Persepolis - αφιέρωμα.

Σκηνοθεσία: Marjane Satrapi, Vincent Paronnaud 

Το είχα δει για πρώτη φορά όταν ήμουν ακόμη 19 χρονών. Έκτοτε, το βλέπω σχεδόν κάθε χρόνο για μια φορά τουλάχιστον. Τo αγάπησα από την πρώτη κιόλας προβολή.

Αρχικά να πούμε πως είναι βασισμένο στο αυτοβιογραφικό κόμικ της Ιρανής Marjane Satrapi και παρακολουθεί τη γέννηση του νέου Ιράν μέσα από τα μάτια ενός μικρού κοριτσιού. Eίναι γυρισμένο σε ασπρόμαυρο σχέδιο, όπως ακριβώς και το κόμικ. Είναι πρωτότυπη ιστορία ενηλικίωσης, που παράλληλα θίγει θέματα όπως η ξενοφοβία, η απάνθρωπη θέσης της γυναίκας στην Ανατολή, το θάρρος και η σημασία του να μπορείς να ξεχωρίζεις.

Κεντρικός χαρακτήρας, μια άκρως θαρραλέα κοπέλα η οποία παλεύει να ακουστεί με τους δικούς της τρόπους σε μια χώρα που έχει ξεχάσει τι σημαίνει "Ανθρώπινα Δικαιώματα". Το μόνο σίγουρο είναι πως την θαυμάζεις για τα κότσια της.

Πρόκειται για ένα κοινωνικοπολιτικό φιλμ κινουμένων σχεδίων με γνήσιο και έξυπνο χιούμορ, που είχε προταθεί  για Όσκαρ αλλά και για πολλά ακόμη βραβεία, ενώ πολεμήθηκε από τις κυβερνήσεις των Ιράν και Ταυλάνδης -το πρώτο δε, έκοψε έξι (!!!) σκηνές από το σύνολο και μόνο έτσι επέτρεψε την προβολή του!

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι τα κακώς κείμενα της κοινωνίας απεικονίζονται με καυστικό χιούμορ και όχι με μελοδραματικό ύφος. Αυτό το χαρακτηριστικό σε συνδυασμό με το γενονός ότι αυτοσυστήνεται με έναν υπόγειο σουρεαλισμό και αυτοσαρκάζεται ασταμάτητα, καθιστά το "Persepolis" ικανότατο να επικοινωνήσει με όλον τον κόσμο σε ολόκληρη την Γη. 

Εν ολίγοις, η ανατολίτικη στωικότητα στην αφήγηση του σεναρίου παντρεύεται με τη στακάτη ροκ οπτική στην εικονογράφηση με αποτέλεσμα ένα χρονικό γεμάτο ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα.

Ένα φιλμικό κείμενο γεμάτο ενέγειες προς μίμηση διότι μόνο με θάρρος και αποφασιστικότητα έρχονται οι αλλαγές προς το καλύτερο!

Υ.Γ Ο τίτλος αποτελεί αναφορά στην ιστορική Περσέπολη.

Παρασκευή Γιουβανάκη