To 56o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει ήδη ξεκινήσει. Εμείς τρέχουμε από αίθουσα σε αίθουσα ώστε να προλάβουμε όλες τις αξιόλογες ταινίες που γεμίζουν καθημερινά το πρόγραμμα.
Το "Rams" ("Δεσμοί Αίματος") βρίσκει μια θέση ανάμεσα σε αυτές. Ένα απροσδόκητο διαμάντι που σε παίρνει στην αγκαλιά του, σε κρατά γερά και σφικτά και σου διηγείται την ιστορία του με έναν τρόπο, πέρα για πέρα ανθρώπινο, και έτσι εμπωλιασμένο από πετυχημένο μαύρο χιούμορ όπως είναι, μπορεί να θεωρηθεί μια καθορόαιμη σκανδιναβική ταινία που σέβεται τον εαυτό της.
Ο Grímur Hákonarson είναι ο δημιουργός ετούτης της ιστορίας που μιλά για δύο πεισμωμένα, ηλικιωμένα πλέον, αδέρφια που έρχονται ξανά κοντά μετά από 40 χρόνια. Η καταγωγή του σκηνοθέτη από αυτές τις βόρειες, παγωμένες χώρες, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο στήσιμο των "Δεσμών" το οποίο πραγματοποιήθηκε με απλά κινηματογραφικά υλικά. Η σκανδιναβική ατμόσφαιρα επεκτείνεται σε όλο το έργο με μια φωτογραφία που δεν αποχωρεί ποτέ από την παγωμένη χώρα του Ισλανδικού Βορρά. Την ιστορία των δύο αδερφών που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην εκτροφή κριαριών, την παρακολουθούμε κυριώς μέσα από την οπτική του ενός από τους δύο. Δύο χαρακτήρες, χαντακομμένοι στην ξεροκεφαλιά τους και παραδομένοι στο έλεος της, τόσο αυτοί όσο και οι υπόλοιποι κάτοικοι της περιοχής, προσπαθούν να επιβιώσουν μετά τραγικό γεγονός που κάνει την εμφάνισή του. Οι δύο κεντρικοί ρόλοι ερμηνεύονται εξαίσια από τους δύο πρωταγωνιστές, Sigurður Sigurjónsson και Theodór Júlíusson.
Το σενάριο, με στόχο να παραμείνει πιστό στη σοβαρότητα του θέματος και να αποφύγει τους μελοδραματισμούς, αγγίζει την χαοτικότητα των ανθρώπινων σχέσεων αλλά και τη σχέση του ανθρώπου που μπορεί δημιουργήσει με τα ζώα-φύση.
Η κορύφωση έρχεται ομαλά στην σπαρακτική τελευταία σκηνή όπου άνθρωπος και φύση γίνονται το απόλυτο ένα.
Ένα φιλμικό κείμενο που όπως λέει και ο δημιουργός της "Μας αφορά όλους" καθώς όλοι είμαστε δέσμιοι αίματος.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Το "Rams" ("Δεσμοί Αίματος") βρίσκει μια θέση ανάμεσα σε αυτές. Ένα απροσδόκητο διαμάντι που σε παίρνει στην αγκαλιά του, σε κρατά γερά και σφικτά και σου διηγείται την ιστορία του με έναν τρόπο, πέρα για πέρα ανθρώπινο, και έτσι εμπωλιασμένο από πετυχημένο μαύρο χιούμορ όπως είναι, μπορεί να θεωρηθεί μια καθορόαιμη σκανδιναβική ταινία που σέβεται τον εαυτό της.
Ο Grímur Hákonarson είναι ο δημιουργός ετούτης της ιστορίας που μιλά για δύο πεισμωμένα, ηλικιωμένα πλέον, αδέρφια που έρχονται ξανά κοντά μετά από 40 χρόνια. Η καταγωγή του σκηνοθέτη από αυτές τις βόρειες, παγωμένες χώρες, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο στήσιμο των "Δεσμών" το οποίο πραγματοποιήθηκε με απλά κινηματογραφικά υλικά. Η σκανδιναβική ατμόσφαιρα επεκτείνεται σε όλο το έργο με μια φωτογραφία που δεν αποχωρεί ποτέ από την παγωμένη χώρα του Ισλανδικού Βορρά. Την ιστορία των δύο αδερφών που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην εκτροφή κριαριών, την παρακολουθούμε κυριώς μέσα από την οπτική του ενός από τους δύο. Δύο χαρακτήρες, χαντακομμένοι στην ξεροκεφαλιά τους και παραδομένοι στο έλεος της, τόσο αυτοί όσο και οι υπόλοιποι κάτοικοι της περιοχής, προσπαθούν να επιβιώσουν μετά τραγικό γεγονός που κάνει την εμφάνισή του. Οι δύο κεντρικοί ρόλοι ερμηνεύονται εξαίσια από τους δύο πρωταγωνιστές, Sigurður Sigurjónsson και Theodór Júlíusson.
Το σενάριο, με στόχο να παραμείνει πιστό στη σοβαρότητα του θέματος και να αποφύγει τους μελοδραματισμούς, αγγίζει την χαοτικότητα των ανθρώπινων σχέσεων αλλά και τη σχέση του ανθρώπου που μπορεί δημιουργήσει με τα ζώα-φύση.
Η κορύφωση έρχεται ομαλά στην σπαρακτική τελευταία σκηνή όπου άνθρωπος και φύση γίνονται το απόλυτο ένα.
Ένα φιλμικό κείμενο που όπως λέει και ο δημιουργός της "Μας αφορά όλους" καθώς όλοι είμαστε δέσμιοι αίματος.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου