Σκηνοθεσία: Fabio Grassadonia & Antonio Piazza
Ηθοποιοί: Saleh Bakri, Sara Serraiocco, Mario Pupella,
Giuditta Perriera, Luigi Lo Cascio
“SALVO” σημαίνει: "ταυτόχρονοι πυροβολισμοί" στα αγγλικά, "σώζω / αυτός που έχει σωθεί" στα ιταλικά, ενώ στην Σικελία “Salvo” είναι το χαϊδευτικό του Salvatore (τι μαθαίνει κανείς ε?) Ο τίτλος της, καθόλου τυχαίος.
Με λίγα λόγια η υπόθεση: “O Σάλβο (Saleh Bakri), ένας εκτελεστής της Σικελικής μαφίας, όταν εισβάλει σε ένα σπίτι για να σκοτώσει τον άνθρωπο που επιτέθηκε στον αρχηγό του, ανακαλύπτει μια νεαρή τυφλή κοπέλα, τη Ρίτα (Sara Serraiocco), να στέκεται αδύναμα δίπλα στον αδελφό της την ώρα που εκείνος δολοφονείται. Ο Σάλβο προσπαθεί να κλείσει τα δυο της μάτια, που με το κενό ενοχλητικό βλέμμα τον κοιτούν επίμονα. Όμως κάτι παράδοξο συμβαίνει και αποφασίζει να της χαρίσει τη ζωή βάζοντας τον εαυτό του στο μεγαλύτερο κίνδυνο που έχει ποτέ αντιμετωπίσει…”
Υπάρχουν οι παραγωγές του εμπορικού κυκλώματος για απροβλημάτιστο κοινό και υπάρχουν καλλιτεχνικές ταινίες, αντισυμβατικές, που απευθύνονται κυρίως σε περιορισμένο κοινό (κυρίως φεστιβαλικό – προβλήθηκε και στο 54ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2013) ). Σε αυτή την κατηγορία θεατών απευθύνεται το πολυβραβευμένο (σε Κάννες, αλλά και σε αρκετά ακόμη διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ) “Salvo”.
Η κινηματογραφική αυτή δουλειά λοιπόν, των Σικελών πρωτοεμφανιζόμενων σε παρόμοια μεγάλου μήκους δημιουργία Fabio Grassadonia & Antonio Piazza, διηγείται μια δραματική ιστορία αγάπης και έχει ηθικό χαρακτήρα. Με (πολύ) αργούς ρυθμούς – και αυτό αποτελεί μεγάλο αρνητικό, παρακολουθούμε λίγες αλλά κρίσιμες μέρες από τη ζωή του πρωταγωνιστή και της τυφλής κοπέλας η οποία βρίσκεται σε παράλληλη κατάσταση με αυτήν του θύματος απαγωγής.
Ο χαρακτήρας του Salvo θυμίζει έντονα αυτόν του Ryan Gosling στο ερωτεύσιμο “Drive” (2011). Τύπος που μιλά μια φορά στο 20λεπτο, με καθηλωτικό βλέμμα και προσεγμένες κινήσεις, ψηλός με εντυπωσιακό παρουσιαστικό, με ροκ στυλ (εξαιρούμε το Lacoste μπλουζάκι), που δε διστάζει να έρθει σε αντίθεση με κάποιους άγραφους κανόνες ώστε να πράξει για το ηθικό καλό. Η συμπάθεια προς το άτομό του, αφήνεται στην κρίση του θεατή.
Το “Salvo” χαρακτηρίζεται από τον ανθρώπινο χαρακτήρα του, κάτι που βοηθάνε οι δυνατές και γήινες παρουσίες των ηθοποιών, από πλευρά υποκριτικής αλλά και εξωτερικής εμφάνισης.
Τέλος για να μην τα πολυλογώ, η αγωνία που δημιουργείται ίσως χαθεί γρήγορα, λόγω των πολλών άστοχων αλλά και μεγάλης διαρκείας πλάνων. Όμως, οι λάτρεις του είδους δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα την ευχαριστηθείτε!
Warning!!!: Η ταινία είναι πέρα για πέρα καταθλιπτική!
Παρασκευή Γιουβανάκη
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5
Ηθοποιοί: Saleh Bakri, Sara Serraiocco, Mario Pupella,
Giuditta Perriera, Luigi Lo Cascio
“SALVO” σημαίνει: "ταυτόχρονοι πυροβολισμοί" στα αγγλικά, "σώζω / αυτός που έχει σωθεί" στα ιταλικά, ενώ στην Σικελία “Salvo” είναι το χαϊδευτικό του Salvatore (τι μαθαίνει κανείς ε?) Ο τίτλος της, καθόλου τυχαίος.
Με λίγα λόγια η υπόθεση: “O Σάλβο (Saleh Bakri), ένας εκτελεστής της Σικελικής μαφίας, όταν εισβάλει σε ένα σπίτι για να σκοτώσει τον άνθρωπο που επιτέθηκε στον αρχηγό του, ανακαλύπτει μια νεαρή τυφλή κοπέλα, τη Ρίτα (Sara Serraiocco), να στέκεται αδύναμα δίπλα στον αδελφό της την ώρα που εκείνος δολοφονείται. Ο Σάλβο προσπαθεί να κλείσει τα δυο της μάτια, που με το κενό ενοχλητικό βλέμμα τον κοιτούν επίμονα. Όμως κάτι παράδοξο συμβαίνει και αποφασίζει να της χαρίσει τη ζωή βάζοντας τον εαυτό του στο μεγαλύτερο κίνδυνο που έχει ποτέ αντιμετωπίσει…”
Υπάρχουν οι παραγωγές του εμπορικού κυκλώματος για απροβλημάτιστο κοινό και υπάρχουν καλλιτεχνικές ταινίες, αντισυμβατικές, που απευθύνονται κυρίως σε περιορισμένο κοινό (κυρίως φεστιβαλικό – προβλήθηκε και στο 54ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2013) ). Σε αυτή την κατηγορία θεατών απευθύνεται το πολυβραβευμένο (σε Κάννες, αλλά και σε αρκετά ακόμη διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ) “Salvo”.
Η κινηματογραφική αυτή δουλειά λοιπόν, των Σικελών πρωτοεμφανιζόμενων σε παρόμοια μεγάλου μήκους δημιουργία Fabio Grassadonia & Antonio Piazza, διηγείται μια δραματική ιστορία αγάπης και έχει ηθικό χαρακτήρα. Με (πολύ) αργούς ρυθμούς – και αυτό αποτελεί μεγάλο αρνητικό, παρακολουθούμε λίγες αλλά κρίσιμες μέρες από τη ζωή του πρωταγωνιστή και της τυφλής κοπέλας η οποία βρίσκεται σε παράλληλη κατάσταση με αυτήν του θύματος απαγωγής.
Ο χαρακτήρας του Salvo θυμίζει έντονα αυτόν του Ryan Gosling στο ερωτεύσιμο “Drive” (2011). Τύπος που μιλά μια φορά στο 20λεπτο, με καθηλωτικό βλέμμα και προσεγμένες κινήσεις, ψηλός με εντυπωσιακό παρουσιαστικό, με ροκ στυλ (εξαιρούμε το Lacoste μπλουζάκι), που δε διστάζει να έρθει σε αντίθεση με κάποιους άγραφους κανόνες ώστε να πράξει για το ηθικό καλό. Η συμπάθεια προς το άτομό του, αφήνεται στην κρίση του θεατή.Το “Salvo” χαρακτηρίζεται από τον ανθρώπινο χαρακτήρα του, κάτι που βοηθάνε οι δυνατές και γήινες παρουσίες των ηθοποιών, από πλευρά υποκριτικής αλλά και εξωτερικής εμφάνισης.
Τέλος για να μην τα πολυλογώ, η αγωνία που δημιουργείται ίσως χαθεί γρήγορα, λόγω των πολλών άστοχων αλλά και μεγάλης διαρκείας πλάνων. Όμως, οι λάτρεις του είδους δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα την ευχαριστηθείτε!
Warning!!!: Η ταινία είναι πέρα για πέρα καταθλιπτική!
Παρασκευή Γιουβανάκη
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου