη δεκαετία του ’60, προσπαθώντας παράλληλα να σκιαγραφήσει το πορτρέτο του διασημότερου ηγέτη της.
Τον παθιασμένο και αποφασισμένο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, υποδύεται εξαιρετικά χωρίς μούτες και υπερβολές, ο David Oyelowo (που απουσιάζει από τη φετινή κατηγορία Α' ανδρικού, κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όντως η Ακαδημία στέκει με τα καλά της...). Στις σκηνές όπου καλείται σαν Κινγκ να δώσει λόγο μπροστά στο πλήθος των συμπατριωτών του, που στην κυριολεξία κρέμονται από τα χείλη του, είναι καθηλωτικός. Έχοντας εις γνώσιν του πως υποδύεται μια στιβαρή ιστορική προσωπικότητα, δίνει πάθος και ευκρίνεια στην ομιλία του, κερδίζοντας έτσι σε πειστικότητα και θάρρος-στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Κινγκ.
Θέλοντας να συγκινήσει ακόμη περισσότερο, η DuVernay παρουσιάζει προς το τέλος της ταινίας, ιστορικά ντοκουμέντα. Σε ορισμένα σημεία δυστυχώς, το φιλμικό κείμενο κυριαρχείται από μια μονοτονία που θυμίζει τηλεταινία.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όμως πως αξίζει το χρόνο μας, καθώς παρουσιάζεται ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός και μια από τις καλύτερες ανδρικές ερμηνείες της χρονιάς.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου