ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αθανάσιος Καρανικόλας
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μαρία Καλλιμάνη, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Αλέξανδρος Λογοθέτης
Ο Αθανάσιος Καρανικόλας, υπογράφει την τρίτη
μεγάλου μήκους ταινία του μετά το «Έλλη Μάκρα 42277 Βούπερταλ» (Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2007) και «Echolot» (Φεστιβάλ Βερολίνου-Τμήμα Φόρουμ 2013).
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: «Η Νάντια, γεωργιανής καταγωγής, ήταν ουσιαστικά μέλος μια ελληνικής μεγαλοαστικής οικογένειας, καθώς εργαζόταν σε αυτήν και ως οικονόμος αλλά και ως ντάντα της κόρης της οικογένειας, για περίπου 20 χρόνια. Kάποια στιγμή η Νάντια αρχίζει να παρουσιάζει προβλήματα υγείας, και τότε οι σχέσεις της με την οικογένεια αυτή, αλλάζουν ριζικά.»
Στο σπίτι (ανάκτορο σε μέγεθος), συναντάμε τη συγκλονιστική Μαρία Καλλιμάνη, που ζει ως οικονόμος και σαν 2η μητέρα της μικρής κόρης της οικογένειας. Λιτή υποκριτική σε ένα πορτραίτο μιας χαμηλών τόνων ηρωίδας, που έρχεται αντιμέτωπη με την αγριότητα μιας κρίσης, όχι μόνο οικονομικής.
Τα χρώματα, μουντά, όπως και η διάθεση των χαρακτήρων, όπως και η ατμόσφαιρα της μεγάλης πόλης τους, του περιβάλλοντός τους. Όλα τα πλάνα λιτά και προσεγμένα. Παρακολουθείς και σκέφτεσαι, τι γοητεία πηγάζει από την ταινία αυτή. Και προβληματίζεσαι, εκνευρίζεσαι, με μια ηθική να μην ανιχνεύεται πουθενά πλέον, που μένει μόνο στο «δεν μπορώ να κάνω κάτι, δυστυχώς» και φεύγει.
Τρελή δράση και σεναριακές εκρήξεις μην περιμένετε, άλλωστε δεν είναι αυτό το στυλ του «Σπιτιού». Με την υπόθεση να προχωρά αργά (αυτό ίσως να χαλάσει την όρεξη σε μερικούς), ψυχογραφούμε τους χαρακτήρες.
Η παραδεισένια θέα του σπιτιού στη θάλασσα, κρύβεται, χάνει την ομορφιά της μπροστά στον τεράστιο χώρο του κτίσματος, που υποδέχεται, αλλά δεν φιλοξενεί. Ακόμα και οι ιδιοκτήτες του φαίνεται να μην νιώθουν οικεία και άνετα.
Ακόμη μια ελληνική ταινία που διαπραγματεύεται με ρεαλισμό τα σύγχρονα ελληνικά δεδομένα και έχει διαπρέψει στα διεθνή φεστιβάλ. Αξίζει την προσοχή μας.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μαρία Καλλιμάνη, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Αλέξανδρος Λογοθέτης
Ο Αθανάσιος Καρανικόλας, υπογράφει την τρίτη
μεγάλου μήκους ταινία του μετά το «Έλλη Μάκρα 42277 Βούπερταλ» (Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2007) και «Echolot» (Φεστιβάλ Βερολίνου-Τμήμα Φόρουμ 2013).
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: «Η Νάντια, γεωργιανής καταγωγής, ήταν ουσιαστικά μέλος μια ελληνικής μεγαλοαστικής οικογένειας, καθώς εργαζόταν σε αυτήν και ως οικονόμος αλλά και ως ντάντα της κόρης της οικογένειας, για περίπου 20 χρόνια. Kάποια στιγμή η Νάντια αρχίζει να παρουσιάζει προβλήματα υγείας, και τότε οι σχέσεις της με την οικογένεια αυτή, αλλάζουν ριζικά.»
Στο σπίτι (ανάκτορο σε μέγεθος), συναντάμε τη συγκλονιστική Μαρία Καλλιμάνη, που ζει ως οικονόμος και σαν 2η μητέρα της μικρής κόρης της οικογένειας. Λιτή υποκριτική σε ένα πορτραίτο μιας χαμηλών τόνων ηρωίδας, που έρχεται αντιμέτωπη με την αγριότητα μιας κρίσης, όχι μόνο οικονομικής.
Τα χρώματα, μουντά, όπως και η διάθεση των χαρακτήρων, όπως και η ατμόσφαιρα της μεγάλης πόλης τους, του περιβάλλοντός τους. Όλα τα πλάνα λιτά και προσεγμένα. Παρακολουθείς και σκέφτεσαι, τι γοητεία πηγάζει από την ταινία αυτή. Και προβληματίζεσαι, εκνευρίζεσαι, με μια ηθική να μην ανιχνεύεται πουθενά πλέον, που μένει μόνο στο «δεν μπορώ να κάνω κάτι, δυστυχώς» και φεύγει.
Τρελή δράση και σεναριακές εκρήξεις μην περιμένετε, άλλωστε δεν είναι αυτό το στυλ του «Σπιτιού». Με την υπόθεση να προχωρά αργά (αυτό ίσως να χαλάσει την όρεξη σε μερικούς), ψυχογραφούμε τους χαρακτήρες.Η παραδεισένια θέα του σπιτιού στη θάλασσα, κρύβεται, χάνει την ομορφιά της μπροστά στον τεράστιο χώρο του κτίσματος, που υποδέχεται, αλλά δεν φιλοξενεί. Ακόμα και οι ιδιοκτήτες του φαίνεται να μην νιώθουν οικεία και άνετα.
Ακόμη μια ελληνική ταινία που διαπραγματεύεται με ρεαλισμό τα σύγχρονα ελληνικά δεδομένα και έχει διαπρέψει στα διεθνή φεστιβάλ. Αξίζει την προσοχή μας.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 3.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου