Σκηνοθεσία: Wim WendersΗθοποιοί: Rachel McAdams, James Franco, Charlotte Gainsbourg, Lilah Fitzgerald, Marie-Josee Croze
Mετά τα ανεπανάληπτα ντοκυμαντέρ "Πίνα Μπάους" και "Αλάτι της Γης" που μας πρόσφερε ο Wim Wenders-όνομα που φέρνει αμέσως στο νου μια αξιόλογη σκηνοθετική πορεία, παρουσιάζει ένα νωχελικό υπαρξιακό δράμα, τόσο άνοστο και αδιάφορο που δεν θυμίζει σε τίποτα την ιδιαίτερη σκηνοθετική αισθητική του στην οποία μας έχει συνηθίσει (χμμ..εκτός από 2-3 εξαιρέσεις).
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ. Ένα αυτοκίνητο σε έναν επαρχιακό δρόμο. Χιονίζει, η ορατότητα είναι περιορισμένη. Ξαφνικά, ένα έλκηθρο γλιστρά, από το πουθενά, σε έναν λόφο. Το αυτοκίνητο σταματά και όλα βυθίζονται στη σιωπή. Ο οδηγός είναι ένας συγγραφέας, ο Τόμας. Δεν έχει εκείνος ευθύνη για το ατύχημα, αλλά ούτε και ο μικρός Κρίστοφερ, που έπρεπε να φροντίσει να μη βγει στο δρόμο ο αδελφός του, ούτε η μητέρα τους, Κέιτ, που έπρεπε να είχε καλέσει τα παιδιά μέσα νωρίτερα. Ο Τόμας πέφτει σε κατάθλιψη και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να γράψει. Έχει, όμως, δικαίωμα να βασίσει το έργο του πάνω σε βιώματα και τη θλίψη των άλλων;
Πρώτη και στην κυριολεξία η καλύτερη, πρέπει να αναφερθεί ώστε να μην την πάρει η κατρακύλα, η πολύ όμορφη φωτογραφία του Benoit Debie. Πανέμορφα χρώματα και φωτισμοί αγκαλιάζουν τα πλάνα και παρουσιάζουν τις τοποθεσίες του Καναδά σαν σε καρτ ποστάλ. Πάλι καλά που υπάρχει και αυτή, ώστε να "ξεχνιέται" και να παρασύρεται κάπως το μάτι από το υπόλοιπο οπτικό σύνολο..
Ο πρωταγωνιστής James Franco, είναι παγωμένος, ανέκφραστος, απαράδεκτος. Κουράζει αν όχι εξοργίζει με το μονίμως σε κατάθλιψη και βαρεμάρα "υποκριτικό" ύφος του. Αδυνατούμε να πιστέψουμε πως δεν βρέθηκε άλλος, καταλληλότερος ηθοποιός. Η υποκριτική αδιαφορία δεν σταματά εδώ. Η Charlotte Gainsbourg που έχει καταφέρει να θεωρείται εγγύηση για μια ταινία, εμφανίζεται εδώ μονόπλευρη και παντελώς αδιάφορη. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να υποστηρίξουμε πως μόνο το μικρό κοριτσάκι Lilah Fitzgerald (υποδύεται τη μικρή Μina), νοιάζεται ειλικρινά για το ρόλο του και να αναγνωρίζει το γεγονός ότι βρίσκεται σε κινηματογραφικό πλατό.
Σαν να μην έφταναν η άνευρη σκηνοθεσία και ανύπαρκτη υποκριτική διάθεση, η ταινία διαρκεί δύο(!) ώρες. Πράγμα υπερβολικό για ένα τόσο μονοδιάστατο σενάριό με μηδαμινή δραματουργία.
Y.Γ. Tι δουλειά έχει ο Franco σε δραματική-σοβαρή ταινία?
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 1.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου