Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Taken 3 κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Olivier Megaton
Ηθοποιοί:  Liam Neeson, Forest Whitaker, Sam Spruell, Dougray Scott, Famke Janssen

O Λίαμ Νίσον επιστρέφει στον ρόλο του πρώην μυστικού
 πράκτορα, Μπράιν Μιλς, η προσπάθεια του οποίου για επανένωση με την πρώην σύζυγό του διεκόπη βίαια, μετά τη στυγερή δολοφονία της. Γεμάτος οργή, και κατηγορούμενος για ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει, προσπαθεί αυτή τη φορά να αποφύγει την ανελέητη καταδίωξη της CIA, του FBI και της αστυνομίας.


Μετά το πρώτο "Taken" που σημειώσε τεράστια επιτυχία (ναι ήταν και είναι από τις καλύτερες και δυνατότερες περιπέτειες που έχουν βγει στη μεγάλη οθόνη!) ακολούθησε (φυσικά) το "Taken 2", και να που τώρα έρχεται το "Taken 3".  Όχι που δεν θα ερχόταν! Μετά από Παρίσι και Κωνσταντινούπολη λοιπόν, ερχόμαστε στο L.A όπου και κατοικεί ο "όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω" Μπράιν Μιλς. Στην ίδια πόλη ζει και η πολυαγαπημένη του κόρη- αυτή που απήγαγαν στο πρώτο "Taken" αλλά και η πρώην γυναίκα του, αυτή που επίσης έπεσε θύμα απαγωγής, στο δεύτερο "Taken". Πάλι καλά που δεν υπάρχει καμιά σεναριακή γιαγιά, αλλιώς θα την αρπάζανε και αυτήν!
Ανάμεσα στους σεναριακούς χαρακτήρες, ενδιαφέρον παρουσιάζει μονάχα ο χαρακτήρας του επικεφαλή της αστυνομικής έρευνας,  Forest Whitaker, ο οποίος δεν παρουσιάζεται ως ο κλασικός ρηχός μπάτσος που ψάχνει τον καταζητούμενο. Φαίνεται ότι γίνεται μια προσπάθεια σκιαγράφησης χαρακτήρα, καθώς τον παρακολουθούμε να παίζει διαρκώς με ένα λάστιχο ανάμεσα στα δάχτυλά του, δείγμα αυτοσυγκέντρωσης ή και προσωπικού στρες.
Υπερβολικό όσο δεν πάει -μερικές σκηνές δράσεις είναι λες και έχουμε να κάνουμε με super hero movie, αλλά και βαρετό καθώς προσπαθεί να εμβαθύνει στους χαρακτήρες, να παρουσιάσει μια περισσότερο 'προβληματισμένη' εκδοχή  εκτός από μπουνίδια και πιστολίδια αλλά...στην προσπάθεια έμεινε. Το κακό δεν σταματά εδώ. Δεν είναι κουραστικό το να είσαι 100% σίγουρος για το πως θα καταλήξει το όλο θέμα? Εντάξει καλή και η (ελάχιστη) δράση αλλά και λίγη πρωτοτυπία δεν αποτελεί απαραίτητο κακό. Και δυστυχώς δεν είναι η μοναδική ταινία που αδιαφορεί για την έννοια της πρωτοτυπίας.

Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2/5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου