ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Richard Linklater
HΘΟΠΟΙΟΙ: Ellar Coltrane, Patricia Arquette, Ethan Hawke, Lorelei Linklater
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: «Ο 7χρονος Μέισον μεγαλώνει με την χωρισμένη μητέρα του Ολίβια και τη λίγο μεγαλύτερη αδελφή του Σαμάνθα στο σπίτι τους στο Τέξας. Ο πατέρας τους, που κάνει καριέρα μουσικού, ζει τα τελευταία χρόνια στην Αλάσκα και τα παιδιά δεν τον έχουν δει εδώ και καιρό. Τα χρόνια περνούν, ακολουθούν διαζύγια, και οι πρωταγωνιστές..μεγαλώνουν!»
Γυρίσματα ταινίας διάρκειας 12 χρόνων. Στην ιστορία του σινεμά μυθοπλασίας, ένα τέτοιο εγχείρημα δεν έχει ποτέ επαναληφθεί σε τέτοιο βαθμό –το λέει και σε ένα από τα trailer της ταινίας, (ο μόνος που το αποπειράθηκε ήταν ο Μάικλ Γουιντερμπότομ με το πενταετούς γυρίσματος «Everyday», το 2012).
Ο Richard Linklater ξεκίνησε εντελώς απροειδοποίητα να γυρίζει την ταινία τον Ιούλιο του 2002. Η ταινία αυτή, ολοκληρώθηκε φέτος. Ο μικρός πρωταγωνιστής, όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα ήταν μόλις 7 χρονών, και όταν ολοκληρώθηκαν, έφτασε στα 18.
Για 12 συνεχή έτη, ο σκηνοθέτης του «Before Sunrise»(1995), επιστράτευε τους ίδιους βασικούς ηθοποιούς που υποδύονται τα 4 μέλη της μεσοαστικής οικογένειας του Τέξας, και για μία εβδομάδα κάθε χρόνο τους παρατηρούσε.. Και το αποτέλεσμα αυτού? Κερδίζει την Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας στο Βερολίνο. Είναι φανερό πως δεν τον νοιάζει να πρωτοτυπήσει όσον αφορά την ιστορία του, αλλά να μας δώσει μια από τις ίσως πιο κοινότυπες ιστορίες ζωής, με όλη την αληθοφάνεια και την αυθεντικότητα που της αρμόζει. Και αυτό είναι που την κάνει τόσο γοητευτική και ερωτεύσιμη. Το σενάριο το έχει αναλάβει (φυσικά) ο Richard Linklater , με τους διαλόγους που το πλαισιώνουν να είναι πάρα πολύ καλοί και τέρμα φυσικοί.
Το “Boyhood” μας συγκινεί από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο πλάνο. Υπό τους ήχους του μοναδικού “Yellow” των Coldplay, η «αυλαία» ανοίγει και συναντάμε τον 7χρονο ξανθό άγγελο να κοιτά των ουρανό (και ‘μεις ακούμε “look at the stars..”). Και η ιστορία ξεκινά να ξετυλίγεται μπροστά μας, δίχως ντροπή και ενδοιασμούς, αλλά πέρα για πέρα ανθρώπινη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, το soundtrack μας βάζει ακόμη πιο βαθιά στην ιστορία, με τις ξεχωριστές μουσικές επιλογές που περιλαμβάνει.
Ο «Μέισον», (που τον υποδύεται μαγευτικά ο ερασιτέχνης Ellar Coltrane) το μικρό αγοράκι που στη συνέχεια ολοένα και μεγαλώνει μπροστά την κάμερα, είναι ο κεντρικός χαρακτήρας. Όταν φτάνει στην ηλικία που ξεκινά να προβληματίζεται και να συνειδητοποιεί τα κοινωνικά δρώμενα με περισσότερη ωριμότητα, γίνεται ένα ξεχωριστό και ακόμη πιο αγαπητικό άτομο. Μακάρι πολλοί έφηβοι να είχαν τον χαρακτήρα του έφηβου Mέισον. Ένας έφηβος που ξεκινά να προβληματίζεται και να σνομπάρει αυτά που χρειάζεται (όπως π.χ το τι επιρροή έχει ο ιστότοπος του facebook στην καθημερινότητά μας, στη φιλική και ερωτική ζωή μας, αλλά και για αρκετά ακόμη σημαντικά ζητήματα που έχουν εισβάλει και ταλανίζουν την κοινωνία).
Η επιλογή του σκηνοθέτη για το συγκεκριμένο ρόλο, είναι από τα πιο δυνατά χαρτιά της ταινίας. Παράλληλα και το υπόλοιπο cast που συμπληρώνει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, η μητέρα Patricia Arquette, ο πατέρας Ethan Hawke, και η ατίθαση μεγαλύτερη αδερφή Lorelei Linklater(η ταλαντούχα κόρη του σκηνοθέτη), δίνουν εμπνευσμένες ερμηνείες. Ο δε Ηawke, ποτέ ξανά δεν παίζει να’ ταν τόσο απολαυστικός και διδακτικός!
Όλη η ταινία είναι μια διδαχή για τη ζωή (πόσο κλισέ φαίνεται αυτό ε? Αλλά είναι αλήθεια!) Η κάμερα του Linklater δεν διστάζει να μας φέρει πολύ κοντά στους ήρωες. Καθώς την παρακολουθούμε βιώνουμε και ‘μεις τις καταστάσεις των ηρώων και αυτό βοηθά στο να εμβαθύνουμε τις σκέψεις μας παίρνοντας ως παράδειγμα καταστάσεις από τις δικές μας ζωές.
….Εν τέλει νομίζω αρκετά με την ανάλυση και το μπλα μπλα! Εύχομαι καλή προβολή!
Υ.Γ: Το “Boyhood” έχει όλα τα προσόντα για να χαρακτηριστεί η καλύτερη ταινία για τη χρονιά του 2014 (κι ας την είπαν κάποιοι «αμερικανιά»-ναι το ‘δαμε και αυτό!).
Παρασκευή Γιουβανάκη
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4/5
HΘΟΠΟΙΟΙ: Ellar Coltrane, Patricia Arquette, Ethan Hawke, Lorelei Linklater
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: «Ο 7χρονος Μέισον μεγαλώνει με την χωρισμένη μητέρα του Ολίβια και τη λίγο μεγαλύτερη αδελφή του Σαμάνθα στο σπίτι τους στο Τέξας. Ο πατέρας τους, που κάνει καριέρα μουσικού, ζει τα τελευταία χρόνια στην Αλάσκα και τα παιδιά δεν τον έχουν δει εδώ και καιρό. Τα χρόνια περνούν, ακολουθούν διαζύγια, και οι πρωταγωνιστές..μεγαλώνουν!»
Γυρίσματα ταινίας διάρκειας 12 χρόνων. Στην ιστορία του σινεμά μυθοπλασίας, ένα τέτοιο εγχείρημα δεν έχει ποτέ επαναληφθεί σε τέτοιο βαθμό –το λέει και σε ένα από τα trailer της ταινίας, (ο μόνος που το αποπειράθηκε ήταν ο Μάικλ Γουιντερμπότομ με το πενταετούς γυρίσματος «Everyday», το 2012).Ο Richard Linklater ξεκίνησε εντελώς απροειδοποίητα να γυρίζει την ταινία τον Ιούλιο του 2002. Η ταινία αυτή, ολοκληρώθηκε φέτος. Ο μικρός πρωταγωνιστής, όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα ήταν μόλις 7 χρονών, και όταν ολοκληρώθηκαν, έφτασε στα 18.
Για 12 συνεχή έτη, ο σκηνοθέτης του «Before Sunrise»(1995), επιστράτευε τους ίδιους βασικούς ηθοποιούς που υποδύονται τα 4 μέλη της μεσοαστικής οικογένειας του Τέξας, και για μία εβδομάδα κάθε χρόνο τους παρατηρούσε.. Και το αποτέλεσμα αυτού? Κερδίζει την Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας στο Βερολίνο. Είναι φανερό πως δεν τον νοιάζει να πρωτοτυπήσει όσον αφορά την ιστορία του, αλλά να μας δώσει μια από τις ίσως πιο κοινότυπες ιστορίες ζωής, με όλη την αληθοφάνεια και την αυθεντικότητα που της αρμόζει. Και αυτό είναι που την κάνει τόσο γοητευτική και ερωτεύσιμη. Το σενάριο το έχει αναλάβει (φυσικά) ο Richard Linklater , με τους διαλόγους που το πλαισιώνουν να είναι πάρα πολύ καλοί και τέρμα φυσικοί.
Το “Boyhood” μας συγκινεί από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο πλάνο. Υπό τους ήχους του μοναδικού “Yellow” των Coldplay, η «αυλαία» ανοίγει και συναντάμε τον 7χρονο ξανθό άγγελο να κοιτά των ουρανό (και ‘μεις ακούμε “look at the stars..”). Και η ιστορία ξεκινά να ξετυλίγεται μπροστά μας, δίχως ντροπή και ενδοιασμούς, αλλά πέρα για πέρα ανθρώπινη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, το soundtrack μας βάζει ακόμη πιο βαθιά στην ιστορία, με τις ξεχωριστές μουσικές επιλογές που περιλαμβάνει.
Ο «Μέισον», (που τον υποδύεται μαγευτικά ο ερασιτέχνης Ellar Coltrane) το μικρό αγοράκι που στη συνέχεια ολοένα και μεγαλώνει μπροστά την κάμερα, είναι ο κεντρικός χαρακτήρας. Όταν φτάνει στην ηλικία που ξεκινά να προβληματίζεται και να συνειδητοποιεί τα κοινωνικά δρώμενα με περισσότερη ωριμότητα, γίνεται ένα ξεχωριστό και ακόμη πιο αγαπητικό άτομο. Μακάρι πολλοί έφηβοι να είχαν τον χαρακτήρα του έφηβου Mέισον. Ένας έφηβος που ξεκινά να προβληματίζεται και να σνομπάρει αυτά που χρειάζεται (όπως π.χ το τι επιρροή έχει ο ιστότοπος του facebook στην καθημερινότητά μας, στη φιλική και ερωτική ζωή μας, αλλά και για αρκετά ακόμη σημαντικά ζητήματα που έχουν εισβάλει και ταλανίζουν την κοινωνία).
Όλη η ταινία είναι μια διδαχή για τη ζωή (πόσο κλισέ φαίνεται αυτό ε? Αλλά είναι αλήθεια!) Η κάμερα του Linklater δεν διστάζει να μας φέρει πολύ κοντά στους ήρωες. Καθώς την παρακολουθούμε βιώνουμε και ‘μεις τις καταστάσεις των ηρώων και αυτό βοηθά στο να εμβαθύνουμε τις σκέψεις μας παίρνοντας ως παράδειγμα καταστάσεις από τις δικές μας ζωές.
….Εν τέλει νομίζω αρκετά με την ανάλυση και το μπλα μπλα! Εύχομαι καλή προβολή!
Υ.Γ: Το “Boyhood” έχει όλα τα προσόντα για να χαρακτηριστεί η καλύτερη ταινία για τη χρονιά του 2014 (κι ας την είπαν κάποιοι «αμερικανιά»-ναι το ‘δαμε και αυτό!).
Παρασκευή Γιουβανάκη
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου