Τhe Shape of Water, κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Guillermo del Toro
Hθοποιοί: Sally Hawkins, Michael Shannon, Richard Jenkins, Octavia Spencer

Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για το φιλμ, αξίζει να θυμηθούμε πως ο Guillermo del Toro έχει δηλώσει σε συνέντευξή του ότι όταν ήταν παιδί τα τέρατα είχαν σώσει τη ζωή του.

Τώρα, με τη "Μορφή του Νερού" στήνει ένα παραμύθι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, περιλαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα αφηγηματικά στοιχεία και τοποθετώντας ως κεντρικό πυρήνα την λατρεία του προς το κινηματογραφικό μέσο. Για ακόμη μια φορά και ακριβώς μετά το "Crimson Peak" μιλάει με τον δικό του μοναδικό τρόπο για την αγάπη, προσθέτοντας όμως και άλλα συστατικά.

Εγκλωβισμένη σε μια μοναχική, μονότονη ζωή, η Ελάιζα  εργάζεται ως καθαρίστρια σε ένα μυστικό κυβερνητικό εργαστήριο υψηλής ασφαλείας. Η ζωή της αλλάζει δραματικά όταν η ίδια και η συνάδελφός της, η Ζέλντα, ανακαλύπτουν μία αυστηρά απόρρητη κυβερνητική υπόθεση: ένα αμφίβιο πλάσμα που είναι καταδικασμένο να μείνει φυλακισμένο στις εγκαταστάσεις ώσπου να αρχίσουν τα πειράματα πάνω του. Η Ελάιζα θα νιώσει έναν ισχυρό δεσμό με το αλλόκοτο πλάσμα και θα αποφασίσει να το σώσει, ενάντια στις προσπάθειες του αδίστακτου πράκτορα Στρίκλαντ, σε μια υπέροχη ιστορία αγάπης που εξερευνά τις φαντασιώσεις που δημιουργούμε, τα μυστήρια που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και τα τερατουργήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

 Όλα ξεκινούν από ένα σπίτι που βρίσκεται ακριβώς πάνω από μια μεγάλη κινηματογραφική αίθουσα που παίζει (διόλου τυχαία) τη βιβλική "Ιστορία της Ρουθ". Σε αυτό το πανέμορφο, γεμάτο με vintage ρομαντικές αποχρώσεις -η έξυπνη Διεύθυνση Φωτογραφίας δίνει συνειρμικές αποχρώσεις του μπλε και πράσινου σπίτι, μια συμπαθητική κοπέλα που φέρνει στο νου την Ameli, αυνανίζεται στην μπανιέρα της σε καθημερινή βάση, αφού πρώτα βάλει χρονόμετρο που έχει το σχήμα αβγού (άκρως πετυχημένη σκηνοθετική λεπτομέρεια). Όπως θα διαπιστώσουμε στην πορεία, πρώτη φορά το σεξουαλικό στοιχείο παρουσιάζεται τόσο έντονα σε έργο του Del Toro. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση της ομοφυλοφιλίας. 

Η νεαρή κοπέλα προσπαθεί να σώσει την αγάπη της βάζοντας τα με θεοποιημένες "αυθεντίες" και δαίμονες. Μέσα σε αυτή τη φαινομενικά άνιση μάχη, κερδίζουν η ανθρωπιά και η συμπόνια.

Αυτή η συμπαθητική κοπέλα είναι η Sally Hawkins, σε μια σαγηνευτική ερμηνεία και γι' αυτό φυσικά βρέθηκε υποψήφια στα πιο σημαντικά κινηματογραφικά βραβεία, ανάμεσα τους και αυτό του Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Το υπόλοιπο καστ αποτελείται από την Octavia Spencer (απολαυστικότατη με την καυστικότητα της), τον Michael Shannon και τον Richard Jenkins. Δεν υπάρχει ηθοποιός που να υστερεί σε ερμηνεία από ολόκληρο το καστ!

Ένα αλληγορικό, καυστικό, θαρραλέο παραμύθι που μας προτρέπει να αγαπήσουμε και αν μη τι άλλο, να μην φοβόμαστε το κάθε τι διαφορετικό. Όσοι-ες από εμάς γνωρίζουμε το έργο του Guillermo del Toro, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο. 

Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 4/5

Call me by your name, κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Luca Guadagnino
Ηθοποιοί: Timothee Chalamet, Armie Hammer, Elena Bucci, Vanda Capriolo, Amira Casar,  Victoire Du Bois, Antonio Rimoldi

Τι πιο φυσικό από τον έρωτα και το πάθος;

Μία από τις ωραιότερες ερωτικές ιστορίες που έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη. 

Το "Να με φωνάζεις με το Όνομα σου" βρίσκεται αυτή τη στιγμή υποψήφιο για τέσσερα βραβεία Oscar (καλύτερης ταινίας, Α’ Ανδρικού ρόλου για τον Timothee Chalamet, διασκευασμένου σεναρίου και καλύτερου τραγουδιού ("Mystery of Love" του Sufjan Stevens).

O Ιταλός δημιουργός Luca Guadagnino ("A Bigger Splash"), επιστρέφει με μία αισθησιακή και υπερβατική ιστορία για τον πρώτο έρωτα, βασισμένη στο γνωστό μυθιστόρημα του Andre Aciman σε διασκευή που προέκυψε από τη συνεργασία του σκηνοθέτη με τον James Ivory («The Remains of the Day»).

Βόρεια Ιταλία. Καλοκαίρι 1983. Ο Elio Perlman, ένας 17χρονος γοητευτικός και ταλαντούχος Ιταλοαμερικανός, περνάει τις μέρες του στην οικογενειακή βίλα του 17ου αιώνα παίζοντας κλασική μουσική και φλερτάροντας με τη φίλη του Marzia. Ο Elio απολαμβάνει τη στενή σχέση με τον πατέρα του, έναν επιφανή καθηγητή αυθεντία στην ελληνορωμαϊκή κουλτούρα, και με τη μητέρα του Annella, μία μεταφράστρια, που τον έχει αναθρέψει με υψηλή κουλτούρα σε ένα σκηνικό που σφύζει από ομορφιά. Όμως παρά το εκλεπτυσμένο του πνεύμα, ο Elio παραμένει αθώος και πρωτάρης σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της καρδιάς. Μια μέρα, ο Oliver, ένας γοητευτικός Αμερικανός ακαδημαϊκός που κάνει το διδακτορικό του, καταφθάνει στη βίλα για να κάνει την πρακτική του ως βοηθός του πατέρα του Elio. Μέσα στο ηλιόλουστο εκθαμβωτικό περιβάλλον, ο Elio και ο Oliver ανακαλύπτουν τη μεθυστική ομορφιά της έλξης που ξυπνάει και αλλάζει τις ζωές τους για πάντα.

Άκρως γοητευτικό αφήγημα ενηλικίωσης γραμμένο γενναιόδωρα και με ευαισθησία από τον συγγραφέα James Ivory, που αποκαλύπτει αυτούς τους δύο αδαείς χαρακτήρες και τη συνεχώς εξελισσόμενη ερωτική τους σχέση με αυθεντικό και λεπτομερή τρόπο.

Το σενάριο δεν βιάζεται. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Είναι αχρείαστη η βιασύνη στην περίπτωση του Έρωτα. Γι' αυτό και όταν οι δύο νεαροί τελικά τολμούν να αποκαλύψουν τα αληθινά τους συναισθήματά, αυτό συμβαίνει μετά από αρκετή ώρα.

Αυτό ακριβώς που επιθυμεί να μας μεταδώσει είναι η φυσικότητα της αναπόφευκτης έλξης μεταξύ δύο ατόμων, ανεξαρτήτου φύλου και το γαμώτο που το συνοδεύει μέσα από τη γέννηση ενός πάθους που λυγίζει αυτά τα δυο άτομα. Αυτό το όμορφο και μοναδικό πράγμα μας το μεταδίδει στο έπακρο της η σκηνοθεσία. Η φυσικότητα της έλξης εκφράζεται με απαράμιλλης ομορφιάς πλάνα, όπου ένα αεράκι περνά απαλά μέσα από τα δέντρα και κάποιες αχτίνες του ήλιου μπαίνουν μέσα από ανοιχτά παράθυρα της κρεβατοκάμαρας αγγίζοντας τους πρωταγωνιστές. Ενώ όλα γύρω μας φαντάζουν τόσο αισθησιακά, δημιουργείται μια αναπόφευκτη ένταση που κρύβεται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Φυσικότητα εκφράζει και η σχεδόν αυθόρμητη αλλά σίγουρα εμπνευσμένη χρήση του διαχρονικού "Love My Way" των Psychedelic Furs, χαρακτηριστικό κομμάτι της New Wave μουσικής του '80 που είναι λες και το ακούμε πρώτη φορά. 

Με φόντο τη λουσμένη στο φως καλοκαιρινή ιταλική εξοχή και ένα ονειρικό εξοχικό σπίτι (μέρος που ευχόμαστε να ζούσαμε για πάντα!) η ιστορία εκφράζει με οικουμενική ευαισθησία την ιδέα του να αφήνεσαι στον έρωτα και στην ομορφιά του, ακόμα κι αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον πόνο. Ακόμη και αν το πρόσωπο αυτού του Έρωτα έχει σκοπό να φύγει σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και εσύ το ξέρεις, αλλά συνεχίζεις. Ρισκάρεις. Θέλεις να το ζήσεις όπως και να'χει.

Tα πάντα φαντάζουν τόσο γοητευτικά και φυσικά σε αυτό το φιλμ. Εννοείται πως ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται και οι αξιόλογες ερμηνείες των Armie Hammer και Timothee Chalamet που έχουν δημιουργήσει μια ακαριαία χημεία μεταξύ τους. Δεν είναι όμως υπερβολή να πούμε πως ο μόλις  21χρονος Timothee Chalamet μας αφήνει άναυδους-ες.

Αναπόφευκτος είναι ο πόνος στον Έρωτα όπως ήδη ξέρουμε όλοι-ες. Για αυτό και το φιλμ τολμά να μας ραγίσει την καρδιά επιλέγοντας όμως έναν αφοπλιστικά τρυφερό τρόπο. Τολμάει να μας αποχαιρετήσει (τη στιγμή που φυσικά δεν θέλουμε), αφήνοντας μας άναυδους μπροστά στο μεγαλείο της τελευταίας σκηνής. Μπροστά στο μεγαλείο του Έρωτα.


Μια ταινία-ύμνος στον Έρωτα.

Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 4.5/5