Σκηνοθεσία: Ale Abreu
Hθοποιοί: Marco Aurelio Campos, Vinicius Garcia, Lu Horta
"Το Αγόρι και ο κόσμος" έρχεται από τη χώρα της Βραζιλίας, είναι μια πολυβραβευμένη ταινία κινουμένων σχεδίων χωρίς λόγια και δημιουργεί μια ξεχωριστή κατηγορία animation -εντελώς διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα..
Υπόθεση: Η ιστορία ενός Αγοριού, που φεύγει από το χωριό του και πηγαίνει στην πόλη για να συναντήσει τον πατέρα του, ο οποίος αναζητά εργασία ως εσωτερικός μετανάστης. Στο ταξίδι αυτό, το Αγόρι παρατηρεί το αντιφατικό πρόσωπο της σύγχρονης Βραζιλίας, που θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε χώρα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Χρώματα παντού... Aφού αντικρίσουμε ένα αρκετά ιδιαίτερο ως προς την εικονογράφηση του σύμπαν, τότε μαθαίνουμε και ποιος είναι ο ήρωας μας. Ένα μικρό αγοράκι.
Η σχεδίαση των εικόνων γίνεται με απλοποιημένο τρόπο. Κυριαρχούν οι αυθόρμητες γραμμές σαν αυτές των παιδικών ζωγραφιών και οι φιγούρες λεπτών σωμάτων. Τα φαντασμαγορικά εφέ και τα έντονα χρώματα που "χτυπάνε" στο μάτι, απουσιάζουν.
Παρακολουθούμε πως φαίνεται και πως αντιμετωπίζεται η άσχημη πραγματικότητα μέσα από τα παιδικά μάτια. Είναι συγκινητικός ο τρόπος που κινηματογραφείται ή μάλλον σχεδιάζεται, το ταξίδι μύησης του μικρού.
Ο κόσμος του μικρού αγοριού-προτού βγει στον "έξω" κόσμο, είναι μια παλέτα από πάμπολλα φωτεινά και ελκυστικά χρώματα, με απαλή υφή σαν αυτά που παράγονται από παστέλ (με μια ιδιαίτερη προτίμηση στο πράσινο των δέντρων) αλλά και ένας πίνακας που απεικονίζει χαρούμενες στιγμές.
Η ταινία κάπου στα μισά αφήνει πίσω της το παραμύθι και υιοθετεί πιο σοβαρό χαρακτήρα. Η σοβαρότητα αυτή κορυφώνεται με μια σειρά πλάνων που είναι τραβηγμένα από τον πραγματικό κόσμο, πλάνα που δείχνουν στην πραγματικότητα να ξεριζώνονται άπειρα δέντρα από τα δάση τους. Το αγόρι όταν βγαίνει στον άγνωστο κόσμο, ζει έναν εφιάλτη. Ένας κόσμος γεμάτος βαβούρα, επικίνδυνες κινήσεις και απειλητικές ματιές. Ένας κόσμος ίδιος με αυτόν που ζούμε στην πραγματικότητα. Οι πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες του σκηνοθέτη αποτυπώνονται εύστοχα και με ωριμότητα μέσω των περιπετειών του αθώου παιδιού: η παραμόρφωση κοινωνικών προτύπων που οδηγεί σε ασχήμια αλλά και η υπνηλία που σε πιάνει όταν παρακολουθείς το κουτί που λέγεται τηλεόραση. Έμμεσα και άμεσα μηνύματα για το απειλητικό μεγαλείο της παγκοσμιοποίησης αποτελούν σίγουρα στοιχείο της εξέλιξης της ιστορίας.
Κάτι αρνητικό και ίσως το μοναδικό που περνά από το μυαλό είναι πως αφού απουσιάζει η ομιλία, αρκετές εικόνες θα ήταν καλύτερο να ήταν πιο πλούσιες, πιο "δυνατές".
Σίγουρα πάντως θα σας γοητεύει με το πρωτότυπο και απλοποιημένο της σχέδιο και το μοναδικό της soundtrack.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3/5
Hθοποιοί: Marco Aurelio Campos, Vinicius Garcia, Lu Horta
Υπόθεση: Η ιστορία ενός Αγοριού, που φεύγει από το χωριό του και πηγαίνει στην πόλη για να συναντήσει τον πατέρα του, ο οποίος αναζητά εργασία ως εσωτερικός μετανάστης. Στο ταξίδι αυτό, το Αγόρι παρατηρεί το αντιφατικό πρόσωπο της σύγχρονης Βραζιλίας, που θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε χώρα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Χρώματα παντού... Aφού αντικρίσουμε ένα αρκετά ιδιαίτερο ως προς την εικονογράφηση του σύμπαν, τότε μαθαίνουμε και ποιος είναι ο ήρωας μας. Ένα μικρό αγοράκι.
Η σχεδίαση των εικόνων γίνεται με απλοποιημένο τρόπο. Κυριαρχούν οι αυθόρμητες γραμμές σαν αυτές των παιδικών ζωγραφιών και οι φιγούρες λεπτών σωμάτων. Τα φαντασμαγορικά εφέ και τα έντονα χρώματα που "χτυπάνε" στο μάτι, απουσιάζουν.
Παρακολουθούμε πως φαίνεται και πως αντιμετωπίζεται η άσχημη πραγματικότητα μέσα από τα παιδικά μάτια. Είναι συγκινητικός ο τρόπος που κινηματογραφείται ή μάλλον σχεδιάζεται, το ταξίδι μύησης του μικρού.
Ο κόσμος του μικρού αγοριού-προτού βγει στον "έξω" κόσμο, είναι μια παλέτα από πάμπολλα φωτεινά και ελκυστικά χρώματα, με απαλή υφή σαν αυτά που παράγονται από παστέλ (με μια ιδιαίτερη προτίμηση στο πράσινο των δέντρων) αλλά και ένας πίνακας που απεικονίζει χαρούμενες στιγμές.
Η ταινία κάπου στα μισά αφήνει πίσω της το παραμύθι και υιοθετεί πιο σοβαρό χαρακτήρα. Η σοβαρότητα αυτή κορυφώνεται με μια σειρά πλάνων που είναι τραβηγμένα από τον πραγματικό κόσμο, πλάνα που δείχνουν στην πραγματικότητα να ξεριζώνονται άπειρα δέντρα από τα δάση τους. Το αγόρι όταν βγαίνει στον άγνωστο κόσμο, ζει έναν εφιάλτη. Ένας κόσμος γεμάτος βαβούρα, επικίνδυνες κινήσεις και απειλητικές ματιές. Ένας κόσμος ίδιος με αυτόν που ζούμε στην πραγματικότητα. Οι πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες του σκηνοθέτη αποτυπώνονται εύστοχα και με ωριμότητα μέσω των περιπετειών του αθώου παιδιού: η παραμόρφωση κοινωνικών προτύπων που οδηγεί σε ασχήμια αλλά και η υπνηλία που σε πιάνει όταν παρακολουθείς το κουτί που λέγεται τηλεόραση. Έμμεσα και άμεσα μηνύματα για το απειλητικό μεγαλείο της παγκοσμιοποίησης αποτελούν σίγουρα στοιχείο της εξέλιξης της ιστορίας.
Κάτι αρνητικό και ίσως το μοναδικό που περνά από το μυαλό είναι πως αφού απουσιάζει η ομιλία, αρκετές εικόνες θα ήταν καλύτερο να ήταν πιο πλούσιες, πιο "δυνατές".
Σίγουρα πάντως θα σας γοητεύει με το πρωτότυπο και απλοποιημένο της σχέδιο και το μοναδικό της soundtrack.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου