Σκηνοθεσία: Saul Dibb
Ηθοποιοί: Michelle Williams, Kristin Scott Thomas, Matthias Schoenaerts, Margot Robbie, Sam Riley
Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Ιρέν Νεμιρόβσκι που κυκλοφόρησε το 2004 και έγινε πολύ σύντομα διεθνές μπεστ σέλερ. Περιγράφει τη φυγή των Γάλλων από το Παρίσι τον Ιούνιο του 1940 με επίκεντρο μια ιστορία αγάπης που γεννήθηκε μέσα στην τραγωδία του πολέμου.
Η "Γαλλική Σουίτα" διηγείται την ιστορία της όμορφης Λουσίλ, που περιμένει νέα από τον άντρα της- κρατούμενο πολέμου, ενώ ζει με την αυταρχική πεθερά της. Η ζωή της γίνεται άνω κάτω όταν θα φτάσουν μετανάστες από το Παρίσι, ακολουθούμενοι από ορδές Γερμανών στρατιωτών. Δε μπορεί να αγνοήσει το Μπρούνο, τον γοητευτικό και συνάμα καλόψυχο αξιωματικό που μένει στο σπίτι τους...
Καθώς οι πρώτες σκηνές κάνουν την εμφάνισή τους, δίνουν την ευχάριστη εντύπωση πως το έργο στηρίζεται σε γερά θεμέλια και θα μας χαρίζει ένα (σχεδόν) δίωρο γεμάτο με ενδιαφέρον οπτικοακουστικό υλικό. Σε αυτό βοηθάει και το άκρως αξιόλογο καστ, πλαισιωμένο με ονόματα όπως
Michelle Williams, Kristin Scott Thomas και (τώρα τελευταία τον βλέπουμε συχνά) Matthias Schoenaerts. Ονόματα δυνατά που δεν έχουν περάσει σχεδόν ποτέ απαρατήρητα (ο Matthias Schoenaerts έχει έναν λόγο παραπάνω λόγω της σωματικής διάπλασης του). Πάντως δεν φαντάζουν αδιάφοροι ούτε σε αυτό το φιλμ, αν και η Williams θα μπορούσε πολύ καλύτερα, ενώ η Thomas υιοθετεί το γνωστό στρυφνό ύφος της.
Οι θεματικές που πρωταγωνιστούν στο σενάριο όπως η σχέση κυριαρχίας μεταξύ πεθεράς και νύφης,η ίντριγκα και η κακιά γλώσσα που βασιλεύουν σε κάθε κλειστή, μικρή κοινωνία (και όχι μόνο), και φυσικά ο απαγορευμένος έρωτας, είναι για το σύνολο της ταινίας όπως ακριβώς το πρωινό γεύμα για την κάθε ημέρα, το βασικότερο συστατικό.
Δεν αργούμε δυστυχώς να συνειδητοποιήσουμε πως οι κινηματογραφιστές επαναπαύτηκαν στην εξαιρετική ενδυματολογία, στην πειστικότατη σκηνογραφία και στις τοποθεσίες που χάρις τη φωτογραφία του Eduard Grau (είχε αναλάβει το κλειστοφοβικό "Buried" το 2010), μετατρέπονται σε πίνακες ζωγραφικής. Φαίνεται να θέλουν να ξεγελάσουν το μάτι του θεατή με την πλούσια εικονοπλασία ώστε να κρύψουν τις ανασφάλειες του σεναρίου που δεν καταφέρνει να ενισχύσει τα ευαίσθητα θέματα που γεννιούνται από την ιστορία του μυθιστορήματος.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2/5
Ηθοποιοί: Michelle Williams, Kristin Scott Thomas, Matthias Schoenaerts, Margot Robbie, Sam Riley
Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Ιρέν Νεμιρόβσκι που κυκλοφόρησε το 2004 και έγινε πολύ σύντομα διεθνές μπεστ σέλερ. Περιγράφει τη φυγή των Γάλλων από το Παρίσι τον Ιούνιο του 1940 με επίκεντρο μια ιστορία αγάπης που γεννήθηκε μέσα στην τραγωδία του πολέμου.
Η "Γαλλική Σουίτα" διηγείται την ιστορία της όμορφης Λουσίλ, που περιμένει νέα από τον άντρα της- κρατούμενο πολέμου, ενώ ζει με την αυταρχική πεθερά της. Η ζωή της γίνεται άνω κάτω όταν θα φτάσουν μετανάστες από το Παρίσι, ακολουθούμενοι από ορδές Γερμανών στρατιωτών. Δε μπορεί να αγνοήσει το Μπρούνο, τον γοητευτικό και συνάμα καλόψυχο αξιωματικό που μένει στο σπίτι τους...
Καθώς οι πρώτες σκηνές κάνουν την εμφάνισή τους, δίνουν την ευχάριστη εντύπωση πως το έργο στηρίζεται σε γερά θεμέλια και θα μας χαρίζει ένα (σχεδόν) δίωρο γεμάτο με ενδιαφέρον οπτικοακουστικό υλικό. Σε αυτό βοηθάει και το άκρως αξιόλογο καστ, πλαισιωμένο με ονόματα όπως
Michelle Williams, Kristin Scott Thomas και (τώρα τελευταία τον βλέπουμε συχνά) Matthias Schoenaerts. Ονόματα δυνατά που δεν έχουν περάσει σχεδόν ποτέ απαρατήρητα (ο Matthias Schoenaerts έχει έναν λόγο παραπάνω λόγω της σωματικής διάπλασης του). Πάντως δεν φαντάζουν αδιάφοροι ούτε σε αυτό το φιλμ, αν και η Williams θα μπορούσε πολύ καλύτερα, ενώ η Thomas υιοθετεί το γνωστό στρυφνό ύφος της.
Οι θεματικές που πρωταγωνιστούν στο σενάριο όπως η σχέση κυριαρχίας μεταξύ πεθεράς και νύφης,η ίντριγκα και η κακιά γλώσσα που βασιλεύουν σε κάθε κλειστή, μικρή κοινωνία (και όχι μόνο), και φυσικά ο απαγορευμένος έρωτας, είναι για το σύνολο της ταινίας όπως ακριβώς το πρωινό γεύμα για την κάθε ημέρα, το βασικότερο συστατικό.Δεν αργούμε δυστυχώς να συνειδητοποιήσουμε πως οι κινηματογραφιστές επαναπαύτηκαν στην εξαιρετική ενδυματολογία, στην πειστικότατη σκηνογραφία και στις τοποθεσίες που χάρις τη φωτογραφία του Eduard Grau (είχε αναλάβει το κλειστοφοβικό "Buried" το 2010), μετατρέπονται σε πίνακες ζωγραφικής. Φαίνεται να θέλουν να ξεγελάσουν το μάτι του θεατή με την πλούσια εικονοπλασία ώστε να κρύψουν τις ανασφάλειες του σεναρίου που δεν καταφέρνει να ενισχύσει τα ευαίσθητα θέματα που γεννιούνται από την ιστορία του μυθιστορήματος.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 2/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου