Oι δέκα καλύτερες ταινίες του 2018.

10. Η Διαδοχή (Hereditary) 
σε σκηνοθεσία και σενάριο Ari Aster.

Νοσηρό ντεμπούτο του Ari Aster που μεταμορφώνει ένα στιβαρό οικογενειακό δράμα σε ένα, το λιγότερο, επιβλητικό φιλμ τρόμου. Η πρωταγωνίστρια Toni Collette, δίνει δίχως αμφιβολία μία από τις καλύτερες ερμηνείες της κινηματογραφικής χρονιάς.




9. You Were Never Really Here
σε σκηνοθεσία και σενάριο Lynne Ramsay.
Mια σχεδόν αφόρητα έντονη 90-λεπτη ταινία, δίχως στιγμή πλατιασμού αφού η Ramsay δεν σου δίνει ούτε ένα δευτερόλεπτο για να αναπνεύσεις. Απακαλύπτει τα κενά που οι περιθωριοποιημένοι άνθρωποι προσπαθούν να καλήψουν σε αυτόν εδώ τον αινιγματικό και κακό κόσμο. 




8. Lady Bird  
σε σκηνοθεσία και σενάριο Greta Gerwig.

«Θα ήθελα πολύ να σου αρέσω», λέει η κόρη. «Φυσικά και σ’ αγαπάω», απαντά η μαμά της. «Ναι, αλλά σου αρέσω;», ρωτάει η κόρη. «Απλά θέλω να γίνεις η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού σου», εξηγεί η μαμά. «Και τι γίνεται αν αυτή είναι η καλύτερη δυνατή εκδοχή;», αναρωτιέται η νεαρή. Με μια γκριμάτσα αποδοκιμαστική του στυλ «Έλα τώρα», κλείνει την κουβέντα η μαμά... 
Μήπως ταυτιστήκατε;
Το σκηνοθετικό ντεπούτο της Greta Gerwig αποτελεί αναμφισβήτητα ένα αληθοφανές, συγκινητικό πορτρέτο της γλυκόπικρης εφηβείας και κυρίως της ανεπανάληπτης εμπειρίας του λάθους.


7. Phantom Thread
σε σκηνοθεσία και σενάριο Paul Thomas Anderson.

Όταν ο Reynolds είναι άρρωστος, φαντάζεται τη μητέρα του να στέκεται άκαμπτα με το νυφικό που έραψε γι 'αυτήν, σε έναν τοίχο δίπλα στην πόρτα της κρεβατοκάμαράς του. 
“Are you here? Are you always here? I miss you. I think about you all the time.”, αναρωτιέται. Αυτός είναι ο κεντρικός κόμβος του έργου, που δείχνει ένα μυστήριο που κανένας-καμία από εμας ίσως να μην μπορέσει ποτέ να λύσει, μια ειλικρινή έκφραση ελπίδας μέσα στη μοναξιά από την οποία προσπαθούμε να ξεφύγουμε, ενώ την ίδια στιγμή αρνούμαστε να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον.

6. The Shape of Water σε σκηνοθεσία και σενάριο Guillermo del Toro.
Η νεαρή κοπέλα προσπαθεί να σώσει την αγάπη της βάζοντας τα με θεοποιημένες "αυθεντίες" και δαίμονες. Μέσα από αυτή τη φαινομενικά άνιση μάχη, θα κερδίσουν η ανθρωπιά και η συμπόνια. Ένα ενήλικο παραμύθι που μας προτρέπει να αγαπήσουμε και αν μη τι άλλο, να μην φοβόμαστε το κάθε τι διαφορετικό. Όσοι-ες από εμάς γνωρίζουμε το έργο του Guillermo del Toro, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο. Ειλικρινά. 

5. The Post: Απαγορευμένα 
Μυστικά 
Σκηνοθεσία: Steven Spielberg
Σενάριο: Liz Hannah, Josh Singer

Το «The Post» είναι η πρώτη ταινία του συγκεκριμένου δημιουργού που φανερώνει τόσο έντονα τις πολιτικές και κοινωνικές του ανησυχίες καθώς εντοπίζεται η δυσφορία του τόσο για τον σύγχρονο πολιτικό κόσμο της χώρας του όσο και για την αναπαράσταση και θέση των φύλων.


4. Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
Σκηνοθεσία και Σενάριο: Martin McDonagh

To "Three Billboards Outside Ebbing, Missouri" είναι μια από αυτές τις πραγματικά σπάνιες ταινίες που χωρίς να προσπαθούν με τρόπο χειραγωγικό, γίνονται άκρως εμπνευσμένες. Δυνατό, με μία από τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές που έχουμε παρακολουθήσει ποτέ-αυτή της εξομολόγησης: «Η κόρη μου βιάστηκε και κάηκε πριν επτά μήνες. Η τοπική αστυνομία προτιμά να βασανίζει μαύρους παρά να εξιχνιάζει εγκλήματα».

3. Annihilation σε σκηνοθεσία και σενάριο Alex Garland.
Το "Annihilation" μας μιλά με τον δικό του πρωτότυπο τρόπο για την αυτοκαταστροφή, τη βιολογική εξέλιξη, την συν-εξάρτηση και όλα εκείνα που μας φοβίζουν περισσότερο. Είναι μία από τις καλύτερες sci-fi ταινίες των τελευταίων χρόνων που αφορά εξολοκλήρου τον ίδιο τον άνθρωπο και που σίγουρα θα παραμείνει στο μυαλό μας για αρκετό καιρό.
Ένα φιλμικό κείμενο που θα αφήσει διαφορετική ερμηνεία και σημασία στον κάθε θεατή ξεχωριστά. 



2. Call me by your Name 

Σκηνοθεσία: Luca Guadagnino
Σενάριο: James Ivory
Με φόντο τη λουσμένη από φως καλοκαιρινή ιταλική εξοχή και ένα ονειρικό εξοχικό σπίτι (μέρος που ευχόμαστε να ζούσαμε για πάντα!) το φιλμ εκφράζει με οικουμενική ευαισθησία την ιδέα του να αφήνεσαι στον έρωτα και στην ομορφιά του, ακόμα κι αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον πόνο. Ρισκάρεις. Θέλεις να το ζήσεις όπως και να'χει.

1. Shoplifters 

σε σκηνοθεσία και σενάριο Hirokazu Koreeda.
Πως ορίζεται η οικογένεια; Ποια γυναίκα έχει το δικαίωμα να θεωρείται η πραγματική μητέρα ενός παιδιού; To τελευταίο μισάωρο του "Shoplifters" είναι μία από τις πιο δυνατές, συναισθηματικές κινηματογραφήσεις που έχουμε δει. Η δεξιοτεχνία του σκηνοθέτη και οι υπέροχες ερμηνείες του εκπληκτικού cast προσφέρουν μία άκρως νατουραλιστική αφήγηση.


Ειδική μνεία:
-Πρόσωπα & Ιστορίες (Faces Places) 
σε σκηνοθεσία και σενάριο JR και Agnès Varda

-Roma 
σε σκηνοθεσία και σενάριο Alfonso Cuarón

Παρασκευή Γιουβανάκη