Ηθοποιοί: Maika Monroe, Keir Gilchrist, Olivia Luccardi
Πολλά έχουν ειπωθεί για την τρομερή εισπρακτική επιτυχία που γνωρίζουν τα horror movies των τελευταίων ετών. Πραγματικά, μια ματιά στο παγκόσμιο box office δικαιώνει απόλυτα τις επενδύσεις στο συγκεκριμένο είδος, αφήνοντας όμως παράμερα τα ποιοτικά ερωτήματα, αφού δίπλα στα «Insidious» και κάποια από τα «Paranormal Activity», στέκουν και ουκ ολίγες φθηνές προχειρότητες, όπως το φετινό «The Lazarus Effect». Σ’ ένα περιβάλλον κινδύνου υποβάθμισης του αγαπημένου μας κινηματογραφικού τρόμου σε εμπορικό trash, ταινίες σαν το «It Follows» έρχονται να κρατήσουν τη σημαία ψηλά.
Ξεκινώντας με κλασική καλοφτιαγμένη Body Horror ατμόσφαιρα, ο σκηνοθέτης μας εισάγει σ’ ένα μετεφηβικό τοπίο και μας συστήνει τη Jay, μια νεαρή κοπέλα η οποία πληρώνει ακριβά το τελευταίο της φλερτ: καταλήγει να νοσεί από μία ιδιαίτερη σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια. Μετά την περιπέτειά της, αρχίζουν να την ακολουθούν σκοτεινές φιγούρες με αποκλειστικό σκοπό να της κάνουν κακό. Από εκεί και πέρα, η ταινία περνάει από όλα τα πατροπαράδοτα στάδια: Αμφισβήτηση της δυστυχούς πραγματικότητας, προσπάθεια συλλογικής αντιμετώπισης από την δύσπιστη στην αρχή παρέα και απέλπιδες προσπάθειες σωτηρίας των πάντων από τα υπερβατικά δεινά που τους βρήκαν.
Αν υπήρχαν εξετάσεις τρόμου, σίγουρα τα θέματα θα έβαζαν οι αξιότιμοι κύριοι Cronenberg και Carpenter. Στις εξετάσεις αυτές, το «It Follows» θα έπιανε μια από τις καλύτερες βαθμολογίες των τελευταίων ετών. Η σαγηνευτική φωτογραφία, η συνεχής αίσθηση επικείμενου κακού και η γνώριμη αφέλεια των νεαρών πρωταγωνιστών συνθέτουν ένα κλίμα πιστό στις παραδόσεις του είδους, το οποίο δεν μπορεί παρά να αφήσει ικανοποιημένο κάθε σκληροπυρηνικό και μη οπαδό του τρόμου. Τα εύσημα φυσικά αποδίδονται στον σκηνοθέτη για την αριστοτεχνική δημιουργία της ατμόσφαιρας που τόσο έλειπε από τις αίθουσες τα τελευταία χρόνια. Ο David Robert Mitchell
σκηνοθέτης, ανεβάζουν επίπεδο το φιλμ, απομακρύνοντας το από το μιμητισμό και δίνοντας του έναν τόνο φόρου τιμής προς τους πρωτοπόρους του είδους (βλέπε Friday the 13th).
Δυστυχώς, το όλο εγχείρημα δεν είναι απαλλαγμένο από μειονεκτήματα. Το πρώτο μισό της ταινίας, εμφανώς δυνατότερο από το δεύτερο, χτίζει μια ένταση η οποία δεν βρίσκει ακριβώς αντάξια συνέχεια, καθώς σε κάποια σημεία του λείπει το νεύρο. Επιπλέον, η εξέλιξη της πλοκής σίγουρα δεν πρόκειται να αφήσει αποσβολωμένους τους υποψιασμένους θεατές, οι οποίοι παρατηρούν τους εμφανώς μονοδιάστατους χαρακτήρες να κινούνται σε μονοπάτια των οποίων το τέλος είναι στην καλύτερη προβλέψιμο.
Συμπερασματικά, το «It Follows» είναι μια αξιόλογη δουλειά, που περισσότερο θα μείνει για τις προσδοκίες που δημιούργησε παρά για την αυτή καθ’αυτή ποιότητά του. Περιέχει αρκετά στοιχεία που το καθιστούν αξιομνημόνευτο, αλλά δεν τα αναπτύσσει τόσο ώστε να αφήσει εποχή. Αναμφίβολα σηκώνει και μια δεύτερη ή τρίτη ανάγνωση, αλλά οι αρετές του δεν έγκεινται τόσο στο βάθος της ανάλυσης, όσο στο εξαιρετικά προσεγμένο κλίμα τρόμου που χρόνια είχε να εμφανιστεί στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Φίλιππος Χατζίκος
Βαθμολογία: 3/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου