Σκηνοθεσία: Carlos Marques-Marcet
Hθοποιοί: Natalia Tena, David Verdaguer
To "10.000 Km" είναι η πρώτη και βραβευμένη δουλειά του σκηνοθέτη Carlos Marques-Marcet. Έχει σημειώσει σημαντική επιτυχία και έχει αγαπηθεί σε φεστιβάλ όπως αυτό της Αθήνας, τις "Νύχτες Πρεμιέρας" όπου και έκανε την πρεμιέρα της.
Υπόθεση: "Βαρκελώνη 2014. Ένα ζευγάρι ζει τον έρωτά του. Μόλις αποφασίζουν να κάνουν το επόμενο βήμα, πρέπει αιφνιδιαστικά να ζήσουν ένα χρόνο χωριστά. Δύο πόλεις: Λος Άντζελες - Βαρκελώνη, και ένας ωκεανός ανάμεσα. Η αγάπη είναι το μοναδικό όπλο της Άλεξ και του Σέρχιο και τα κομπιούτερ τα μόνα τους εργαλεία για να πολεμήσουν τα 10.000 χιλιόμετρα που τους χωρίζουν από το μέλλον που έχουν ονειρευτεί…"
...Νιώθεις να εθίζεσαι. Κάτι σε τραβάει καθώς την παρακολουθείς. Και μάλλον αυτό είναι (εκτός από τον νατουραλισμό των ηθοποιών) η περίπτωση της φωτογραφίας που δίνει μια ζεστή αίσθηση στην ατμόσφαιρα των πλάνων και ταιριάζει απόλυτα με το πάθος των χαρακτήρων αλλά και με το μεσογειακό κλίμα της Βαρκελώνης.
Ένα μονοπλάνο διάρκειας 20 λεπτών περίπου, έρχεται να μας συστήσει το παθιασμένο ζευγάρι. Τους πρωτοαντικρίζουμε να κάνουν έρωτα το πρωί. Το πάθος και η χημεία μεταξύ τους είναι εμφανή. Η κάμερα συνεχίζει να κινηματογραφεί και μας δείχνει πως περνά το ζευγάρι το πρωινό του. Εξοικειωνόμαστε με το χώρο αλλά και με τους δύο ερωτευμένους χαρακτήρες.
Το ερωτευμένο ζευγάρι υποδύονται οι Natalia Tena και David Verdaguer - είναι οι μοναδικοί ηθοποιοί που υπάρχουν στην ταινία. Είναι ένα ζευγάρι ηθοποιών με εμφανές το ταλέντο τους και που δένουν απίστευτα όμορφα μεταξύ τους. Οι ερμηνείες τους έχουν φυσικό χαρακτήρα με στοιχεία αυτοσχεδιασμού- ο αυτοσχεδιασμός τους είναι ελκυστικός και κάνει ακόμη πιο αληθοφανείς τις ερμηνείες τους.
Το έργο του σκηνοθέτη συνδυάζεται έτσι ώστε να μοιραστεί μαζί μας μια ιστορία αγάπης και πως μπορεί και αν μπορεί να επιβιώσει αυτή μέσα από την απόσταση αλλά και στη σύγχρονη εποχή με όλα αυτά τα μέσα 'βοηθείας΄που έχουν δημιουργηθεί (και) για τέτοιες περιπτώσεις. Έτσι σιγά σιγά, μας αφηγείται με αφοπλιστικό ρεαλισμό, μια σχέση αγάπης και έρωτα που ξαφνικά τη βρίσκει η απόσταση και στρέφεται να βάλει ως σωσίβιο διάσωσης τα social media. Αρνείται το χωρισμό και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί μέσω skype και sms. Παρακολουθούμε πως ο αρχικός ενθουσιασμός του γεμάτο ελπίδες "θα αντέξουμε!", οδηγείται σε συχνές εντάσεις και συγκρούσεις. Δεν το αντέχει αυτό η σχέση. Πράγμα φυσιολογικότατο γιατί τον άλλον που τον αγαπάς και τον έχεις απέναντί σου θες να τον αγγίξεις, να τον νιώσεις, και όχι αντί για αυτό, να ακουμπάς μια παγωμένη άψυχη οθόνη. Ούτε κατά διάνοια, δεν είναι το ίδιο.
Όσον αφορά την κινηματογράφηση, το μεγαλύτερο κομμάτι της καλύπτουν πλάνα που τοποθετούνται μέσα από την κάμερα του λάπτοπ, του προγράμματος του skype. Αυτό είναι ακόμη ένα στοιχείο που την βοηθά να έχει ρεαλιστικό χαρακτήρα. Παράλληλα υπάρχουν καθηλωτικές σκηνές όπου το ζευγάρι βρίσκεται στα όρια υπομονής, βουβές ως προς τα λόγια αλλά με κινήσεις που "φωνάζουν" απελπισμένες.
Για 100 λεπτά παρακολουθούμε τη σταδιακή κατάρρευση των προσώπων.
Αναζητείται διέξοδος και από πλευρά μυθοπλασίας και από πλευρά πραγματικότητας. Αλήθεια, υπάρχει?
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3/5
Hθοποιοί: Natalia Tena, David Verdaguer
To "10.000 Km" είναι η πρώτη και βραβευμένη δουλειά του σκηνοθέτη Carlos Marques-Marcet. Έχει σημειώσει σημαντική επιτυχία και έχει αγαπηθεί σε φεστιβάλ όπως αυτό της Αθήνας, τις "Νύχτες Πρεμιέρας" όπου και έκανε την πρεμιέρα της.
Υπόθεση: "Βαρκελώνη 2014. Ένα ζευγάρι ζει τον έρωτά του. Μόλις αποφασίζουν να κάνουν το επόμενο βήμα, πρέπει αιφνιδιαστικά να ζήσουν ένα χρόνο χωριστά. Δύο πόλεις: Λος Άντζελες - Βαρκελώνη, και ένας ωκεανός ανάμεσα. Η αγάπη είναι το μοναδικό όπλο της Άλεξ και του Σέρχιο και τα κομπιούτερ τα μόνα τους εργαλεία για να πολεμήσουν τα 10.000 χιλιόμετρα που τους χωρίζουν από το μέλλον που έχουν ονειρευτεί…"
...Νιώθεις να εθίζεσαι. Κάτι σε τραβάει καθώς την παρακολουθείς. Και μάλλον αυτό είναι (εκτός από τον νατουραλισμό των ηθοποιών) η περίπτωση της φωτογραφίας που δίνει μια ζεστή αίσθηση στην ατμόσφαιρα των πλάνων και ταιριάζει απόλυτα με το πάθος των χαρακτήρων αλλά και με το μεσογειακό κλίμα της Βαρκελώνης.
Ένα μονοπλάνο διάρκειας 20 λεπτών περίπου, έρχεται να μας συστήσει το παθιασμένο ζευγάρι. Τους πρωτοαντικρίζουμε να κάνουν έρωτα το πρωί. Το πάθος και η χημεία μεταξύ τους είναι εμφανή. Η κάμερα συνεχίζει να κινηματογραφεί και μας δείχνει πως περνά το ζευγάρι το πρωινό του. Εξοικειωνόμαστε με το χώρο αλλά και με τους δύο ερωτευμένους χαρακτήρες.
Το ερωτευμένο ζευγάρι υποδύονται οι Natalia Tena και David Verdaguer - είναι οι μοναδικοί ηθοποιοί που υπάρχουν στην ταινία. Είναι ένα ζευγάρι ηθοποιών με εμφανές το ταλέντο τους και που δένουν απίστευτα όμορφα μεταξύ τους. Οι ερμηνείες τους έχουν φυσικό χαρακτήρα με στοιχεία αυτοσχεδιασμού- ο αυτοσχεδιασμός τους είναι ελκυστικός και κάνει ακόμη πιο αληθοφανείς τις ερμηνείες τους.
Το έργο του σκηνοθέτη συνδυάζεται έτσι ώστε να μοιραστεί μαζί μας μια ιστορία αγάπης και πως μπορεί και αν μπορεί να επιβιώσει αυτή μέσα από την απόσταση αλλά και στη σύγχρονη εποχή με όλα αυτά τα μέσα 'βοηθείας΄που έχουν δημιουργηθεί (και) για τέτοιες περιπτώσεις. Έτσι σιγά σιγά, μας αφηγείται με αφοπλιστικό ρεαλισμό, μια σχέση αγάπης και έρωτα που ξαφνικά τη βρίσκει η απόσταση και στρέφεται να βάλει ως σωσίβιο διάσωσης τα social media. Αρνείται το χωρισμό και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί μέσω skype και sms. Παρακολουθούμε πως ο αρχικός ενθουσιασμός του γεμάτο ελπίδες "θα αντέξουμε!", οδηγείται σε συχνές εντάσεις και συγκρούσεις. Δεν το αντέχει αυτό η σχέση. Πράγμα φυσιολογικότατο γιατί τον άλλον που τον αγαπάς και τον έχεις απέναντί σου θες να τον αγγίξεις, να τον νιώσεις, και όχι αντί για αυτό, να ακουμπάς μια παγωμένη άψυχη οθόνη. Ούτε κατά διάνοια, δεν είναι το ίδιο.
Όσον αφορά την κινηματογράφηση, το μεγαλύτερο κομμάτι της καλύπτουν πλάνα που τοποθετούνται μέσα από την κάμερα του λάπτοπ, του προγράμματος του skype. Αυτό είναι ακόμη ένα στοιχείο που την βοηθά να έχει ρεαλιστικό χαρακτήρα. Παράλληλα υπάρχουν καθηλωτικές σκηνές όπου το ζευγάρι βρίσκεται στα όρια υπομονής, βουβές ως προς τα λόγια αλλά με κινήσεις που "φωνάζουν" απελπισμένες.
Για 100 λεπτά παρακολουθούμε τη σταδιακή κατάρρευση των προσώπων.
Αναζητείται διέξοδος και από πλευρά μυθοπλασίας και από πλευρά πραγματικότητας. Αλήθεια, υπάρχει?
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου