οι καλύτερες Χριστουγεννιάτικες προτάσεις.

 

Τα φετινά Χριστούγεννα γιορτάστε παρέα με όμορφες χριστουγεννιάτικες ταινίες της τελευταίας 25ετίας :)


-Polar Express (2004)

Ο σκηνοθέτης του κλασικού Forrest Gump, Robert Zemeckis, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το παραμύθι του Κρις Βαν Όλσμπεργκ (Jumanji) και με την τεχνική motion capture ο πρωταγωνιστής Tom Hanks είναι σαν αληθινός! Το εικαστικό αποτέλεσμα είναι πέρα για πέρα όμορφο και σε προσκαλεί να μπεις στην οθόνη σαν επιβάτης του μαγικού Polar Express!

- A Christmas Carol (2009)

Ακόμη ένα φιλμ από τον εμπνευσμένο Robert Zemeckis που τοποθετεί τον Jim Carrey σε μια απολαυστική μεταμόρφωση, να ενσαρκώνει και τον γνωστό σε όλ@ μας τσιγκούνη των Χριστουγέννων αλλά και τα τρία Χριστουγεννιάτικα Πνεύματα! Η ταινία παραμένει πιστή στο πνεύμα της κλασικής ιστορίας του Charles Dickens και των γιορτινών ημερών και τολμά να είναι όσο σκοτεινή χρειάζεται.

-Edward Scissorhands (1990)

Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε σε ένα κάστρο ένας εφευρέτης με το δημιούργημά του, τον Edward. Δυστυχώς όμως ο εφευρέτης πέθανε αφήνοντας τον Edward ημιτελή, με κοφτερά ψαλίδια στη θέση των χεριών του, αντί για ανθρώπινα χέρια. Το σπαρακτικό παραμύθι του Tim Burton είναι μία από τις πιο ρομαντικές, σουρεαλιστικές ιστορίες αγάπης της μεγάλης οθόνης.


-Nightmare before Christmas (1993)

Ακόμη ένας Burton στη λίστα- αυτή τη φορά σε ρόλο παραγωγού. Τα λόγια μάλλον περισσεύουν για την συγκεκριμένη ταινία που είναι σκηνοθετημένη από τον Χένρι Σέλικ και είναι γυρισμένη με την αρκετά απαιτητική τεχνική stop-motion.
υ.γ. Αφήστε τον Jack Skellington, βασιλιά του Halloween town, να γίνει επιτέλους ο Αι-Βασίλης!


-Home Alone (1990) & Home Alone 2 (1992)

Ίσως δεν είναι υπερβολή να πούμε πως δεν γίνεται να υπάρξει χριστουγεννιάτικη λίστα χωρίς την αναφορά αυτής της ταινίας. Είναι ένα από τα τυπικότερα έργα της γιορτινής περιόδου των Χριστουγέννων καθώς είναι ντυμένη με τα καταλληλότερα ρούχα για αυτήν την εποχή. Τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια σε όλο το εύρος της ταινίας το κάνουν ακόμη πιο χριστουγεννιάτικο (αγαπημένη η σκηνή με το "Rocking Around the Christmass Tree" στο σίκουελ).


-Love Actually (2003)

Ένα γλυκύτατο φιλμ που το έχουμε συνδυάσει άμεσα με τις γιορτές των Χριστουγέννων, αν και μπορεί να φαντάζει ιδανικό και για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Σπονδυλωτό σενάριο που παρουσιάζει 8 ιστορίες ζευγαριών που μπλέκονται με άξονα τον έρωτα, κάπου στο γκρίζο Λονδίνο, παραμονές Χριστουγέννων. Με μια παρέλαση από stars αποτελεί μία από τις ιδανικότερες επιλογές για αυτές τις μέρες, αφού σφύζει από γιορτινή διάθεση και ατμόσφαιρα. Δείτε την οπωσδήποτε με παρέα. Ή και μόνοι!

 -Les Choristes (2004)

Mπορεί να μην έχει τα χαρακτηριστικά ενός τυπικού χριστουγεννιάτικου έργου, αλλά προσφέρει την καλύτερη ευκαιρία για μια οικογενειακή βραδιά. Γλυκιά, ισορροπημένη και κοινωνικά ευαίσθητη, το τραγούδι των «Παιδιών της Χορωδίας» ταιριάζει απόλυτα στο πνεύμα των εορτών!



-Harry Potter and the Philosopher's stone (2001)

Έχετε σκεφτεί την πρώτη και πιο "αθώα" ταινία της σειράς περιπετειών του μικρού μάγου ως μια χριστουγεννιάτικη ταινία; Ίσως τελικά να μην είναι τυχαίο που σκηνοθέτης της είναι ο Cris Colombus -ο ίδιος που σκηνοθέτησε τα δύο πρώτα-και πιο επιτυχημένα, Home Alone που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Και μόνο η σκηνή της μεγάλης τραπεζαρίας που είναι από άκρη σε άκρη στολισμένη με τεράστια χριστουγεννιάτικα δέντρα και οι γεμάτοι με γιορτινή διάθεση θαμώνες της, αρκούν!

-Carol (2015)

Μια ιστορία αγάπης που ξετυλίγεται στην
καρδιά του χειμώνα, κάπου ανάμεσα στα χιόνια και στα χριστουγεννιάτικα στολίδια, με νοσταλγικό soundtrack που περιλαμβάνεικλασικά χριστουγεννιάτικα κομμάτια, στοιχείο που το κάνει ακόμη πιο εποχιακό. Όσ@ με γνωρίζετε, ξέρετε πόσο αγαπάω το συγκεκριμένο φιλμ!

   Υστερία (1974)
Για το τέλος άφησα μια όχι και τόσο χαρούμενη ταινία αλλά ένα θρίλερ. Σε μια μικρή πανεπιστημιούπολη κάπου στη Βόρεια Αμερική, τα κορίτσια μίας αδελφότητας γιορτάζουν τα Χριστούγεννα. Δεν γνωρίζουν όμως ότι ενώ εκείνες διασκεδάζουν κάποιος μπήκε στο σπίτι...

Παρασκευή Γιουβανάκη
*το κείμενο αναδημοσιεύτηκε και στο www.cinemag.gr/

Λίγα αλλά σημαντικά λόγια για τις διαχρονικές Ξέφρενες Νύχτες/ Boogie Nights (1997)

 Κάπου στα τέλη των '70s, ένας φοιτητής, ο Έντι, που κάνει χαμαλοδουλειές για να βγάλει τα προς το ζην, γνωρίζει τον μεγαλύτερο πορνογράφο της εποχής και δέχεται να γίνει ηθοποιός ακατάλληλων ταινιών. Το σενάριο είναι γραμμένο από τον σκηνοθέτη και είναι εν μέρει βασισμένο στη ζωή του πορνοστάρ John Holmes. 

Ταινία βαθιά διδακτική και αναπάντεχα ανθρώπινη, αφήνει τη δική της σημαδούρα μέσα στο ατελείωτο ωκεανό του κινηματογράφου. 

Eίναι η ταινία που ανέδειξε τον τότε ανερχόμενo Paul Thomas Anderson-στη συνέχεια μας χάρισε διαμάντια όπως τα οσκαρικά "They will be blood" και "The Master". 

Το "Boogie Nights" είχε την ατυχία να βγει στις αίθουσες την ίδια χρονιά με τον "Τιτανικό". Παρ'όλα αυτά, αμέσως μετά την πρεμιέρα του, άφησε εκστασιασμένους κριτικούς και θεατές να τον αποκαλούν "νέο Μartin Scorcese". Ο χαρακτηρισμός αυτός οφείλεται στο ότι στο ότι σημειώνονται μερικά "σκορτσεζικά" σκηνοθετικά στοιχεία όπως η σκιαγράφηση "χαμένων" προσωπικοτήτων, η χρήση του soundtrack ανά σεκάνς, το κοφτό μοντάζ. ΄
Ηταν η κινηματογραφική έκπληξη της χρονιάς και κατάφερε να κερδίσει αρκετές υποψηφιότητες για Όσκαρ. 


Ο σκηνοθέτης δίνοντας μια εξαιρετική ανασύσταση της εποχής, μας τοποθετήσει απευθείας στο "τότε" με την εναρκτήρια σκηνή περιλαμβάνει μια ξέφρενη νύχτα μέσα σε disco, όπου και μας συστήνονται ένας ένας οι χαρακτήρες που λιώνουν στη διασκέδαση.
Η επιλογή της πολύχρωμης εποχής των '70s δεν είναι διόλου τυχαία καθώς τότε σημειώθηκε η ακμή της βιομηχανίας του πορνό. Μια εποχή ξέφρενη, "ελεύθερη", όπου τα ναρκωτικά έρεαν με αφθονία όπως οι disco ήχοι.

Πρωταγωνιστές είναι οι συντελεστές ταινιών πορνό. Μιας ομάδας που έχει τα χαρακτηριστικά οικογένειας. Πατέρας μπορεί να θεωρηθεί ο σκηνοθέτης, που τον ενσαρκώνει ο Burt Reynolds, που φροντίζει όλα τα υπόλοιπα μέλη καθώς ζουν στην κατοικία του. Αυτός είναι που παίρνει υπό την προστασία του τον "προικισμένο" νεαρό Έντι (Mark Wahlberg), ο οποίος έχοντας φύγει από το σπίτι του, αναζητά την οικογενειακή θαλπωρή και ευαισθησία. Το τελευταίο του το προσφέρει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, η "μητέρα" της ιδιόρρυθμης οικογένειας, η γοητευτική μούσα του σκηνοθέτη, Julianne Moore, που βρίσκει στο πρόσωπο του νεαρού τον χαμένο της γιο για τον οποίο παλεύει να κερδίσει την κηδεμονία. Την οικογένεια συμπληρώνουν, μια νεαρή γλυκιά κοπέλα, που φοράει διαρκώς πατίνια, ένας ντροπαλός νεαρός (Philip Seymour Hoffman), που ερωτεύεται τον Έντι, ένας ηθοποιός (Don Cheadle) που υποστηρίζει με πάθος "I'm an actor!" και όχι απλά ένα κομμάτι μιας πορνοταινίας. Σημαντικό μέλος είναι και ο Ριντ (John C. Reilly), ένας καλοκάγαθος τύπος που γίνεται αμέσως κολλητός του Έντι. 

Mε αυτές τις προσωπικότητες, ο Anderson χτίζει μια

τολμηρή και σκληρή αλλά συνάμα ευαίσθητη ταινία.
Μέσα από τον κόσμο του πορνό τονίζει αλληγορικά την σημασία της οικογενειακής θαλπωρής. Οι χαρακτήρες δένονται με οικογενειακούς δεσμούς. Όλοι τους άτομα περιθωριοποιημένα που αδυνατούν να ενταχθούν στον "έξω" κόσμο. Είναι συγκινητικός ο τρόπος με τον οποίο μας δείχνει πως ο Έντι αποφασίζει να περάσει το κατώφλι της "οικογενειακής" κατοικίας.
Το εντυπωσιακό είναι πως δεν αφήνει στιγμή να μας ξενίσει ο τρόπος ζωής και εργασίας που έχουν επιλέξει οι χαρακτήρες. 

Την εποχή των '70s ακολουθεί αυτή των '80s, όπου τα πράγματα αλλάζουν ριζικά και οι χαρακτήρες έρχονται αντιμέτωποι με τους εαυτούς τους. Η οικογένεια μοιάζει να αποσυντίθεται, ενώ τιμωρούνται η αλαζονεία και ο εγωκεντρισμός. Η απότομη αυτή αλλαγή σηματοδοτεί το 2ο και τελευταίο μέρος της ταινίας το οποίο είναι μια δυνατή μπουνιά στο αμερικάνικο όνειρο...


Καλή προβολή!
Παρασκευή Γιουβανάκη