Ηθοποιοί: Timothee Chalamet, Armie Hammer, Elena Bucci, Vanda Capriolo, Amira Casar, Victoire Du Bois, Antonio Rimoldi
Τι πιο φυσικό από τον έρωτα και το πάθος;
Μία από τις ωραιότερες ερωτικές ιστορίες που έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη.
Το "Να με φωνάζεις με το Όνομα σου" βρίσκεται αυτή τη στιγμή υποψήφιο για τέσσερα βραβεία Oscar (καλύτερης ταινίας, Α’ Ανδρικού ρόλου για τον Timothee Chalamet, διασκευασμένου σεναρίου και καλύτερου τραγουδιού ("Mystery of Love" του Sufjan Stevens).
O Ιταλός δημιουργός Luca Guadagnino ("A Bigger Splash"), επιστρέφει με μία αισθησιακή και υπερβατική ιστορία για τον πρώτο έρωτα, βασισμένη στο γνωστό μυθιστόρημα του Andre Aciman σε διασκευή που προέκυψε από τη συνεργασία του σκηνοθέτη με τον James Ivory («The Remains of the Day»).
Βόρεια Ιταλία. Καλοκαίρι 1983. Ο Elio Perlman, ένας 17χρονος γοητευτικός και ταλαντούχος Ιταλοαμερικανός, περνάει τις μέρες του στην οικογενειακή βίλα του 17ου αιώνα παίζοντας κλασική μουσική και φλερτάροντας με τη φίλη του Marzia. Ο Elio απολαμβάνει τη στενή σχέση με τον πατέρα του, έναν επιφανή καθηγητή αυθεντία στην ελληνορωμαϊκή κουλτούρα, και με τη μητέρα του Annella, μία μεταφράστρια, που τον έχει αναθρέψει με υψηλή κουλτούρα σε ένα σκηνικό που σφύζει από ομορφιά. Όμως παρά το εκλεπτυσμένο του πνεύμα, ο Elio παραμένει αθώος και πρωτάρης σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της καρδιάς. Μια μέρα, ο Oliver, ένας γοητευτικός Αμερικανός ακαδημαϊκός που κάνει το διδακτορικό του, καταφθάνει στη βίλα για να κάνει την πρακτική του ως βοηθός του πατέρα του Elio. Μέσα στο ηλιόλουστο εκθαμβωτικό περιβάλλον, ο Elio και ο Oliver ανακαλύπτουν τη μεθυστική ομορφιά της έλξης που ξυπνάει και αλλάζει τις ζωές τους για πάντα.
Άκρως γοητευτικό αφήγημα ενηλικίωσης γραμμένο γενναιόδωρα και με ευαισθησία από τον συγγραφέα James Ivory, που αποκαλύπτει αυτούς τους δύο αδαείς χαρακτήρες και τη συνεχώς εξελισσόμενη ερωτική τους σχέση με αυθεντικό και λεπτομερή τρόπο.
Το σενάριο δεν βιάζεται. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Είναι αχρείαστη η βιασύνη στην περίπτωση του Έρωτα. Γι' αυτό και όταν οι δύο νεαροί τελικά τολμούν να αποκαλύψουν τα αληθινά τους συναισθήματά, αυτό συμβαίνει μετά από αρκετή ώρα.
Αυτό ακριβώς που επιθυμεί να μας μεταδώσει είναι η φυσικότητα της αναπόφευκτης έλξης μεταξύ δύο ατόμων, ανεξαρτήτου φύλου και το γαμώτο που το συνοδεύει μέσα από τη γέννηση ενός πάθους που λυγίζει αυτά τα δυο άτομα. Αυτό το όμορφο και μοναδικό πράγμα μας το μεταδίδει στο έπακρο της η σκηνοθεσία. Η φυσικότητα της έλξης εκφράζεται με απαράμιλλης ομορφιάς πλάνα, όπου ένα αεράκι περνά απαλά μέσα από τα δέντρα και κάποιες αχτίνες του ήλιου μπαίνουν μέσα από ανοιχτά παράθυρα της κρεβατοκάμαρας αγγίζοντας τους πρωταγωνιστές. Ενώ όλα γύρω μας φαντάζουν τόσο αισθησιακά, δημιουργείται μια αναπόφευκτη ένταση που κρύβεται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Φυσικότητα εκφράζει και η σχεδόν αυθόρμητη αλλά σίγουρα εμπνευσμένη χρήση του διαχρονικού "Love My Way" των Psychedelic Furs, χαρακτηριστικό κομμάτι της New Wave μουσικής του '80 που είναι λες και το ακούμε πρώτη φορά.
Με φόντο τη λουσμένη στο φως καλοκαιρινή ιταλική εξοχή και ένα ονειρικό εξοχικό σπίτι (μέρος που ευχόμαστε να ζούσαμε για πάντα!) η ιστορία εκφράζει με οικουμενική ευαισθησία την ιδέα του να αφήνεσαι στον έρωτα και στην ομορφιά του, ακόμα κι αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον πόνο. Ακόμη και αν το πρόσωπο αυτού του Έρωτα έχει σκοπό να φύγει σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και εσύ το ξέρεις, αλλά συνεχίζεις. Ρισκάρεις. Θέλεις να το ζήσεις όπως και να'χει.
Tα πάντα φαντάζουν τόσο γοητευτικά και φυσικά σε αυτό το φιλμ. Εννοείται πως ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται και οι αξιόλογες ερμηνείες των Armie Hammer και Timothee Chalamet που έχουν δημιουργήσει μια ακαριαία χημεία μεταξύ τους. Δεν είναι όμως υπερβολή να πούμε πως ο μόλις 21χρονος Timothee Chalamet μας αφήνει άναυδους-ες.
Αναπόφευκτος είναι ο πόνος στον Έρωτα όπως ήδη ξέρουμε όλοι-ες. Για αυτό και το φιλμ τολμά να μας ραγίσει την καρδιά επιλέγοντας όμως έναν αφοπλιστικά τρυφερό τρόπο. Τολμάει να μας αποχαιρετήσει (τη στιγμή που φυσικά δεν θέλουμε), αφήνοντας μας άναυδους μπροστά στο μεγαλείο της τελευταίας σκηνής. Μπροστά στο μεγαλείο του Έρωτα.
Μια ταινία-ύμνος στον Έρωτα.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 4.5/5
Αναπόφευκτος είναι ο πόνος στον Έρωτα όπως ήδη ξέρουμε όλοι-ες. Για αυτό και το φιλμ τολμά να μας ραγίσει την καρδιά επιλέγοντας όμως έναν αφοπλιστικά τρυφερό τρόπο. Τολμάει να μας αποχαιρετήσει (τη στιγμή που φυσικά δεν θέλουμε), αφήνοντας μας άναυδους μπροστά στο μεγαλείο της τελευταίας σκηνής. Μπροστά στο μεγαλείο του Έρωτα.
Μια ταινία-ύμνος στον Έρωτα.
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 4.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου