Σκηνοθεσία: Alice Rohrwacher
Ηθοποιοί: Monica Bellucci, Alexandra Maria Lungu, Alba Rohrwacher, André Hennicke, Margarete Tiesel, Sabine Timoteo, Sam Louwyck, Agnese Graziani, Luis Huilca Logrono
Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή μιας εξαμελούς πατριαρχικής οικογένειας η οποία περιορίζεται στις αγροτικές δραστηριότητες και κυρίως στη μελισσοκομεία για όλα τα μέλη της που κατά βάση είναι μικρής ηλικίας κορίτσια. Η σκληρή δουλειά είναι επιβεβλημένη για όλους και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στις αγροτικές εργασίες αυστηρά παραδοσιακοί με φόβο για οτιδήποτε καινούριο και εισαγώμενο. Παρά την επιβλητική παρουσία του πατέρα και την αυστηρότητα του, το ικανότερο μέλος της οικογένειας από την οποία περνούν όλες οι ευθύνες είναι η μεγαλύτερη κόρη, που είναι 12 χρονών.
Ο πατέρας αποτελεί μια φιγούρα απόμακρη και με κλειστές πεποιθήσεις. Επενδύει στην μεγάλη του κόρη για να συνεχίσει τη δουλειά του ενώ παράλληλα αρνείται να αποδεχτεί ότι μεγαλώνει. Την ρουτίνα της καθημερινότητας τους θα σπάσει η άφιξη ενός μικρού Γερμανού εφήβου ο οποίος λόγος της παραβατικής συμπεριφοράς καταφτάσει σπίτι τους για να κάνει κοινωνική εργασία. Το παιδί φαίνεται τρομαγμένο και δεν μιλάει αλλά μπορεί να σφυρίζει με ιδιαίτερο τρόπο. Τα κορίτσια της οικογένειας που ζουν αποξενωμένα από άλλους ανθρώπους υποδέχονται τον έφηβο με χαρά και μάλιστα η μεγαλύτερη κόρη αναπτύσσει συναισθήματα γι’ αυτόν. Οι οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας και η ελπίδα για αλλαγή θα κάνουν την 12χρονη να κάνει αίτηση σε κάποιο reality show για λογαριασμό της οικογένειας της για την ανάδειξη της καλύτερης παραδοσιακής αγροτικής επιχείρησης.
Αποτελεί μια άκρως ρεαλιστική απεικόνιση του αγροτικού βίου με ό,τι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται. Σε πολλά σημεία η ταινία μπορεί να κάνει το μέσο αστό να αναρωτηθεί το λόγο της ύπαρξης της, παρολαυτά ενδεχομένως να βρει υποστηρικτές μεταξύ των ανθρώπων της επαρχίας οι οποίοι θα μπορούσαν να ταυτιστούν αν είχαν ποτέ βέβαια την ευκαιρία να δουν τη συγκεκριμένη ταινία… Παρολαυτά για τους υπόλοιπους έχει κάποιο ενδιαφέρον όπως θα είχε κάποιο ντοκυμαντέρ με εστίαση στην καθημερινή ζωή όπως δεν την ξέρουμε!
Δεν εντοπίζονται στοιχεία υπερβολής ή συναισθηματικών εξάρσεων, αντιθέτως τα γεγονότα παρατίθενται με απλό τρόπο χωρίς να επιδιώκεται κάποια ιδιαίτερη εμβάθυνση ή νοηματοδήτηση. Στην ταινία διακρίνονται κάποια αντιθετικά σχήματα. Όπως η αληθινή ζωή απέναντι στην ζωή του θεάματος, η ελπίδα απέναντι στην απογοήτευση, η παιδικότητα απέναντι στην ωρίμανση και η ενήλικη ζωή απέναντι στην παιδική ζωντάνια. Το πιο αξιοσημείωτο μεταξύ των οποίων είναι ότι ένα 12χρονο κορίτσι που του επιβάλλουν την ωρίμανση αποδίδοντας του ευθύνες ενηλίκων ενώ παράλληλα προσπαθούν να το κρατήσουν παιδί αγνοώντας τις εφηβικές επιθυμίες του. Αυτά τα σχήματα είναι που θα δημιουργήσουν σε ολόκληρη την ταινία υπόκωφες συγκρούσεις και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η ίδια η ζωή. Χωρίς κανένα συμπέρασμα, χωρίς καμία απάντηση, χωρίς καμία βεβαιότητα, όπως πρέπει να είναι η ζωή άλλωστε.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές και η παρουσία της λαμπερής Monica Bellucci δίνει έξτρα πόντους στην ταινία. Η ταινία είναι Βραβευμένη στο φεστιβάλ των Καννών με βραβείο κριτικής επιτροπής το 2014.
Αλεξάνδρα Τσαγάνη,
Βαθμολογία 2.5/5
Film Critiques
Ηθοποιοί: Monica Bellucci, Alexandra Maria Lungu, Alba Rohrwacher, André Hennicke, Margarete Tiesel, Sabine Timoteo, Sam Louwyck, Agnese Graziani, Luis Huilca Logrono
Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή μιας εξαμελούς πατριαρχικής οικογένειας η οποία περιορίζεται στις αγροτικές δραστηριότητες και κυρίως στη μελισσοκομεία για όλα τα μέλη της που κατά βάση είναι μικρής ηλικίας κορίτσια. Η σκληρή δουλειά είναι επιβεβλημένη για όλους και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στις αγροτικές εργασίες αυστηρά παραδοσιακοί με φόβο για οτιδήποτε καινούριο και εισαγώμενο. Παρά την επιβλητική παρουσία του πατέρα και την αυστηρότητα του, το ικανότερο μέλος της οικογένειας από την οποία περνούν όλες οι ευθύνες είναι η μεγαλύτερη κόρη, που είναι 12 χρονών.
Ο πατέρας αποτελεί μια φιγούρα απόμακρη και με κλειστές πεποιθήσεις. Επενδύει στην μεγάλη του κόρη για να συνεχίσει τη δουλειά του ενώ παράλληλα αρνείται να αποδεχτεί ότι μεγαλώνει. Την ρουτίνα της καθημερινότητας τους θα σπάσει η άφιξη ενός μικρού Γερμανού εφήβου ο οποίος λόγος της παραβατικής συμπεριφοράς καταφτάσει σπίτι τους για να κάνει κοινωνική εργασία. Το παιδί φαίνεται τρομαγμένο και δεν μιλάει αλλά μπορεί να σφυρίζει με ιδιαίτερο τρόπο. Τα κορίτσια της οικογένειας που ζουν αποξενωμένα από άλλους ανθρώπους υποδέχονται τον έφηβο με χαρά και μάλιστα η μεγαλύτερη κόρη αναπτύσσει συναισθήματα γι’ αυτόν. Οι οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας και η ελπίδα για αλλαγή θα κάνουν την 12χρονη να κάνει αίτηση σε κάποιο reality show για λογαριασμό της οικογένειας της για την ανάδειξη της καλύτερης παραδοσιακής αγροτικής επιχείρησης.
Αποτελεί μια άκρως ρεαλιστική απεικόνιση του αγροτικού βίου με ό,τι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται. Σε πολλά σημεία η ταινία μπορεί να κάνει το μέσο αστό να αναρωτηθεί το λόγο της ύπαρξης της, παρολαυτά ενδεχομένως να βρει υποστηρικτές μεταξύ των ανθρώπων της επαρχίας οι οποίοι θα μπορούσαν να ταυτιστούν αν είχαν ποτέ βέβαια την ευκαιρία να δουν τη συγκεκριμένη ταινία… Παρολαυτά για τους υπόλοιπους έχει κάποιο ενδιαφέρον όπως θα είχε κάποιο ντοκυμαντέρ με εστίαση στην καθημερινή ζωή όπως δεν την ξέρουμε!
Δεν εντοπίζονται στοιχεία υπερβολής ή συναισθηματικών εξάρσεων, αντιθέτως τα γεγονότα παρατίθενται με απλό τρόπο χωρίς να επιδιώκεται κάποια ιδιαίτερη εμβάθυνση ή νοηματοδήτηση. Στην ταινία διακρίνονται κάποια αντιθετικά σχήματα. Όπως η αληθινή ζωή απέναντι στην ζωή του θεάματος, η ελπίδα απέναντι στην απογοήτευση, η παιδικότητα απέναντι στην ωρίμανση και η ενήλικη ζωή απέναντι στην παιδική ζωντάνια. Το πιο αξιοσημείωτο μεταξύ των οποίων είναι ότι ένα 12χρονο κορίτσι που του επιβάλλουν την ωρίμανση αποδίδοντας του ευθύνες ενηλίκων ενώ παράλληλα προσπαθούν να το κρατήσουν παιδί αγνοώντας τις εφηβικές επιθυμίες του. Αυτά τα σχήματα είναι που θα δημιουργήσουν σε ολόκληρη την ταινία υπόκωφες συγκρούσεις και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η ίδια η ζωή. Χωρίς κανένα συμπέρασμα, χωρίς καμία απάντηση, χωρίς καμία βεβαιότητα, όπως πρέπει να είναι η ζωή άλλωστε.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές και η παρουσία της λαμπερής Monica Bellucci δίνει έξτρα πόντους στην ταινία. Η ταινία είναι Βραβευμένη στο φεστιβάλ των Καννών με βραβείο κριτικής επιτροπής το 2014.
Αλεξάνδρα Τσαγάνη,
Βαθμολογία 2.5/5
Film Critiques
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου