Σκηνοθεσία: Gia Coppola
HΘοποιοί: Emma Roberts, James Franco, Jack Kilmer, Val Kilmer
Η παρθενική σκηνοθετική δουλειά της 27χρονης Τζία Κόπολα, εγγονής του Φράνσις, με φανερή επιρροή από την ταινία της θείας της, Σοφία Κόπολα, "Αυτόχειρες Παρθένοι", κινηματογραφεί έφηβους στα προνομιούχα προάστια του Λος Άντζελες που βρίσκονται σε μια πορεία κατάθλιψης και αυτοκαταστροφής. Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε μια συλλογή διηγημάτων του Τζέιμς Φράνκο (ο οποίος και κρατά έναν δεύτερο ρόλο).
Υπόθεση: Η ντροπαλή κι ευαίσθητη Έιπριλ, αγνή κι ανυποψίαστη στη μεθυστική της νιότη, σβήνει τη δίψα της για ζωή μέσα από την απαγορευμένη σχέση με τον προπονητή ποδοσφαίρου της ομάδας της. Την ίδια στιγμή ο εσωστρεφής καλλιτέχνης Τέντι, που τρέφει ένα φλογερό αλλά ανομολόγητο πάθος για την Έιπριλ, δοκιμάζει παρέα με τον καλύτερό του φίλο, Φρέντ, τα όρια μιας ζωής που δείχνει έτοιμη να συνθλίψει όποιον την κοιτάξει κατάματα.
Παρακολουθώντας το "Palo Alto", διακρίνεις εύκολα πως είναι κινηματογραφημένο με μια ιδιαίτερη μορφή, αυτή που φέρνει σε ευρωπαικό χαρακτήρα. Η πλοκή μάλλον δεν ενδιαφέρει και πολύ την νεοφερμένη σκηνοθέτη, καθώς δίνεται περισσότερη σημασία στην ατμόσφαιρα που δένει τα πλάνα. Η ατμόσφαιρα της ταινίας? Νωχελική, ελεύθερου πνεύματος.
Η κάμερα της στέκεται κοντά αλλά διακριτικά απέναντι από τους χαρακτήρες, σαν ένα φιλικό πρόσωπο που θέλει να βοηθήσει. Και πραγματικά, οι χαρακτήρες αυτοί, χρειάζονται βοήθεια από κάποιον ενήλικα. Δεν την ενδιαφέρει να τους κρίνει για τις ακραίες και χαζές συμπεριφορές τους, αλλά να δείξει ότι υπάρχει πόνος και στην εφηβεία. Αλλά δυστυχώς, δεν μας δείχνει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Tα parties όπου ο ένας είναι πάνω στον άλλον, όλοι λιωμένοι από το ποτό και το χόρτο, τα ξέρουμε. Επίσης το ότι πολλοί νεαροί δεν λιώνουν και μαστουρώνουν μόνο στα parties, και αυτό το ξέρουμε. Οπότε αυτό το "χέρι βοηθείας" από πλευρά κάμερας δεν αρκεί για να αφήσει ευχαριστημένο τον θεατή.
Όσον αφορά το σημαντικό κομμάτι του σεναρίου, κάπου μπάζει. Κάνει κοιλιά και επαναλαμβάνει μοτίβα (μαστούρα κτλ). Ε, καταντά αδιάφορο κάποια στιγμή. Υπάρχουν και αρκετοί ανούσιοι και μεγάλης έκτασης διαλόγοι που κάνουν τους χαρακτήρες να φαίνονται ακόμη πιο επιφανειακοί.
Tουλάχιστον οι ερμηνείες είναι αξιόλογες. Η νεαρή Emma Roberts αποτελεί ερμηνευτική εγγύηση πλέον με την νατουραλιστική παρουσία της -αγκαλιάζει το ρόλο της και δεν μας αφήνει με πικρία. Ξεχωρίζει και ο 19χρονος Τζακ Κίλμερ, γιος του Βαλ Κίλμερ, στον ρόλο ενός μονίμως φτιαγμένου νέου, που πασχίζει να καλυτερέψει την καθημερινότητά του και να χειριστεί τα αισθήματά του. Ο Franco από την άλλη, αδιάφορος εντελώς.
Για να τελειώνουμε, έχουμε χιλιοειδωμένα προβληματικά παιδιά αλλά και μια σκηνοθεσία που δεν επικεντρώνεται στα προβλήματα τους, απλά τα αναφέρει.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2/5
HΘοποιοί: Emma Roberts, James Franco, Jack Kilmer, Val Kilmer
Η παρθενική σκηνοθετική δουλειά της 27χρονης Τζία Κόπολα, εγγονής του Φράνσις, με φανερή επιρροή από την ταινία της θείας της, Σοφία Κόπολα, "Αυτόχειρες Παρθένοι", κινηματογραφεί έφηβους στα προνομιούχα προάστια του Λος Άντζελες που βρίσκονται σε μια πορεία κατάθλιψης και αυτοκαταστροφής. Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε μια συλλογή διηγημάτων του Τζέιμς Φράνκο (ο οποίος και κρατά έναν δεύτερο ρόλο).
Υπόθεση: Η ντροπαλή κι ευαίσθητη Έιπριλ, αγνή κι ανυποψίαστη στη μεθυστική της νιότη, σβήνει τη δίψα της για ζωή μέσα από την απαγορευμένη σχέση με τον προπονητή ποδοσφαίρου της ομάδας της. Την ίδια στιγμή ο εσωστρεφής καλλιτέχνης Τέντι, που τρέφει ένα φλογερό αλλά ανομολόγητο πάθος για την Έιπριλ, δοκιμάζει παρέα με τον καλύτερό του φίλο, Φρέντ, τα όρια μιας ζωής που δείχνει έτοιμη να συνθλίψει όποιον την κοιτάξει κατάματα.
Παρακολουθώντας το "Palo Alto", διακρίνεις εύκολα πως είναι κινηματογραφημένο με μια ιδιαίτερη μορφή, αυτή που φέρνει σε ευρωπαικό χαρακτήρα. Η πλοκή μάλλον δεν ενδιαφέρει και πολύ την νεοφερμένη σκηνοθέτη, καθώς δίνεται περισσότερη σημασία στην ατμόσφαιρα που δένει τα πλάνα. Η ατμόσφαιρα της ταινίας? Νωχελική, ελεύθερου πνεύματος.
Η κάμερα της στέκεται κοντά αλλά διακριτικά απέναντι από τους χαρακτήρες, σαν ένα φιλικό πρόσωπο που θέλει να βοηθήσει. Και πραγματικά, οι χαρακτήρες αυτοί, χρειάζονται βοήθεια από κάποιον ενήλικα. Δεν την ενδιαφέρει να τους κρίνει για τις ακραίες και χαζές συμπεριφορές τους, αλλά να δείξει ότι υπάρχει πόνος και στην εφηβεία. Αλλά δυστυχώς, δεν μας δείχνει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Tα parties όπου ο ένας είναι πάνω στον άλλον, όλοι λιωμένοι από το ποτό και το χόρτο, τα ξέρουμε. Επίσης το ότι πολλοί νεαροί δεν λιώνουν και μαστουρώνουν μόνο στα parties, και αυτό το ξέρουμε. Οπότε αυτό το "χέρι βοηθείας" από πλευρά κάμερας δεν αρκεί για να αφήσει ευχαριστημένο τον θεατή.
Όσον αφορά το σημαντικό κομμάτι του σεναρίου, κάπου μπάζει. Κάνει κοιλιά και επαναλαμβάνει μοτίβα (μαστούρα κτλ). Ε, καταντά αδιάφορο κάποια στιγμή. Υπάρχουν και αρκετοί ανούσιοι και μεγάλης έκτασης διαλόγοι που κάνουν τους χαρακτήρες να φαίνονται ακόμη πιο επιφανειακοί.Tουλάχιστον οι ερμηνείες είναι αξιόλογες. Η νεαρή Emma Roberts αποτελεί ερμηνευτική εγγύηση πλέον με την νατουραλιστική παρουσία της -αγκαλιάζει το ρόλο της και δεν μας αφήνει με πικρία. Ξεχωρίζει και ο 19χρονος Τζακ Κίλμερ, γιος του Βαλ Κίλμερ, στον ρόλο ενός μονίμως φτιαγμένου νέου, που πασχίζει να καλυτερέψει την καθημερινότητά του και να χειριστεί τα αισθήματά του. Ο Franco από την άλλη, αδιάφορος εντελώς.
Για να τελειώνουμε, έχουμε χιλιοειδωμένα προβληματικά παιδιά αλλά και μια σκηνοθεσία που δεν επικεντρώνεται στα προβλήματα τους, απλά τα αναφέρει.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου