ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Anton Corbijn
HΘΟΠΟΙΟΙ: Philip Seymour Hoffman, Rachel McAdams, Daniel Brühl, Robin Wright, Willem Dafoe
H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: «Ένας ύποπτος για τρομοκρατικές ενέργειες Ρωσοτσετσένος φτάνει μυστικά στο Αμβούργο και διεκδικεί μια τεράστια πατρική κληρονομιά. Γερμανικές κι Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες τον τοποθετούν στο στόχαστρο τους κι αναζητούν την πραγματική του ταυτότητα»
Ο δημιουργός του "Control", στην πιο ώριμη στιγμή του, μας δίνει ένα κατασκοπευτικό θρίλερ,(βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Τζον Λε Καρέ), το οποίο εκτυλίσσεται στο Αμβούργο, με μελαγχολικό χαρακτήρα και στοιχεία ίντριγκας, προδοσίας αλλά και ανθρωπιάς.
Ο «Καταζητούμενος» είναι καταδικασμένος να είναι για πάντα πλέον «μια από τις τελευταίες ταινίες του Philip Seymour Hoffman ». Γυρισμένο με λιτότητα και έχοντας εκείνο τον αέρα των κατασκοπευτικών ταινιών του προηγούμενου αιώνα (γύρω στα ‘60 και ‘70), εξισορροπεί την πληθωρικότητα της δράσης μεταξύ των σκηνών. Χωρίς τη χρήση ειδικών εφέ και άλλων σαλτσών, όπως συνηθίζεται πλέον σε πολλές ταινίες του είδους, κρατά μια ισορροπημένη για το θεατή αγωνία. Αυτό που καταφέρνει ο σκηνοθέτης Anton Corbijn, είναι να σε κάνει να μπεις στη θέση των χαρακτήρων, να δημιουργήσεις μια συμπάθεια για το πρόσωπό τους και ίσως να ταυτιστείς μαζί τους-στοιχείο σχετικά σπάνιο, καθώς κάτι τέτοιο συνηθίζεται κυρίως σε ταινίες κοινωνικού χαρακτήρα. Αλλά αν το καλοσκεφτούμε, ο «Καταζητούμενος» δεν είναι μόνο ένα κατασκοπευτικό θρίλερ.
Κατά τη διάρκεια του «κυνηγιού» οι έννοιες του χαμένου πλέον ανθρωπισμού και της ανθρώπινης μοναξιάς, αλλά και οι εικόνες αυτών, ξεπροβάλλουν από τη συνέχεια των πλάνων. Κυρίως από την πλευρά του κεντρικού χαρακτήρα, του πράκτορα Μπάχμαν. Σε αρκετά σημεία, τα λόγια που εκφράζει και οι εικόνες στις οποίες φαίνεται πως περνά τις ώρες του, σε συγκινούν, σε προβληματίζουν.
Ο χαρακτήρας της ταινίας είναι μελαγχολικός. Αυτό οφείλεται στην καταπληκτική φωτογραφία (που θυμίζει και λίγο από "Tinker Tailor Soldier Spy"), με τα ψυχρά χρώματα να κυριαρχούν (βλ. τη σκηνή στο δωμάτιο κράτησης με τη δικηγόρο Ρίχτερ και τον πράκτορα Γκούντερ). Δημιουργούνται αξιομνημόνευτες εικόνες σε ρόλο υπογραφής της ταινίας, τοποθετώντας δραματικές στιγμές χαρακτήρων, σε πραγματικούς χώρους, όπως οι αμέτρητες σκηνές με τον Hoffman να στέκεται μόνος του και να καπνίζει.
Κυριαρχεί μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών (μερικοί από αυτούς έχουν υιοθετήσει ελαφριά αγγλική προφορά). Πληθωρικός και διττός, πρώτος και καλύτερος ο ανυπέρβλητος Philip Seymour Hoffman, κυριαρχεί επί του καλού πολυεθνικού cast στον τελευταίο ρόλο της καριέρας του, αυτός του Γκούντερ Μπάχμαν, του επικεφαλή μιας αντιτρομοκρατικής οργάνωσης. Ένα ποτήρι ουίσκι και ένα τσιγάρο βρίσκονται ανησυχητικά διαρκώς στο χέρι του. Μια άσχημη προ οικονομία…
Η Robin Right σε μαγνητίζει παίζοντας την απεσταλμένη του CIA Μartha Sullivan, μίας γυναίκας με αινιγματικό και όχι με την καλή έννοια, ύφος. Σε μαγνητίζει με την εξωτερική της εμφάνιση, με την ερμηνεία της, με το αινιγματικό της βλέμμα, με τα πάντα. Αποτελεί την πιο κατάλληλη επιλογή για τον ρόλο αυτό.
Τέλος, η αλήθεια είναι πως θα θέλαμε να δούμε λίγο παραπάνω από τον αγαπημένο νεαρό με το όνομα Daniel Brühl (“Goodbye Lenin”) που δυστυχώς «χάνεται» από τα πλάνα αλλά και από τη δράση.
Υ.Γ: Α ρε Hoffman…..
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 4/5
HΘΟΠΟΙΟΙ: Philip Seymour Hoffman, Rachel McAdams, Daniel Brühl, Robin Wright, Willem Dafoe
H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: «Ένας ύποπτος για τρομοκρατικές ενέργειες Ρωσοτσετσένος φτάνει μυστικά στο Αμβούργο και διεκδικεί μια τεράστια πατρική κληρονομιά. Γερμανικές κι Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες τον τοποθετούν στο στόχαστρο τους κι αναζητούν την πραγματική του ταυτότητα»Ο δημιουργός του "Control", στην πιο ώριμη στιγμή του, μας δίνει ένα κατασκοπευτικό θρίλερ,(βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Τζον Λε Καρέ), το οποίο εκτυλίσσεται στο Αμβούργο, με μελαγχολικό χαρακτήρα και στοιχεία ίντριγκας, προδοσίας αλλά και ανθρωπιάς.
Ο «Καταζητούμενος» είναι καταδικασμένος να είναι για πάντα πλέον «μια από τις τελευταίες ταινίες του Philip Seymour Hoffman ». Γυρισμένο με λιτότητα και έχοντας εκείνο τον αέρα των κατασκοπευτικών ταινιών του προηγούμενου αιώνα (γύρω στα ‘60 και ‘70), εξισορροπεί την πληθωρικότητα της δράσης μεταξύ των σκηνών. Χωρίς τη χρήση ειδικών εφέ και άλλων σαλτσών, όπως συνηθίζεται πλέον σε πολλές ταινίες του είδους, κρατά μια ισορροπημένη για το θεατή αγωνία. Αυτό που καταφέρνει ο σκηνοθέτης Anton Corbijn, είναι να σε κάνει να μπεις στη θέση των χαρακτήρων, να δημιουργήσεις μια συμπάθεια για το πρόσωπό τους και ίσως να ταυτιστείς μαζί τους-στοιχείο σχετικά σπάνιο, καθώς κάτι τέτοιο συνηθίζεται κυρίως σε ταινίες κοινωνικού χαρακτήρα. Αλλά αν το καλοσκεφτούμε, ο «Καταζητούμενος» δεν είναι μόνο ένα κατασκοπευτικό θρίλερ.
Κατά τη διάρκεια του «κυνηγιού» οι έννοιες του χαμένου πλέον ανθρωπισμού και της ανθρώπινης μοναξιάς, αλλά και οι εικόνες αυτών, ξεπροβάλλουν από τη συνέχεια των πλάνων. Κυρίως από την πλευρά του κεντρικού χαρακτήρα, του πράκτορα Μπάχμαν. Σε αρκετά σημεία, τα λόγια που εκφράζει και οι εικόνες στις οποίες φαίνεται πως περνά τις ώρες του, σε συγκινούν, σε προβληματίζουν.
Ο χαρακτήρας της ταινίας είναι μελαγχολικός. Αυτό οφείλεται στην καταπληκτική φωτογραφία (που θυμίζει και λίγο από "Tinker Tailor Soldier Spy"), με τα ψυχρά χρώματα να κυριαρχούν (βλ. τη σκηνή στο δωμάτιο κράτησης με τη δικηγόρο Ρίχτερ και τον πράκτορα Γκούντερ). Δημιουργούνται αξιομνημόνευτες εικόνες σε ρόλο υπογραφής της ταινίας, τοποθετώντας δραματικές στιγμές χαρακτήρων, σε πραγματικούς χώρους, όπως οι αμέτρητες σκηνές με τον Hoffman να στέκεται μόνος του και να καπνίζει. Κυριαρχεί μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών (μερικοί από αυτούς έχουν υιοθετήσει ελαφριά αγγλική προφορά). Πληθωρικός και διττός, πρώτος και καλύτερος ο ανυπέρβλητος Philip Seymour Hoffman, κυριαρχεί επί του καλού πολυεθνικού cast στον τελευταίο ρόλο της καριέρας του, αυτός του Γκούντερ Μπάχμαν, του επικεφαλή μιας αντιτρομοκρατικής οργάνωσης. Ένα ποτήρι ουίσκι και ένα τσιγάρο βρίσκονται ανησυχητικά διαρκώς στο χέρι του. Μια άσχημη προ οικονομία…
Η Robin Right σε μαγνητίζει παίζοντας την απεσταλμένη του CIA Μartha Sullivan, μίας γυναίκας με αινιγματικό και όχι με την καλή έννοια, ύφος. Σε μαγνητίζει με την εξωτερική της εμφάνιση, με την ερμηνεία της, με το αινιγματικό της βλέμμα, με τα πάντα. Αποτελεί την πιο κατάλληλη επιλογή για τον ρόλο αυτό.
Τέλος, η αλήθεια είναι πως θα θέλαμε να δούμε λίγο παραπάνω από τον αγαπημένο νεαρό με το όνομα Daniel Brühl (“Goodbye Lenin”) που δυστυχώς «χάνεται» από τα πλάνα αλλά και από τη δράση.
Υ.Γ: Α ρε Hoffman…..
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 4/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου