Crimson Peak κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Guillermo del Toro
Ηθοποιοί: Mia Wasikowska, Tom Hiddleston, Charlie Hunnam, Jessica Chastain, Leslie Hope

Mέχρι που μπορούν να σε φτάσουν ο παράφορος, απαγορευμένος έρωτας και αγάπη; Σε τι δοκιμασίες δεν διστάζεις να βάλεις τον εαυτό για το όνομα του ανθρώπου που αγαπάς; Ο Μεξικανός σκηνοθέτης που μας χάρισε τον υπέροχο, "Λαβύρινθο του Πάνα", Guillermo del Toro, επιστρέφει, (και χαιρόμαστε πάρα πολύ για αυτό) με ένα σκοτεινό, αιματοβαμμένο γοτθικό ρομάντζο, που δεν σε αφήνει σε ησυχία ακόμη και μετά, που έχεις πλέον φύγει από την αίθουσα. Ένα ακόμη φιλμικό κείμενο, πιστό στην οραματική σκηνοθετική φύση του Del Toro που αποτελεί φόρο τιμής στο είδος ταινιών με στοιχειωμένα σπίτια ("The Haunting", "Innocents"). 

Μεταφερόμαστε μέσα από υπέροχα, εκθαμβωτικά σκηνικά υψηλής αισθητικής, στην Αγγλία του 19ου αιώνα, όπου μια νεαρή συγγραφέας, η Edith, παραδίδεται στην έλξη της για έναν μυστηριώδη, χαρισματικό άγνωστο που θα την παρασύρει σε αιματοβαμμένα μονοπάτια πάθους. Προσπαθώντας να ξεφύγει από τα φαντάσματα του παρελθόντος της, βρίσκει «καταφύγιο» στον πύργο του, ένα σπίτι που αναπνέει και ματώνει, έχοντας καλά θαμμένα μυστικά που ζητάνε εκδίκηση. Εκεί θα συμβιώσει με την αδελφή του συζύγου της, μια απειλητική παρουσία, καθώς και με αρκετά φαντάσματα που κρύβουν την ανείπωτη, φρικτή αλήθεια, πως, δηλαδή, η αγάπη έχει τη δύναμη να μας μεταμορφώνει όλους σε τέρατα… 

Την νεαρή και ταλαντούχα συγγραφέα υποδύεται η εξίσου ταλαντούχα Mia Wasikowska η οποία μας προκάλεσε να την προσέξουμε από την "Αλίκη" του Burton και από τότε σε κάθε της ρόλο, μας αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο. Tom Hiddleston και Jessica Chastain, τα δύο αδέρφια που προσκαλούν-προκαλούν τη νεαρή να μείνει μαζί τους στον πύργο τους... Δύο (πλέον) ερμηνευτικές εγγυήσεις όπως είναι, στέκονται επάξια σε κάθε πλάνο που προδίδει την άψογη κινηματογραφική δουλειά που κρύβεται από πίσω. Η δε Chastain είναι τόσο απίστευτη όσο και απολαυστική παρά το κακό που κυριαρχεί στον ρόλο της. Ο Hiddleston, υποκριτικά γοητευτικός όπως πάντα.

Η σκηνοθεσία του Del Toro καθώς επιθυμεί να τονίσει ακόμη περισσότερο τον μυθικό χαρακτήρα του "Λόφου", χρησιμοποιεί συχνά τα γνωστά από τον βωβό κινηματογράφο iris shots που ολοκληρώνουν το πλάνο στο κατάλληλο σημείο. Επιθυμεί όμως και να μας εισβάλει στον κόσμο του, στον κόσμο όπου "τα φαντάσματα είναι μια μεταφορά του παρελθόντος", όπως μας εκμυστηρεύεται δια στόματος Edith (από την επιλογή του ονόματος και μόνο καταλαβαίνουμε από τι απειλητικά μονοπάτια θέλει να μας οδηγήσει ο σκηνοθέτης). Στήνει άκρως επιτυχημένα ένα παραμύθι και μας εγκλωβίζει σε αυτό αλλά παράλληλα δεν θέλουμε να βρούμε τη διέξοδο, γιατί προτιμούμε τα παραμύθια από την πλέον καθημερινότητα.

Η τελευταία σκηνή απογειώνει τη μοναδική γοτθική αισθητική και το σκηνοθετικό πάθος του Del Toro: πλάνα καθηλωτικά, κυριευμένα από τις απειλητικές καιρικές μορφές, το χιόνι και την ομίχλη, ολοκληρώνουν την ιστορία. Αλλά εσύ ζητάς και άλλο.

Βαθμολογία 4/5
Παρασκευή Γιουβανάκη