Still Alice: Κάθε Στιγμή Μετράει κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Richard Glatzer, Wash Westmoreland
Ηθοποιοί: Julianne Moore, Kristen Stewart, Kate Bosworth, Alec Baldwin, Hunter Parrish

Μία από τις πολυαναμενόμενες ταινίες έφτασε στις ελληνικές αίθουσες. Το δίδυμο του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου, Richard Glatzer και Wash Westmoreland, φέρνει στη μεγάλη οθόνη το best seller της Lisa Genova. Η ιστορία πραγματεύεται  τη συγκλονιστική πορεία μιας δυναμικής και νέας γυναίκας, της Alice Howland, που προσβάλλεται αναπάντεχα από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, και τις συνέπειες που έχει αυτό στη ζωή, την προσωπικότητα  και την οικογένεια της. Το ομώνυμο βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη.

Όλη η ταινία είναι Julianne Moore. Το "Still Alice" θα μείνει στην κινηματογραφική ιστορία αλλά και στη μνήμη μας, ως η ταινία που έδωσε (επιτέλους) το βραβείο της Ακαδημίας στην υπέροχη πρωταγωνίστρια της. Η Moore έχει υπάρξει και άλλες φορές υποψήφια για ΄Οσκαρ ("Boogie Nights", "The End Of The Affair", "Far From Heaven" και "The Hours") αλλά δυστυχώς είχε αγνοηθεί τελείως. Ήρθε ο καιρός λοιπόν που το αγαλματάκι ήταν θέμα χρόνου για να γίνει δικό της. Φέτος τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ Καννών για την ερμηνεία της στην τελευταία ταινία του Κρόνενμπεργκ «Maps to the Stars», για το οποίο όλως περιέργως δεν ήταν υποψήφια για Όσκαρ (καλά τι να λέμε τώρα που είχε αγνοηθεί και για το "Boogie Nights"..) όπως ήταν για το "Still Alice", που επιτέλους και το κέρδισε. Ναι, η ερμηνευτική της παρουσία για ακόμη μια φορά είναι συγκλονιστική. Δίνει τη δική της μοναδική χροιά στον απαιτητικό χαρακτήρα που υποδύεται. Αποφεύγει τις μούτες και τις υπερβολές (άλλωστε για αυτό και την αγαπάμε) και προσεγγίζει την Alice γενναία και διακριτικά. Δίπλα της, ο Alec Baldwin δίνει μια εξίσου μετρημένη και σοβαρή ερμηνεία, αλλά και η γενικώς κατακραυγμένη Kristen Stewart, που αυτή τη φορά παίρνει επιτέλους τον εαυτό της στα σοβαρά.

Το ερμηνευτικό κομμάτι αποτελεί το απόλυτο δυναμικό της ταινίας. Η σκηνοθεσία δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την σεναριακή έλλειψη πρωτοτυπίας και τους κουραστικούς μελοδραματισμούς μέσω της συχνής χρήσης κλαψιάρικης μουσικής. Θυμηθείτε μονάχα το "Amour" του Χάνεκε που θίγει το ίδιο θέμα και θα καταλάβετε τη διαφορά...Ο στεγνός ρυθμός που χαρακτηρίζει τη σκηνοθεσία, κάνει το "Still Alice" να αγγίζει τα όρια μιας ταινίας για τη μικρή οθόνη της τηλεόρασης.

Υ.Γ. Πριν λίγες ώρες, ο ανεξάρτητος κινηματογράφος είπε αντίο στον Richard Glatzer...

Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2.5/5