Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018

Τhe Post, κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Steven Spielberg
Hθοποιοί:  Meryl Streep, Tom Hanks, Sarah Paulson, Bob Odenkirk

Για πρώτη φορά, βλέπουμε Meryl Streep και Tom Hanks μαζί, στο ίδιο κάδρο. Για πρώτη φορά παρακολουθούμε αυτά τα δύο τεράστια ονόματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας, να πρωταγωνιστούν στην ίδια ταινία. Πίσω από την κάμερα βρίσκεται ο Steven Spielberg. Τρεις λόγοι για να έχουν όλοι οι θεατές μεγάλες προσδοκίες. 

Καταιγιστικό και γρήγορο σαν θρίλερ, εμπεριστατωμένο και διακριτικό όπως ένα καλό  κοινωνικό δράμα, γυρισμένο με τον γλυκό και σε σημεία μαγικό τρόπο όπως μόνο ο Spielberg μπορεί.

Το «The Post» είναι η πρώτη ταινία του συγκεκριμένου δημιουργού που προδίδει τόσο έντονα τις πολιτικές και κοινωνικές του διαθέσεις ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή εκφράζεται και η δυσφορία του προς τον σύγχρονο πολιτικό κόσμο της χώρας του. Και το κάνει με απίστευτα ατμοσφαιρικό και επιτυχημένο τρόπο. 
O Steven Spielberg εξιστορεί τα πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν το καλοκαίρι του 1971 στην Αμερική, γύρω από τη δημοσιοποίηση των απόρρητων φακέλων του Πενταγώνου, με αποκαλύψεις, σκάνδαλα και κυβερνητικές συνωμοσίες. Πιο συγκεκριμένα, η ταινία, «The Post: Απαγορευμένα Μυστικά», αφηγείται την ιδιαίτερη συνεργασία ανάμεσα στην πρώτη γυναίκα εκδότη εφημερίδας, Κέι Γκράχαμ, και στον άτεγκτο συντάκτη Μπεν Μπράντλι, στην προσπάθεια τους να αποκαλύψουν και να δημοσιεύσουν ένα τεράστιο σκάνδαλο από κυβερνητικά μυστικά τριών δεκαετιών και τεσσάρων Αμερικανών Προέδρων. Οι δυο τους καλούνται να γεφυρώσουν τις διαφορές τους, προκειμένου να ρίξουν φως σε κρυμμένα μυστικά του κράτους, θέτοντας όμως σε κίνδυνο τόσο τις καριέρες τους, όσο και την προσωπική τους ελευθερία.
Απόλυτα επίκαιρο το θέμα του, καθώς οι αποφάσεις της κυβέρνησης του Τραμπ, για τις ενέργειες του αμερικάνικου Τύπου δεν θα λέγαμε πως έχουν ιδιαίτερα δημοκρατικό χαρακτήρα. Πέρα από την ιστορία της αποκάλυψης (ή μη) των πολιτικών μυστικών, παρακολουθούμε και μία ακόμη ιστορία. Αυτή της Κάθριν Γκράχαμ που την ενσαρκώνει η, το λιγότερο, εκθαμβωτική, Meryl Streep. Η ιστορία μιας γυναίκας που τη δεκαετία του '70 ήταν η επικεφαλής αυτής της εφημερίδας και που στην κυριολεξία προσπαθούσε να επιβιώσει επαγγελματικά μέσα σε έναν ασφυκτικά ανδροκρατούμενο χώρο. Παρατηρείστε απλά τα πλάνα όταν η Γκράχαμ εμφανίζεται σε χώρους όπου επρόκειτο να παρθούν ζωτικής σημασίας αποφάσεις για το μέλλον της Washington Post. Με μια λιτή μα κυρίως απρόβλεπτη και γεμάτη ειλικρίνεια ερμηνευτική προσέγγιση, η Κυρία του αμερικανικού κινηματογράφου δίνει τη φεμινιστική χροιά που αρμόζει στην πραγματική ιστορία της ταινίας.
Ο Τom Hanks στέκεται με άνεση δίπλα στην συμπρωταγωνίστρια του και μας μιλάει με την ιδιαίτερη υποκριτική του φωνή. 

Η σκηνοθεσία του Spielberg μαζί με την εξίσου προσεγμένη δουλεία της φωτογραφίας του Janusz Kaminski έχουν δώσει ιδιαίτερη σημασία ακόμη και στην πιο μικρή (για τα μάτια του θεατή) λεπτομέρεια. Από τις ενδυματολογικές επιλογές της πρωταγωνίστριας μέχρι και τα αποτσίγαρα των ακούραστων δημοσιογράφων της Post, τα πάντα τοποθετούνται με τέτοια προσοχή μέσα στο κάδρο ώστε μεταμορφώνονται σιγά σιγά σε πρωταγωνιστές των σκηνών.

Ειδική μνεία στη μουσική του John Williams, μόνιμο και πιστό συνεργάτη του Spielberg, που μας έχει χαρίσει απερίγραπτες κινηματογραφικές στιγμές με τις μελωδίες του.

Τέλος, παρά το άκρως συναρπαστικό της όλης υπόθεσης, θα θέλαμε σίγουρα να βλέπαμε πολύ περισσότερο από τη Sarah Paulson ("Carol", "American Horror Story") που υποδυόταν τη γυναίκα του Μπεν Μπράντλι, καθώς έχει αποδείξει πολλάκις πως είναι ικανή να προσφέρει πολλά με την ερμηνευτική της παρουσία.

Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για ένα φιλμικό κείμενο το οποίο η επικαιρότητα έχει μεγάλη ανάγκη.

Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 4/5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου