Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Inherent Vice κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Paul Thomas Anderson
Hθοποιοί:  Joaquin Phoenix, Katherine Waterston, Jena Malone, Reese Witherspoon, Sasha Pieterse, Josh Brolin, Owen Wilson, Eric Roberts, Benicio Del Toro, Martin Short, Maya Rudolph

Ο μοναδικός Paul Thomas Anderson, επιστρέφει με την έβδομη κατά σειρά ταινία της οποίας το σενάριο και τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο ίδιος.  Ένας σκηνοθέτης που τολμά να δείξει το "απαγορευμένο". Μας έκανε να τον ξεχωρίσουμε μέσα από το "Boogie Nights" και να τον θαυμάσουμε μέσα από το αρχοντικό "The Master". Η νέα του ταινία-για την οποία και αδημονούσαμε, είναι ένας κινηματογραφικός δυναμίτης. Διεκδίκησε μόνο δύο Υποψηφιότητες για Όscar, (Διασκευασμένου Σεναρίου και Κοστουμιών) και μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Α’ Ανδρικού Ρόλου για τον Joaquin Phoenix.

Βασική έμπνευση για τον Anderson αποτέλεσε το ομώνυμο βιβλίο του Τόμας Πίντσον, με κεντρικό ήρωα τον detective Doc Sportello. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Doc Sportello (Joaquin Phoenix) είδε για τελευταία φορά την ξελογιάστρα πρώην του (Katherine Waterston). Ξαφνικά αυτή εμφανίζεται με μια ιστορία απαγωγής ενός δισεκατομμυριούχου κτηματία, με τον οποίο τυχαίνει να είναι ερωτευμένη.  Είναι το τελευταίο μέρος των ψυχεδελικών 60's στο Los Angeles και ο Doc γνωρίζει ότι η «αγάπη» είναι άλλη μια από αυτές τις λέξεις που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή, όπως το «ταξίδι» ή το «μοδάτο», με την διαφορά ότι η λέξη «αγάπη» είναι αυτή που συνήθως οδηγεί σε μπελάδες. Τότε η διασκέδαση ήταν συνυφασμένη με την κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών. Αμμουδιά, ήλιος παντού και πάντα, ηλιοκαμένα μαστουρωμένα κορμιά, τα παιδιά των λουλουδιών. LCD, μαριχουάνα, και άλλες "ταξιδιάρικες" τοξικές ουσίες, δίνουν και παίρνουν. Μέσα από το ξέφρενο αυτό πάρτυ, γεννιέται και μια ιστορία αστυνομικού μυστηρίου. 

Την ιστορία του Doc ακολουθούν, εκτός από την μαστουρωμένη κοινωνία του Λος Άντζελες, και πολιτισμικά, ιδεολογικά μονοπάτια, καθώς ήταν μια εποχή γεμάτη με πολιτικές και κοινωνικές τραγωδίες. Μία από αυτές για την οποία γίνεται λόγος και στο σενάριο, είναι το τραγικό γεγονός με τους οπαδούς του Τσαρλς Μάνσον που διέπραξαν τις ανατριχιαστικές δολοφονίες της ηθοποιού Σάρον Τέιτ και έξι άλλων ανθρώπων στα βόρεια του Μπέβερλι Χιλς. Τo μυστήριo που προσπαθεί να εξιχνιάσει ο Doc  τον βυθίζει  στο βαθύ χάσμα μεταξύ των ‘60s και των ‘70s, μεταξύ του Αμερικάνικου ιδεαλιστικού οράματος και του σύγχρονου καταναλωτισμού. 

Με το εναρκτήριο πλάνο, δίνεται η εντύπωση πως έχουμε να κάνουμε με "Beach movie", και η αλήθεια είναι πως είναι και αυτός  ένας από τους χαρακτηρισμούς της ταινίας. Όμως ούτε ένας ούτε δύο χαρακτηρισμοί, καταφέρνουν να προσδιορίσουν  το "Ελάττωμα". Μπορούμε να περιοριστούμε στο απλοικό "Ένα crime drama γεμάτο από ξέφρενους χαρακτήρες και παρανοϊκό χιούμορ".

Στα χέρια του έμπειρου Paul Thomas Anderson, το ενδιαφέρον υλικό που παράγεται από το βιβλίο, φαίνεται να σπαρταράει. Για δυόμιση ώρες, ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο, όχι όμως με μια καθιερωμένη χρονομηχανή, αλλά με την κάμερα του σκηνοθέτη. Η ανασύσταση της εποχής είναι εκπληκτική. Με αναφορές στην κινηματογράφηση των αδερφών Κοέν, μια μαστουρωμένη εποχή που σιγά σιγά οδεύει προς το τέλος της, παρουσιάζεται γλαφυρά  και με αληθοφάνεια. Ζωντανεύει και  ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας  δίχως αναστολές. 

Οι ξέφρενοι χαρακτήρες με τη μορφή καρικατούρας,  του σεναρίου-βιβλίου, παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από μια καταπληκτική ομάδα ηθοποιών. Ο Joaquin Phoenix είναι ξεκάθαρο πως βρίσκεται σε μια περίοδο αναγέννησης. Εδώ, ανέμελος και διαρκώς φτιαγμένος, είναι απολαυστικότατος ως κακόμοιρος  Doc. Απολαυστικός και ο Josh Brolin στο ρόλο του "Bigfoot" ενός μπάτσου που έχει μια σχέση αγάπης-μίσους με τον Doc και του αρέσει να αυτοαποκαλείται «αναγεννησιακός μπάτσος». Παράλληλα  είναι μερικής απασχόλησης ηθοποιός, και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αναδειχθεί επιτέλους σαν «κανονικός» ηθοποιός. Reese Witherspoon και Benicio Del Toro  έχοντας μεταμορφωθεί, τα δίνουν όλα.

Το σενάριο αποστομωτικό στο ύφος του, μοιάζει χαοτικό αλλά θέλει και αξίζει το χρόνο του. Σίγουρα δεν είναι από τα σενάρια που βγαίνουν «με το τσουβάλι». Μην βιαστείτε  να την αποβάλετε από τη μνήμη σας.

Υ.Γ. Ναι, αυτή είναι η κινηματογραφική μαστούρα της χρονιάς. Καλή προβολή!

Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 4/5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου