Σκηνοθεσία: Bruno Dumont
Hθοποιοί: Juliette Binoche, Robert Leroy, Jean-Luc Vincent
1915, χειμώνας στο άσυλο ανιάτων στο Μοντεβέργκ, στη Νότια Γαλλία. Η Καμίλ Κλοντέλ, γλύπτρια, μούσα και σύντροφος του Ροντέν, βρίσκεται έγκλειστη κατά παραγγελία των γονιών της, με μοναδικό φωτεινό σημάδι τις αραιές αλλά τακτικές επισκέψεις του αδελφού της, Πολ. Η Κλοντέλ θα ζήσει στο άσυλο τα τελευταία 29 χρόνια της ζωής της…
Juliette Binoche… Πόσο απολαμβάνω να την παρακολουθώ αυτήν τη γυναίκα! Τι ηθοποιός! Τι ερμηνεία! Ό,τι καλό και να γράψω φαντάζει πραγματικά λίγο. Απλά κάθεσαι και την παρακολουθείς! Η γεμάτη εκφραστικότητα και αληθοφάνεια ερμηνεία της, μαγνητίζει το μάτι του θεατή και ταυτόχρονα μας γεμίζει ενδιαφέρον για τη συνέχεια, παρά το γεγονός ότι από την συγκεκριμένη ταινία λείπει εξ ολοκλήρου η δράση. Η κάμερα την τοποθετεί στο κέντρο των πλάνων και με μια πληθώρα από κοντινά, χανόμαστε στη γοητεία της παρουσίας και της ερμηνείας της.
Ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα για τη «Ανθρωπότητα» του, γαλλικής καταγωγής σκηνοθέτης Bruno Dumont, επιστρέφει με ένα όχι και τόσο τυπικό βιογραφικό δράμα, αναφερόμενο σε ένα κομμάτι της ζωής – ή μάλλον σε λίγες μόνο ημέρες της ζωής, της διάσημης γλύπτριας, όταν η ίδια νοσηλευόταν σε άσυλο φρενοβλαβών, όπου και θα παραμείνει για 29 χρόνια κατόπιν πρωτοβουλίας της οικογένειάς της. Με κοντινά κυρίως και μεγάλης διάρκειας πλάνα, συνοδευόμενα από τα χρώματα μπλε και γκρι, μας τοποθετεί σε αυτόν τον άβολο χώρο, προκαλώντας μας να αισθανθούμε έστω και στο ελάχιστο ένα κομμάτι της παράνοιας του χώρου, και μας αφήνει να παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις, τους φόβους και τις εμμονές που βασανίζουν την καλλιτέχνιδα, μέσα από τη συγκλονιστική ερμηνεία της Binoche.
Κάθε σκηνή έχει και το νόημά της. Μερικές ίσως δώσουν την εντύπωση του περιττού όσον αφορά την εξέλιξη την εξέλιξη της πλοκής, όμως χάρη στη μαεστρία του σκηνοθέτη, δένουν απόλυτα με τις υπόλοιπες σκηνές και την ψυχοσύνθεση των ηρώων.
Υ.Γ Μια ταινία όχι τόσο ευχάριστη, όμως αν είσαι λάτρης της υποκριτικής γοητείας της Βinoche, θα ευχαριστηθείς για ακόμη μία φορά την ξεχωριστή παρουσία της.
Παρασκευή Γιουβανάκη
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5/5
Hθοποιοί: Juliette Binoche, Robert Leroy, Jean-Luc Vincent
Juliette Binoche… Πόσο απολαμβάνω να την παρακολουθώ αυτήν τη γυναίκα! Τι ηθοποιός! Τι ερμηνεία! Ό,τι καλό και να γράψω φαντάζει πραγματικά λίγο. Απλά κάθεσαι και την παρακολουθείς! Η γεμάτη εκφραστικότητα και αληθοφάνεια ερμηνεία της, μαγνητίζει το μάτι του θεατή και ταυτόχρονα μας γεμίζει ενδιαφέρον για τη συνέχεια, παρά το γεγονός ότι από την συγκεκριμένη ταινία λείπει εξ ολοκλήρου η δράση. Η κάμερα την τοποθετεί στο κέντρο των πλάνων και με μια πληθώρα από κοντινά, χανόμαστε στη γοητεία της παρουσίας και της ερμηνείας της.
Ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα για τη «Ανθρωπότητα» του, γαλλικής καταγωγής σκηνοθέτης Bruno Dumont, επιστρέφει με ένα όχι και τόσο τυπικό βιογραφικό δράμα, αναφερόμενο σε ένα κομμάτι της ζωής – ή μάλλον σε λίγες μόνο ημέρες της ζωής, της διάσημης γλύπτριας, όταν η ίδια νοσηλευόταν σε άσυλο φρενοβλαβών, όπου και θα παραμείνει για 29 χρόνια κατόπιν πρωτοβουλίας της οικογένειάς της. Με κοντινά κυρίως και μεγάλης διάρκειας πλάνα, συνοδευόμενα από τα χρώματα μπλε και γκρι, μας τοποθετεί σε αυτόν τον άβολο χώρο, προκαλώντας μας να αισθανθούμε έστω και στο ελάχιστο ένα κομμάτι της παράνοιας του χώρου, και μας αφήνει να παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις, τους φόβους και τις εμμονές που βασανίζουν την καλλιτέχνιδα, μέσα από τη συγκλονιστική ερμηνεία της Binoche.
Κάθε σκηνή έχει και το νόημά της. Μερικές ίσως δώσουν την εντύπωση του περιττού όσον αφορά την εξέλιξη την εξέλιξη της πλοκής, όμως χάρη στη μαεστρία του σκηνοθέτη, δένουν απόλυτα με τις υπόλοιπες σκηνές και την ψυχοσύνθεση των ηρώων.
Υ.Γ Μια ταινία όχι τόσο ευχάριστη, όμως αν είσαι λάτρης της υποκριτικής γοητείας της Βinoche, θα ευχαριστηθείς για ακόμη μία φορά την ξεχωριστή παρουσία της.
Παρασκευή Γιουβανάκη
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου