Σκηνοθεσία: Tom Hooper
Ηθοποιοί: Eddie Redmayne, Alicia Vikander, Amber Heard, Matthias Schoenaerts, Ben Whishaw
Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Ντέιβιντ Έμπερσχοφ που αφηγείται μια εκδοχή της πραγματικής ιστορίας του Άιναρ Βέγκενερ (γνωστού ως Λίλι Έλμπε) την περίοδο που αποφάσισε να κάνει εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου, σοκάροντας τους ανθρώπους της εποχής και καθορίζοντας έτσι τον εαυτό της ως η πρώτη transgender γυναίκα. Ως Άιναρ ήταν παντρεμένος με τη ζωγράφο Γκέρντα Βέγκενερ που στα έργα της τον συμπεριλάμβανε, αρχικά, ως μυστήρια, μελαχρινή κοπέλα με όμορφα πόδια. Έτσι ανακάλυψε τα θέματα σεξουαλικής ταυτότητας που είχε, αποφασίζοντας να προχωρήσει σε εγχείρηση αλλαγής φύλου και να αυτοπραγματωθεί.
Πρωταγωνιστούν δύο πολύ καλές ερμηνείες. Η μία, αυτής της Alicia Vikander, πολύ καλύτερη και με μεγαλύτερη υποκριτική ισχύ από την άλλη (Eddie Redmayne). Ο Redmayne φτάνει σε σημείο να υπερβολής με τις μούτες που υιοθέτησε ώστε να πείσει σαν γυναίκα.
Οι δυο τους σχηματίζουν ένα άκρως ταιριαστό πρωταγωνιστικό δίδυμο, που προσπαθούν να μην χαθούν μέσα στις τεράστιες μαύρες σεναριακές τρύπες. Και το καταφέρνουν.
Σαν θεατής, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια τόσο δυνατή και συγκλονιστική ιστορία αλλά ακριβώς μετά τους τίτλους τέλους μένεις κενός-ή συναισθηματικά και με αμηχανία καθώς δεν κατάλαβες/ένιωσες τις προθέσεις των συντελεστών για την τολμηρή αυτή απόφαση της Λίλη Έλμπε.
Τούτο το φιλμικό κείμενο δεν καταφέρνει να σου μεταδώσει τίποτα παραπάνω από την ομορφιά των προσεγμένων ντεκόρ που πλαισιώνουν τα πλάνα-πίνακες ζωγραφικές. Κι αυτό σε εκνευριστικό βαθμό. Aδυνατεί να αγγίξει, ίσως και να απορρίπτει, το επίπεδο που βρίσκεται λίγο πιο κάτω από αυτό της επιφάνειας. Στοχεύει στον εντυπωσιασμό, αλλά τουλάχιστον όχι με φθηνά μέσα, με την σκηνογραφία, την ενδυματολογία και την πανέμορφη φωτογραφία, να μαγεύουν τα μάτια του θεατή και να τον μεταφέρουν πολύ πίσω στο χρόνο. Φυσικά τη μαγεία αυτή συμπληρώνει και o γλυκύτατος ήχος που πηγάζει από τις μουσικές συνθέσεις του Alexandre Desplat.
Το "Κορίτσι από τη Δανία", μοιάζει να μην δίνει δεκάρα για το (πραγματικό) Κορίτσι από τη Δανία και την ψυχοσύνθεση του, αλλά να νοιάζεται περισσότερο για την απεικόνιση της τότε εποχής στην πανέμορφη χώρα της Δανίας.
Καλή και η εξωτερική ομορφιά, αλλά ας κοιτάμε και λίγο πιο μέσα από το περιτύλιγμα, διότι στην τελική, αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
Βαθμολογία 2/5
Παρασκευή Γιουβανάκη
Ηθοποιοί: Eddie Redmayne, Alicia Vikander, Amber Heard, Matthias Schoenaerts, Ben Whishaw
Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Ντέιβιντ Έμπερσχοφ που αφηγείται μια εκδοχή της πραγματικής ιστορίας του Άιναρ Βέγκενερ (γνωστού ως Λίλι Έλμπε) την περίοδο που αποφάσισε να κάνει εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου, σοκάροντας τους ανθρώπους της εποχής και καθορίζοντας έτσι τον εαυτό της ως η πρώτη transgender γυναίκα. Ως Άιναρ ήταν παντρεμένος με τη ζωγράφο Γκέρντα Βέγκενερ που στα έργα της τον συμπεριλάμβανε, αρχικά, ως μυστήρια, μελαχρινή κοπέλα με όμορφα πόδια. Έτσι ανακάλυψε τα θέματα σεξουαλικής ταυτότητας που είχε, αποφασίζοντας να προχωρήσει σε εγχείρηση αλλαγής φύλου και να αυτοπραγματωθεί.
Πρωταγωνιστούν δύο πολύ καλές ερμηνείες. Η μία, αυτής της Alicia Vikander, πολύ καλύτερη και με μεγαλύτερη υποκριτική ισχύ από την άλλη (Eddie Redmayne). Ο Redmayne φτάνει σε σημείο να υπερβολής με τις μούτες που υιοθέτησε ώστε να πείσει σαν γυναίκα.
Οι δυο τους σχηματίζουν ένα άκρως ταιριαστό πρωταγωνιστικό δίδυμο, που προσπαθούν να μην χαθούν μέσα στις τεράστιες μαύρες σεναριακές τρύπες. Και το καταφέρνουν.
Σαν θεατής, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια τόσο δυνατή και συγκλονιστική ιστορία αλλά ακριβώς μετά τους τίτλους τέλους μένεις κενός-ή συναισθηματικά και με αμηχανία καθώς δεν κατάλαβες/ένιωσες τις προθέσεις των συντελεστών για την τολμηρή αυτή απόφαση της Λίλη Έλμπε.
Τούτο το φιλμικό κείμενο δεν καταφέρνει να σου μεταδώσει τίποτα παραπάνω από την ομορφιά των προσεγμένων ντεκόρ που πλαισιώνουν τα πλάνα-πίνακες ζωγραφικές. Κι αυτό σε εκνευριστικό βαθμό. Aδυνατεί να αγγίξει, ίσως και να απορρίπτει, το επίπεδο που βρίσκεται λίγο πιο κάτω από αυτό της επιφάνειας. Στοχεύει στον εντυπωσιασμό, αλλά τουλάχιστον όχι με φθηνά μέσα, με την σκηνογραφία, την ενδυματολογία και την πανέμορφη φωτογραφία, να μαγεύουν τα μάτια του θεατή και να τον μεταφέρουν πολύ πίσω στο χρόνο. Φυσικά τη μαγεία αυτή συμπληρώνει και o γλυκύτατος ήχος που πηγάζει από τις μουσικές συνθέσεις του Alexandre Desplat.
Το "Κορίτσι από τη Δανία", μοιάζει να μην δίνει δεκάρα για το (πραγματικό) Κορίτσι από τη Δανία και την ψυχοσύνθεση του, αλλά να νοιάζεται περισσότερο για την απεικόνιση της τότε εποχής στην πανέμορφη χώρα της Δανίας.
Καλή και η εξωτερική ομορφιά, αλλά ας κοιτάμε και λίγο πιο μέσα από το περιτύλιγμα, διότι στην τελική, αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
Βαθμολογία 2/5
Παρασκευή Γιουβανάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου