The Measure of a Man / La loi du marche κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Stephane Brize
Ηθοποιοί: Vincent Lindon, Karine de Mirbeck, Matthieu Schaller

Επίκαιρο όσο ποτέ το νέο φιλμ του Stephane Brize ("Mademoiselle Chambon"-2009), σκηνοθετημένο με μια Νταρτενική χροιά, τοποθετεί τον πρωταγωνιστή του στις μέρες της ηθικής κυρίως κρίσης που μαστίζει την Ευρώπη του σήμερα (και τη χώρα μας). Χάνεις τη σίγουρη δουλειά σου, και αμέσως χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Σε κυριεύει η ανασφάλεια, ειδικά όταν έχεις οικογένεια να θρέψεις.
Ο «Νόμος της Αγοράς» απέσπασε στο φετινό Φεστιβάλ Καννών το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας για τον Vincent Lindon και την Ειδική Μνεία της Οικουμενικής Επιτροπής. Πραγματοποίησε την πανελλήνια πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας.

Ο Τιερί είναι ένας απολυμένος εργάτης που προσπαθεί να επιβιώσει αυτός και η οικογένειά του στη σύγχρονη Γαλλία της υποβαθμισμένης εργατικής τάξης και των σκληρών εργοδοτικών πρακτικών. Αγωνίζεται να μην το βάζει κάτω και να αντιστέκεται, όμως αυτό που αντιμετωπίζει στην ελεύθερη αγορά, είτε συμμετέχοντας σε σεμινάρια επιμόρφωσης είτε προσπαθώντας να ανοίξει νέους δρόμους εργασίας, είναι το αδυσώπητο πρόσωπο ενός καπιταλιστικού συστήματος που εκμηδενίζει συνεχώς τον εργαζόμενο.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν εκτός από επαγγελματίες και ερασιτέχνες ηθοποιοί αλλά και αληθινοί εργαζόμενοι του αντίστοιχου εργασιακού χώρου (η καταλληλότερη επιλογή ώστε να κερδίσει η ταινία σε αμεσότητα). Όλο το καστ κινηματογραφείται με τρόπο που θυμίζει ντοκιμαντέρ. Σε αυτό μεγάλο ρόλο έχει ο διευθυντής φωτογραφίας Eric Dumont, που ειδικεύεται στο είδος του ντοκιμαντέρ. Μέσα σε ένα θλιμμένο, μουντό περιβάλλον,η κάμερα 'κρυμμένη' σε γωνίες, παρακολουθεί και κυρίως παρατηρεί τους ήρωες της κάθε σκηνής. 

Αυτό που εκτιμάς στον "Νόμο", είναι ότι αποφεύγει σαν τον διάολο το λιβάνι και δεν χρησιμοποιεί κανένα είδος μελοδραματισμού και ευκολίας, ούτε καν όταν ο πρωταγωνιστής πατέρας φροντίζει τον ανάπηρο γιο του. Οι στιγμές αυτές είναι συγκλονιστικές αλλά σε καμία περίπτωση μελοδραματικές. Ένα ακόμη υπέρ του σεναρίου είναι πως γινόμαστε μάρτυρες της καθημερινότητας του κεντρικού ήρωα, τον βλέπουμε να συζητά με απόγνωση για την οικονομική του κατάσταση αλλά και να παρακολουθεί μαθήματα χορού. Αυτή η σεναριακή επιλογή κερδίζει εκτός των άλλων την αληθοφάνεια, βοηθά το θεατή να ταυτιστεί με τον Τιερί και να μπει στη θέση του. Παράλληλα, ο ήρωας και η οικογένεια του βρίσκονται πάντα σε αξιοπρεπέστατη στάση, δεν παρασύρονται από τα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν αλλά συνεχίζουν να αγωνίζονται.
Έτσι και ο Τιερί, μέχρι και το τέλος, δεν χάνει την αξιοπρέπειά του. Πάνω από όλα είναι και παραμένει άνθρωπος.

Βαθιά αληθινό και επίκαιρο.

Βαθμολογία 4/5
Παρασκευή Γιουβανάκη